Gisteravond heb ik nog een apje gestuurd naar de groep wie er zin heeft in een vers stokbrood om de dag mee te beginnen en daar kwamen 14 reacties op en zo komt het dat ik al vroeg richting het dorp loop met de onvermijdelijk roedel honden achter me aan. Maar ik ben voorbereid: heb oud brood bij me en een heel oud stukje kaas dat ik naar ze toe gooi als ze eraan komen. Het schijnt te helpen, sommige kwispelen zelfs, maar als 1 stukje te dicht bij Baloe landt en hij dat zelf wil pakken breekt de hel los: één agressieveling waagt het om tot op 50 centimeter afstand van Baloe te komen die ook meteen in de aanval schiet, want: het is zíjn brood. Ik moet alle moeite doen om hem erbij weg te houden en de boze hond weg te jagen. Stom van me, ik geef het grif toe!! Maar het loopt gelukkig goed af.

Het meisje achter de toonbank van de bakkerij lacht al als ik om 2 minuten over 8 binnen stap met mijn bestelling. Maar dat ze 15 broden moet inpakken dat verwacht ze natuurlijk niet. Een beetje ongelovig herhaalt ze: “15??” en dan is ze ook meteen de helft kwijt van de broden die er al gebakken zijn. Ik waarschuw haar dat ik morgen niet kom omdat we dan weer verder zijn getrokken, stel dát ze extra veel broden laat bakken, dan komt ze ze misschien niet kwijt. Maar wie weet hebben de straathonden dan meer geluk!

Weer op de camping laat ik een apje rondgaan dat mijn ‘bakkerijbusje’ geopend is en niet veel later, terwijl ik zelf aan het ontbijt zit, verschijnt de een na de ander om het bestelde stokbrood op te halen en meteen een praatje te maken. Mijn actie valt in goede aarde😊
Na het ontbijt is het tijd om richting Asilah te gaan, naar de camping waar het 6 weken geleden allemaal begon. Dat de natuur in deze 6 weken niet heeft stilgestaan is te merken: Alles staat in bloei en op tientallen lantaarnpalen in het dorp zitten ooievaars te broeden op hun nest. Een schitterend gezicht maar heel jammer dat ik niet kan stoppen om foto’s te maken.

Rond kwart voor 12 parkeer ik mijn busje aan het strand van Asilah, achter de camping waar ik pas om 1 uur terecht kan. Voor Baloe heerlijk om op het strand zijn poten te kunnen strekken maar de zee wil hij nog steeds niet in, het lijkt alsof hij de golven niet helemaal vertrouwt of het is hem gewoon te koud. Ik kan hem geen ongelijk geven, de zee heeft tot nu toe ook alleen maar mijn voeten gezien.
Nadat ik me heb geïnstalleerd op de camping loop ik met Baloe het leuke stadje in dat er nu heel anders uitziet als 6 weken geleden. De zon schijnt volop, de winkeltjes zijn open en er is een heleboel meer bedrijvigheid dan toen. Wat wil je ook, toen liep ik er om half 10 ’s morgens en nu is het lunchtijd. Ik wil voor Sandra nog op zoek naar een tajine, maar heel het dorp is omgetoverd in een groente en fruitmarkt en er staat maar 1 mannetje met tajines. Op de vraag wat ze kosten antwoordt hij heel omzichtig: 70 Dirham! En dat is me net iets teveel. Ik heb eerder deze week 27 betaald en wil er ook niet meer voor uitgeven. Dus loop ik verder in de hoop dat hij me terug roept. Helaas, die vlieger gaat niet op. Nadat ik het hele dorp heb uitgekamd loop ik terug en bied 45 en dat bedrag accepteert hij met heel veel moeite! Later zie ik in de auto de 2 anderen liggen die een heel stuk kleiner zijn😊😊

Op een klein terras in de zon waar ook een flink aantal Marokkanen zitten te eten, poot ik mijn zware tas neer en bestel wat lekkers, inmiddels heb ik flinke trek gekregen. Baloe ligt onder tafel, ook die is moe van het geslenter. Maar niet zó moe dat hij de kat die er rondloopt te grazen wil nemen. De ober heeft net een flesje cola, een paar flesjes ketchup en een glas op tafel gezet en dat dondert er allemaal af. Het glas kan ik nog net opvangen maar de rest ligt verspreid over de grond. De kat rent er geschrokken vandoor en Baloe kruipt geschrokken weer onder de tafel. En ik kruip met een rood hoofd weg achter mijn zonnebril terwijl de koks en de obers het tafereel lachend bekijken.

Om half 7 worden we opgehaald om naar het laatste avondmaal te gaan, een kilometer of 12 verderop. Ik weet dat de groep in deze laatste dagen van alles heeft voorbereid: liedjes en cadeautjes voor de reisbegeleiders. Het zal dus wel een ‘dolle boel’ worden en vast ook een latertje en als ik dan bedenk dat we morgenvroeg om 8 uur hier moeten vertrekken om op tijd bij de boot te zijn……

Route: Kenitra - Assilah
Gereden kilometers: 72
Coördinaten slaapplek: N 035,28.352 W 005,10.539

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis