Dag 9

Wat doe ik vandaag? Blijf ik zitten lezen op de camping totdat ik om 7 uur Alenka ga ontmoeten, de Sloveense die ik heb leren kennen via de Hovawarts, of loop ik naar de stad? Hoewel de zon alweer flink brandt besluit ik voor het laatste. Maar dit keer niet klauterend door het bos maar gewoon over de weg, het blijkt toch het snelst en het makkelijkst te zijn. Een minuut of 20 later lopen we al langs het meer waar op dit vroege tijdstip al flink wat bedrijvigheid te zien is, zowel op het water als er langs. Het beroemde kasteel van Bled dat op 130 meter boven het meer op een klif hangt, schittert in het zonlicht en is door menig fotograaf al in elk jaargetijde op de foto gezet. Hoe vaak per dag zou het door de toeristen worden gefotografeerd? De mobieltjes die tegenwoordig daarvoor worden gebruikt gaan van hand tot hand, menigeen laat zich hier door een ander op de plaat zetten.
Bij een van de bankjes zie ik een fototas staan, onbeheerd, niemand die er oog voor heeft. Er zitten 2 losse lenzen in en terwijl ik er naast ga zitten bekijk ik de mensen om me heen of er wellicht iemand een fototoestel bij zich heeft. (Ja, ze bestaan nog…)Maar er komt niemand opdagen, de tas laat ik dan maar staan en loop 100 meter verder naar het ‘Hart van Bled’. Daar staan tientallen mensen in de rij om zich achter het Hart te laten fotograferen maar er staat ook een jong koppel met een paar échte fototoestellen. Ze zeggen vriendelijk gedag als ik op het bankje naast hen neerplof en als ik vraag of zij wellicht iets missen, schrikken ze een beetje, kijken om zich heen en merken dan dat hun fototas er niet is. “Er zitten 2 lenzen in”, zegt de man ten overvloede en ik knik bevestigend. Terwijl de jonge vrouw naar het bankje toe rent bedankt de man me uitvoerig, ik kan geen kwaad meer doen. Ze komen uit India en wonen nu in Frankfurt waar de vrouw op de Indiase ambassade werkt. Hij is beroepsfotograaf en ik plaag hem wat dat hij dan wel wat beter op zijn spullen moet letten waarop hij adrem reageert dat “zodra zijn vrouw zegt: we gaan” hij meteen achter haar aan rent😊.

Het is een komen en gaan van mensen die hier op de foto willen en vragen of ik een foto van hun wil maken. “It cost one euro”, zeg ik geregeld maar er komt maar geen geld in het zakje dat ik naast me heb liggen😊

Dan komt er een vrouw naast me zitten die vertelt dat ze uit Perth in Australië komt en een rondreis maakt van anderhalf jaar door Europa. Ze is 57 jaar en heeft al wandelend honderden kilometers gemaakt door Albanië, Hongarije, Italië en Portugal. In Amsterdam heeft ze 5 weken op 4 katten gepast in een huis aan de Keizersgracht terwijl de eigenaresse naar haar huis in Bordeaux op vakantie was. Ik heb haar Facebook nagepluisd en dacht dat ik veel gereisd hab, maar zij spant de kroon: België, Duitsland, Spanje, Griekenland, Montenegro, Bosnië Herzegovina en meer. En alles met openbaar vervoer en een rugzak. Ik moet er niet aan denken maar een uitnodiging om naar haar huis op het kleine eiland Rottnest Island voor de kust van Perth te komen, ligt er wel.
Genietend aan de rand van het meer, op een bankje in de schaduw voor het ‘Hart’ vliegen de uren voorbij. Zij moet de bus naar Ljubljana halen om vandaar verder naar het zuiden te reizen om haar dochter in Venetië te ontmoeten. Ik wandel terug naar mijn busje dat nog steeds op de camping staat om daar de rest van de middag te luieren in de schaduw. Een paar bijzondere ontmoetingen vandaag en de avond moet nog beginnen.

Om een uur of 7 heb ik afgesproken bij Alenka Ravnik, de Hovawart-kennis die een kilometer of 6 ten zuiden van Bled woont. Om er te komen moet ik Bled uit terwijl het lijkt of heel Slovenië op dit tijdstip Bled IN wil. De terrassen zitten vol en de parkeerplaatsen langs de kant van de weg zijn óvervol , er staat een stilstaande file die tot in het dorp Bohinjska Bela waar Alenka woont, aanhoudt.
Ik ben blij dat ik vannacht bij haar voor de deur kan overnachten dus wat mij betreft mag die file er vanavond nog staan, als die morgenvroeg maar is opgelost.
Het gehucht met een wirwar aan straatjes die bergop en bergaf gaan ben je in een zucht doorheen, maar toch is het nog even opletten waar Garmin mij naartoe stuurt. Gelukkig heeft Alenka mij van tevoren een paar instructies gegeven, waarvan er eentje was dat ik vooral Garmin niet moest volgen.
En dus bel ik niet veel later bij een heel groot , Oostenrijks aandoend, huis aan waarna er niet wordt opengedaan. Nog maar eens bellen en kloppen, ergens in de verte hoor ik een hond blaffen, het is Blue, haar 10 jaar oude Hovawart reu die de vader is van het nest van Marjolein en waarvoor mijn Baloe reserve reu was indien het met Blue niet zou lukken. Dat is inmiddels een jaar of 4 geleden en is niet Baloe maar toch Blue de papa geworden van het nest.
En omdat ik in Slovenië ben en Alenka nog nooit heb ontmoet, wel altijd via social media, was een afspraak, die eerder niet kon doorgaan, snel gemaakt. Maar ik sta dus voor een dichte deur en zie haar opeens aan komen lopen. Ik sta aan de verkeerde deur en heb aangebeld bij hun pension Pr Bevc Bled! Het blijkt dat ze daar 2 appartementen heeft en naast hun immens grote huis nog eens 7 hotelkamers.

De begroeting is allerhartelijkst in tegenstelling tot de kennismaking van Baloe en Blue. Die gaat in eerste instantie met Blue achter een gesloten keukendeur en Baloe op het stukje terras daarvoor, 2 volwassen reuen die elkaar door het glas besnuffelen. Maar ik wil natuurlijk ook graag Blue in levende lijven zien en dus gaat Baloe in de tuin en Blue op het terras, gescheiden door een houten hek dit keer. De 10 jarige Blue heeft geen interesse in mij maar des te meer in die zwarte achter dat hek, 2 neuzen tegen elkaar aan en dan opeens 2 grommende woeste honden . Waar dat hek al niet goed voor is en dus gaat Blue na een dikke knuffel van mij weer het huis in, mag Baloe op het terras waar alles eerst uitvoerig wordt besnuffeld en kunnen Alenka en ik op ons gemak écht kennis maken. En dan gaat het natuurlijk het merendeel over onze en andere Hovawarts. Het is hun allereerste en dat hij meteen zo succesvol is op shows, en bovendien een ontzettend lieve hond (niet met Baloe) maakt hun alleen maar trots. Inmiddels heeft hij tientallen nakomelingen uit 11 dekkingen door heel Europa en 1 in Amerika.

We kunnen zo nog uren blijven doorkletsen maar ik wil nog graag een wandeling maken met Baloe voordat het donker wordt en dus nemen we hartelijk afscheid. Alenka moet morgenvroeg om 7 uur de deur uit naar haar werk (haar man Thomas is verantwoordelijk voor het hotel) we gaan elkaar dus niet meer zien. Ik hoef in ieder geval niet meer terug naar Bled, op de parkeerplaats die eigenlijk bestemd is voor hun hotelgasten kan ik vannacht mijn ogen dicht doen…

Route: Bled- Bohinjski Bela
Gereden kilometers: 190262 – 190268= 6
Coördinaten slaapplek: N 046.20,793 O 014.03,612

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis