Dag 48
Vandaag wordt een reisdag, dus ik ben al vroeg op. Niks bijzonders voor mij, ware het niet dat ik het vannacht nog kwart over 12 heb zien worden. Te druk in mijn hoofd, teveel indrukken, teveel herinneringen….

Wanneer ik om half 8 de deur van mijn busje open gooi , staat Ginny al bijna bij mij binnen, de roedel is weer compleet. Een korte wandeling, ontbijten en dan vertrek ik voor de 300 kilometer richting Tarifa in het oosten. Het is dagen, zo niet weken geleden dat ik zo’n end heb gereden, Baloe komt af en toe eens kijken of we er nog niet zijn maar verdwijnt na een eenzijdig gesprekje van mijn kant weer zuchtend op zijn bankje.

De ringweg rond Sevilla is verschrikkelijk druk, maar eenmaal daar voorbij wordt het rustiger, tenminste wat het verkeer betreft op de Autopista del Sur die vanaf 2020 tolvrij is geworden. In tegenstelling tot het weer dat na Cadiz steeds heftiger wordt. Hevige storm en rukwinden waardoor het busje van de ene kant naar de andere dreigt te slingeren. Met het zweet in mijn handjes rijd ik om half 1 de bekende parkeerplaats aan het strand op. Meteen aan het einde van de wandelboulevard, op het plekje waar ik begin dit jaar zo’n zelfde storm heb meegemaakt, alleen regende het toen dat het goot en schijnt nu de zon.
De grote palmbomen die voor mijn neus staan hebben hier flink wat te lijden, Tarifa zonder storm heb ik nog niet meegemaakt. Code geel is dan ook voor vandaag van toepassing, de storm, bekend als de ‘Levante’ zorgt voor gevaarlijke omstandigheden in de straat van Gibraltar en daardoor zijn alle veerdiensten tussen Tarifa en Tanger voor onbepaalde tijd geannuleerd! Windkracht 7 tot 8, waar heb ik dat op deze reis nog meer meegemaakt????
Onze boot gaat pas over 8 dagen dus hopelijk is de storm dan voorbij, alhoewel we met een open ticket natuurlijk ook niet per sé op de 4de de oversteek moeten maken.
In tegenstelling tot begin dit jaar is er tussen de zee en de kade geen lagune meer waarop de kitesurfers hun kunsten vertoonden. Het is nu een kilometers lang, breed zandstrand dat bij de pier en het fort uitkomt. Marietta, die een uur na mij aangekomen is en op een andere plek haar busje heeft neergezet, staat na een apje al te wachten om een flinke wandeling te maken, de honden hebben al te lang in het busje moeten zitten. Nu Ginny erbij is valt het me des te meer op dat Baloe wat ouder wordt. Hij hoeft niet zo nodig meer te rennen en te dollen al probeert Ginny hem blaffend steeds weer uit te dagen om te spelen. Hij kijkt er niet eens naar en loopt gewoon zijn eigen neus achterna, er zijn teveel heerlijke luchtjes.
Echt prettig is het niet om in deze storm over het strand te lopen,. het zand stuift in alle openingen die er maar zijn. De wind blaast aan beide kanten het water over de pier die naar het fort leidt, een enkeling waagt zich er met gevaar voor eigen leven op.

In een van de steegjes van het oude dorp vinden we een terras dat net buiten de wind ligt en waar de zon nog volop schijnt. De twee honden gaan na een bak water te hebben leeg gelebberd onderuit en wij vermaken ons met het bekijken van al wat er langs loopt.

Maar ik heb vandaag nog iets belangrijks te doen: Ik moet naar de kapper! 8 Weken geleden ben ik bij Helmi, mijn kapster, geweest en mijn haar is nu zo lang dat ik bijna een paardenstaart kan maken…En omdat ik in januari hier in Tarifa zo’n goede match had met die knul in de Barbershop sta ik om klokslag 5 uur weer bij hem in de zaak en loop ik 20 minuten later , nog steeds ongeknipt en flink teleurgesteld terug naar mijn busje. .De knul werkt er niet meer en volgens de mannen in de zaak zit hij nu iets verderop. De Translate app moet de rest doen, want veel verder dan dit ‘verhaal’ komen ze niet. En ook in de zaak die iets verderop ligt schijnen ze geen andere taal te kennen dan Spaans maar met wat overduidelijke gebaren maken ze kenbaar dat hij er helemaal mee is gestopt. En dan herinner ik me opeens dat hij vertelde over zijn Nederlandse vriendin die in Utrecht woont en dat hij heel graag daar naartoe wilde verhuizen en een zaak wilde op gaan zetten. Ik hoop in ieder geval dat het hem is gelukt, maar ik zit ondertussen met mijn haar wel mooi in mijn maag…. Dan toch maar wachten totdat ik in Marokko ben????? Hoewel dat ook een fiasco was omdat ik bij die Marokkaanse kapper bijna kaal geschoren naar buiten kwam….

Route: Matalascanas – Sevilla – Jerez de la Frontera – Tarifa
Gereden kilometers: 302
Coördinaten slaapplek: N 036.01,314’ W 005.36,919

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis