Vies, alles is vies! De ramen, het busje van de binnen en buitenkant en het zand en stof zit tussen alle kieren, ook die van mezelf…. Vanmorgen heb ik mijn haren weer eens gewassen en het water wordt gewoon bruin. Saharabruin? Zou kunnen, tenslotte zitten we er dichtbij nu. Hemelsbreed zitten we nu ook maar 380 kilometer van de Canarische eilanden, maar die oversteek zullen we maar niet doen. Maar het is misschien wel een goed idee om daar volgende winter te gaan overwinteren😊De Spaansen Costa’s zijn overvol, daar wil je in de winter gewoon niet zitten, tenminste ik niet. Griekenland is wellicht nog te koud dan. Maar waar praat ik al over, ik heb er nu net pas 10 dagen Marokko opzitten. En die dagen zijn omgevlogen.

We hebben vandaag maar een kort ritje voor de boeg, een kleine 100 kilometer tot de camping in Sidi Wassay. Maar eerst naar Agadir, niet om de stad te bekijken want dat is voor Baloe niet leuk, het is er al te warm voor. (34 graden vandaag voor de liefhebbers) Maar ik moet nodig boodschappen doen en waar de rest van de groep naar de Carrefour gaat voor drank, rij ik naar de Marjane. Een supergrote winkel, een soort Carrefour maar dan zonder drank, met nog veel meer andere winkels onder 1 dak. Niks voor mij, ik vind de nieuwe Lidl in Landgraaf al veel te groot…En de prijzen? Die zijn net zo groot, het is een winkel voor de wat meer welgestelde Marokkaan én de toerist! Ik ben er dan ook snel klaar. Baloetje ligt in het busje dat in de schaduw staat, die heeft niets te lijden gehad van mijn korte uitstapje. En dan kunnen we naar het strand. Mijn Maps, ik wissel de laatste dagen nog al een van ‘navigatie-partner’, wordt ingesteld op Tifnit en die stuurt me door de nauwe straatjes van Agadir. Morgen maar weer eens met ‘Waze’ op stap gaan. Maar uiteindelijk kom ik toch terecht op de N1 die alleen vandaag niet echt bijzonder is. Drukke dorpen, rotondes waarop heel vaak de politie staat te controleren maar die mij vandaag niet zullen betrappen op wat dan ook. De laatste 11 kilometer gaan over een mooie weg naar het strand, een surfparadijs. Ik heb nog net een plekje tussen een paar busjes waarin de surfers met hun planken zitten te wachten totdat de golven hoog genoeg voor hun zijn.

Ik heb het busje nog niet geparkeerd of er komen een paar blaffers aan, een reu en een stuk of 6 teefjes. Baloe heeft de tijd van zijn leven totdat het me te gortig wordt en ik hem in de auto moet opsluiten. Luisteren is er niet meer bij dus dan maar zo. Door een kier van de schuifdeur kan hij nog net zien wat er buiten gebeurt: de teefjes liggen allemaal voor de deur, te wachten totdat hij weer mag. Een half uur later probeer ik het nog eens en dan lopen ze weer allemaal blaffend achter me aan. Een strandwandeling met groot ‘gevolg’. Van achter een brommer komt plotseling een agressieve reu tevoorschijn, zijn tanden zijn ontbloot en hij stormt op ons af. Maar het commando ‘LUID’ voor Baloe van mij, doet hem snel afnokken. Maar ik ben toch flink geschrokken en neem voor de zekerheid een lange stok mee. Baloe, die denkt dat ik het ding voor hem wil weggooien springt een paar keer en dan komt hij weer verkeerd terecht, weer op zijn linker voorpoot. Verder wandelen heeft dan geen zin meer dus houden we ons rustig bij het busje. Ik in de zon met een boek en hij in de schaduw . Van de roedel honden hebben we geen last meer, ze zijn verdwenen.

De camping Sidi Wassay Beach ligt een klein uur verder naar het zuiden, het is inmiddels bloedheet. Ik stop nog even bij het aangrenzende natuurreservaat National Souss Massa, waar heel veel vogelsoorten en andere dieren zitten, maar Baloe kan niet achterblijven in de bus en ik wil hem ook niet meenemen vanwege zijn poot. En zo komt het dat we al om half 4 de camping oprijden. Marleen , een van de reserve reisbegeleiders, staat klaar met de lootjes, 1 ervan belooft een plekje dicht bij de zee. En laat ik die nu trekken😊maar de zee hoor ik wel maar zie hem niet. Er staan nog tientallen campers voor me. Maar dit keer zit ik wel heel dicht bij de douches én bij het grote zwembad met glijbanen ( die nog niet in gebruik zijn, die glijbanen dan!) Ik heb me net een beetje gesetteld, zit nog in mijn natte badkleding, of er komt een man om de hoek. Baloe is ondanks zijn zere poot meteen in de aanval, maar gelukkig zit hij aan de riem. Blijkt het een man te zijn die met de NKC al op 8 januari is vertrokken voor een rondreis van 50 dagen. Hij en zijn vrouw, die er even later ook bij komt, komen uit Sittard en hebben een buurvrouw op wiens hond ze vaak passen: een Hovawart😊Hij noemt de naam van de buurvrouw maar het zegt mij niks en dat terwijl ik toch veel mensen in die wereld ken. Ze zijn helemaal lyrisch als Baloe zich even later tegen hun benen vleit, de waakhond…Hele verhalen hoor ik over hun buurhond en dat terwijl mijn maag intussen rammelt van de honger. Ik weet dat in hun groep ook een alleenrijdende campervrouw zit, ik ben haar een tijdje geleden tegengekomen in de Facebook-groep en waar ik ook contact mee heb gehad. Tonnie uit Texel, via de Sittardse man heb ik haar snel gespot en ze reageert heel verrast als ik haar opzoek. Ze staat een paar campers bij mij vandaan en gaat gezellig mee naar die van mij. Ze is wat bang voor honden maar Baloe maakt zelfs geen aanstalten om op te staan, zijn poot doet nog te zeer. Ze is al vanaf 29 oktober onderweg, via Portugal naar Tarifa in Spanje en nu dus hier in Marokko. Wat een toeval, we hadden het er weken geleden op messenger nog over dat we elkaar misschien wel tegen zouden komen en zie. In hun groep zitten nog 3 alleenrijdende vrouwen en die hebben zich inmiddels samengepakt. Maar met genoeg tijd om ook hun eigen gang te gaan en zo moet het ook.. Helaas gaan zij morgen al weg van deze camping terwijl wij nog een nachtje hier blijven staan. Maar wie weet, Marokko is groot maar in dit geval ook klein. Ik zag 2 dagen geleden een stel uit Spanje op het strand die ik op de eerste dag in Asilah ook al eens ben tegengekomen.

Ik sta met mijn camper een beetje verder verwijderd van de rest, het mooie plekje dat ik heb geloot is dus niet zo gezellig, maar af en toe komt er iemand buurten, kijken of het nog allemaal goed gaat met me. Maar nu wordt het tijd dat ik mijn deur ga dicht doen, niet vanwege de kou, maar omdat ik anders dit verhaaltje niet af krijg en als ik wat later dan anders ben komen de apjes binnen : Waar blijft je verslag? Dus bij deze….

Route: Aourir – Agadir – Tifnit – Sidi Wassay
Gereden kilometers: 117
Coördinaten slaapplek: N 030,03.331 W 009,41.312

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis