Dag 4

Ook op een morgen waarin niks gepland staat is uitslapen er niet bij. Het is 6 Uur en ik ben klaar wakker, ondanks dat het gisteren toch een latertje is geworden en ik vannacht een aantal keer op de klok heb gekeken.
Maar rond 11 word ik toch wat nerveus en maak snel nog een korte wandeling met Baloe. Het is inmiddels 32 graden dus voor hem hoeft het ook niet zo lang, hij blijft het liefste onder de bus liggen.
Maar dat gaat hem vandaag dus niet worden, hij blijft achter op de camping onder de hoede van David. Die heeft al een plekje in de schaduw achter zijn huisje voor hem vrij gemaakt, vult zijn waterbak met vers water en verzekert me dat ik me niet druk hoef te maken. Wat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan is….
Want ik ga vanmiddag er alleen op uit: ik ga ziplinen!! Toen ik gisteren aan David vertelde dat ik dat graag eens zou doen zei hij dat zijn broer in Bovec een buitensportcentrum heeft en belde hem meteen op om een afspraak te maken. Een van de vriendelijke assistentes nam de telefoon over en binnen no time was het zippen geboekt. Parkeren kan ik gratis bij het vliegveld dat op 10 minuten lopen naar het centrum ligt. En met nog flink wat raadgevingen en een heel hartelijk: Tot morgen, we verheugen ons om je te zien, sluit ik het telefoongesprek af.

Om een uur of 12 parkeer ik mijn bus bij het vliegveld en loop naar het sportcentrum dat David me heeft aangewezen op Maps. Maar wat goed dat ik een uur te vroeg ben, er is geen reservering van mij te vinden, hoe ze ook zoeken. Inmiddels loopt me het zweet over de rug en staat het huilen me nader dan het lachen. Maar uiteindelijk word ik doorverwezen naar Hotel Soca, een minuut of 10 lopen verder het dorp in. Daar is het een drukte van belang, er staan honderden buitensporters te wachten op hun gids. Ook zij kunnen in eerste instantie mijn reservering niet zo vlug vinden maar uiteindelijk, na wat heen en weer geloop van pc naar pc, zien ze mijn naam staan en word ik verwezen naar de zaak die naast het centrum ligt waar ik een kwartier eerder was. Pfff, weer bergop, langs terrasjes waar mensen achter een flink koel glas cola zitten en waar ik op dat moment heel erg veel zin in heb, maar…. Geen tijd!

Bij de zaak aangekomen is de deur dicht: Dinsdag gesloten. Ik waag een belletje naar hotel Soca en die vertellen me dat dat niet mogelijk is en of ik wel bij de goede sta? Geen nood, ik moet blijven wachten totdat iemand me daar oppikt. En dat duurt niet lang, de broer van David, die eigenaar is van dit centrum komt lachend aan gelopen: ”Catharina?” Ik sta aan de verkeerde deur, ik moet om de hoek zijn. Pffff.
Het meisje dat ik gisteren aan de telefoon had zit ook nu aan de receptie, ziet mijn rode koontjes en gaat meteen een glas water voor me halen . En begint daarna een heel gesprek over haar toerisme opleiding in Breda waar ze heel graag naartoe terug zou willen. Wat een super vriendelijk team is dit, ik zit er op mijn gemak en van de spanning is niets meer over. Omdat ik via David heb geboekt krijg ik ook nog eens 10% korting en ze rond het bedrag nog eens met 2 euro naar beneden af. “Omdat ik al zoveel extra kilometers heb gemaakt”, zegt ze lachend.

Na een half uurtje pikt het busje me op om me weer terug bij hotel Soca af te zetten waar we de gordels om krijgen en de helm en handschoenen. Met een man of 50 stappen we over in een grote bus, de helft wordt bij de rivier afgezet om te gaan kajakken, de rest is de groep zipliners die naar het Ucja dal worden gebracht. Daar wordt de groep weer in 4 gedeeld en ik mag aansluiten bij een iets ouder , maar jonger dan ik, Nederlands stel. De rest is allemaal jong grut. Het oefenlijntje ziet er betrekkelijk makkelijk uit, maar ik moet het 3 keer overdoen eer we verder kunnen. Ook de andere Nederlanders moeten het 3 keer doen en de rest staat (on)geduldig te wachten. Het remmen is moeilijker dan gedacht en je moet aan zoveel tegelijk denken: benen opvouwen, naar achteren leunen en je rechterhand achter de katrol op de kabel drukken zodra aan de overkant het teken wordt gegeven. Ik duw de eerste keer mijn hand vóór de katrol, zonder de dikke handschoen was mijn vinger eraf geweest. Bij de derde keer gaat het wat beter en kan mijn groep door naar de eerste ziplijn van 600 meter. Wát een belevenis om 200 meter boven de grond over de Soca rivier te hangen.
Het gaat nog niet helemaal vlekkeloos, maar ik kom gelukkig wel aan de overkant. Moet er niet aan denken als ik halverwege stop zou komen te hangen. Bij de tweede lijn van 400 meter gaat het al wat beter en ik krijg zowaar een complimentje. Of dat gemeend is, geen idee, maar ik vaar er wel bij.
Bij de laatste 5 lijnen (in totaal zijn er 13) moet ik volgens de instructies harder op de kabel drukken om te remmen en dat gaat wat moeizamer, het is best een zware klus dus morgen zal ik mijn armen wel voelen. De laatste korte lijn gaat 5 meter boven het azuurblauwe water van de rivier en God, wat zou ik daar graag even in springen. Die kans krijgen we maar niemand van ons heeft een badpak bij en dus komen we allemaal flink bezweet bij het eindpunt waar de bus ons even later op komt pikken. Ik weet de chauffeur nog over te halen om te stoppen bij het vliegveld zodat ik niet meer vanuit de stad naar de auto hoef te lopen en gelukkig geeft hij daar gehoor aan.

Rond 5 uur ben ik weer terug op de camping waar David al staat te wachten en vertelt dat hij zowaar met Baloe naar de rivier is gewandeld. Die vreet me bijna op als hij mijn stem hoort, hij heeft zelfs geen oog voor de kat die er rondzwerft. Of wellicht dat hij er al aan is gewend in de tijd dat ik weg ben geweest.
De Belgische buurtjes, die met hun 2 zonen van 12 en 13 jaar door Slovenie reizen, komen ook nog even langs om te vragen hoe mijn dag was . Zij hebben geparaglided en op de rivier geraft en nu willen de jongens nog even met Baloe de rivier in springen. Maar hoe graag ik ze dat ook alle 3 gun, het lijkt me niet verstandig om straks met een natte hond de bus in te duiken. En wanneer zij eindelijk weg zijn begin ik aan mijn verslag, wát een dag….

Route: Pluzna-Bovec-Pluzna
Gereden kilometers: 190144- 190153= 9
Coördinaten slaapplek dezelfde als dag 3

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis