Dag 57

De nacht had niet rustiger kunnen zijn, ik heb heerlijk geslapen Tot kwart voor 7, natuurlijk niet aan een stuk maar toch, dan begint Baloe te piepen en te zeuren. Hij moet eruit, het kan niet zijn dat hij zijn behoefte moet doen want na een kwartiertje buiten lopen komt er nog steeds niks. Dus hoogstwaarschijnlijk zit hem iets anders dwars, net als bij mij maar daarover later.

De Park4Night waar we elkaar vanavond willen treffen ligt een dikke 100 kilometer naar het zuiden. Een prachtige route die slingerend door de bergen gaat, steil omhoog en net zo steil weer omlaag. De zee in de diepte en een kuststrook die je kilometers ver kunt zien. Na elke bocht weer een ander uitzicht. Het rijden gaat me prima af, ik heb vorig jaar tijdens de reis door Marokko genoeg ervaring opgedaan om dit keer 100 % van de rit te kunnen genieten.

Het is nog geen 10 uur wanneer ik de afdaling naar het charmante vissersdorpje Oued Laou maak. Het dorp dankt zijn naam aan de rivier Oued Laou die vanuit de bron in het Rifgebergte bij Chefchaouen in de oceaan stroomt. Een kilometers lang strand waar Baloe even kan rennen en waar ik precies één sepia vindt die meteen in mijn zak verdwijnt. Net als het blauwe dorp Chefchaouen overheerst ook hier deze kleur, de kleur van de zee, de lucht én de traditionele kleur in het Jodendom. Bij de Postes Maroc steek ik met wat zweet in mijn handjes het pinpasje in de gleuf, ik heb Marokkaanse Dirhams nodig. Het blijft altijd wat eng en zeker wanneer de naastgelegen bank gesloten is en je dus niet kunt reclameren wanneer het ding er eventueel niet meer uitkomt. Maar het gaat goed, een minuut later heb ik én het pasje en 2000 Dirhams in mijn handen. Over de balk smijten gaat bijna niet in Marokko, het soort warme oliebol dat aan een kraampje wordt verkocht kost zegge en schrijven 1! Dirham. En zo heb ik meteen iets van wisselgeld in mijn beurs.

Terug naar de N16 waar ergens langs de kant van de weg een bekende camper staat: Marietta heeft wat boodschappen gedaan bij een lokaal winkeltje en niet veel later komt ook Berta voorbij . Zo ging het vorig jaar ook, als je allemaal dezelfde route rijdt kom je elkaar onderweg zeker ergens tegen.

De Park4 Night is echter moeilijk te vinden, inmiddels rijden Marietta en ik achter elkaar en krijgen van Berta een apje dat ze er al is?? Op Maps zie ik dat zij niet op de afgesproken camping staat omdat die niet te vinden is, maar ergens 25 kilometer terug. Wij staan inmiddels bij de gendarmerie in El Jebha en hebben geen zin meer om terug te rijden, we zijn het zat. Blijkt dat de locatie die ze mij gestuurd heeft niet klopt, die is van een uur eerder en zij staat gewoon 500 meter verder aan het strand in El Jebha waar het tot een uitbarsting van irritatie van mijn kant komt. We staan naast haar camper en Baloe kruipt zowat op haar, de reuk van Leo heeft zij natuurlijk ook bij zich. Leo, die nog steeds niets van dat spul op zich heeft, we hebben tenslotte ook de hele dag gereden., We zijn net een paar dagen onderweg, Ik kan dit geen 8 weken volhouden en dat heb ik ook gezegd. En ik snap dat we Berta niet alleen kunnen laten rijden, maar ik hoop van harte dat ze zich aansluit bij een groep dames die een paar dagen achter ons zijn en waar ze ook een aantal van kent. Baloe kan er ook niets aan doen maar mijn irritatie richting hem is ook niet juist. Marietta zit er tussen in, voor haar vind ik het ook vreselijk.

Ik lees net het bovenstaande nog eens goed door waar ik zeg dat we Berta niet alleen kunnen laten rijden????? Waar is eigenlijk mijn gezond verstand gebleven???? Deze reis, 5000 kilometer door dit prachtige land, zou je gewoon alleen kunnen doen, waar ben ik eigenlijk aan begonnen?

Rinus en Greet, bedankt dat jullie op een flinke afstand even mijn huilbui en frustratie hebben aangehoord x

Route: Azlla – Amsa – Oued Laou – Bni Said – Tizgane – Targha – Tazemmourte – Bni Bouzra – Amtar – El Jebha
Gereden kilometers: 115
Coördinaten slaapplek: N 035.12,142’ W 004.41,024’

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis