Dag 81

Het is voor mijn doen gisteravond nog best ‘laat ‘ geworden, het is kwart over 10 wanneer ik naar mijn busje loop en het wordt half 1 wanneer ik pas na het innemen van 2 paracetamol in slaap val. Ik kan nu eenmaal niet tegen die drukte in de avond, maar ik had het ook voor geen goud willen missen. De 13 camperaars zijn grif op de uitnodiging van Jeff en Debb ingegaan.
Vol verbazing, nog steeds in de veronderstelling dat we buiten in hun tuin iets gaan drinken en gezellig wat kletsen, loop ik de grote serre in, die aan hun huis is vastgeplakt. Lichtjes, kaarsen, nog meer gekleurde lichtjes aan het plafond en een levensechte karaoke-bar. Terwijl iedereen zo langzamerhand binnendruppelt en de gesprekken op gang komen, ik zit naast een Zwitserse man en aan de andere kant het Duitse stel dat naast mij op de camperplek staat, zie ik vanuit mijn ooghoek dat Jeff de microfoon in zijn handen heeft en mee begint te zingen. Het wordt zowaar een échte karaoke-avond waar in het begin iets afwachtend naar wordt gekeken maar dat al snel verandert in een ‘mee-zing festijn’.
De een iets binnensmonds maar een lange, alleenreizende Nederlander pakt zonder gene de andere microfoon. Naderhand zegt hij dat het aan de paar slokken whiskey lag, maar ik verdenk hem ervan dat hij het al eens eerder heeft gedaan. Het Engelse camper-stel gaat voluit, nemen het van Jeff over, maar ja het zijn Engelsen die wellicht al vaker in de pub hebben gezongen. Ook Debby laat zich niet onbetuigd, die heeft een stem als een bootwerker. Dat de Duitse vrouw die naast mij zit humor heeft heb ik vanmiddag al eens gemerkt, er komen wat opmerkingen uit haar mond waarvan ik denk: Oke, met jou kan ik lachen….
De vriendelijke Zwitser die naast mij zit, ook een alleenreizende man, kan ik door zijn dialect wat moeilijk verstaan, maar hij heeft wel een mooie grote camper😊van de buitenkant gezien hé! Ook de 2 Nederlandse jonge meiden laten zich gaan, zingen uit volle borst rond de karaoke-bar mee. Dat iedereen het laat heeft gemaakt hoor ik vanmorgen her en der. De laatste ging om half 1 terug naar de camper. Toen pakte ik net mijn paracetamolletjes…

Vandaag doe ik het rustig aan, een beetje wandelen, wat lezen en lekker buiten zitten hoewel het weer niet echt denderend is. Maar met een lange broek en een vestje aan is het goed te doen. Ik blijf ook hier nog een nachtje staan, voor de prijs hoef ik het niet te laten. 10 Euro per nacht, waar het tappen van water, lozen van grijs water en het toilet legen bij is inbegrepen. Er is een toilet, een ruimte waar je je afwas kunt doen en een zwembad waar het nu natuurlijk te koud voor is. Douchen kost 1 euro per keer en de wasmachine kun je gebruiken voor 3 euro. In die ruimte staan ook grote potjes jam en chutney die 3 euro kosten en dit alles mag je in goed vertrouwen betalen door het in de betreffende bakjes te leggen. Voor Baloe is het een paradijs, die wordt aan een stuk door geknuffeld door de 2 Nederlandse meiden die hun hond thuis missen. En omdat ik mijn boek snel wil uithebben zodat die meiden het kunnen meenemen naar Yvonne en Leo, ‘adopteren’ ze Baloe een uurtje en kan ik doorlezen zonder dat ik hoef op te letten. Want hij heeft zich de ruimte rond mijn en hun camper wel een beetje toegeëigend, iedereen die ook maar iets in de buurt komt wordt ‘weg-geblaft’ , het is en blijft een Hovawart…

Het terrein is omringd door bergen en hectares tuinbouwgrond waar sinaasappelen, broccoli en verschillende kolen worden geteeld. Tijdens een van de wandelingen met Baloe ‘vind’ ik wat sinaasappelen en een stronk broccoli die in mijn vest verdwijnen, geen hond die het ziet en ik kan je vertellen dat ik net heerlijk heb gegeten….

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis