Het was doodstil op de parkeerplaats naast de Mac. Tot half 4, toen begon de eerste haan te kraaien. Het doet me meteen denken aan de tijd bij Bernd, daar werd ik ook altijd om deze tijd gewekt door die beesten. Tot overmaat van ramp beginnen er binnen de kortste keren nog meer hanen in de omgeving te kraaien en is het voorbij met mijn nachtrust. Ik draai me op mijn goede oor en probeer toch nog wat uurtjes te blijven liggen, tenslotte is het nog midden in de nacht. En dan springt Baloe jankend op mijn bed, het is 5 uur. Ik heb nog even het idee dat het geluid van die hanen ook hem irriteren, maar als hij jankend blijft staan weet ik dat hij eruit moet. Vlug trek ik een jas en schoenen aan en onder het uithangbord van de Mac komt alles eruit gespoten . Hij heeft diarree, alweer, maar nu weet ik waar het van komt. Gisteravond heb ik een zak dropjes laten vallen en ik heb hem horen kauwen. De rest heb ik kunnen redden en weer snel in het zakje terug gedaan. Ik kan ze niet missen….Nadat ik een half uurtje met hem heb gelopen probeer ik toch weer de slaap te vatten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. En zo komt het dat ik om 6 uur het verslag van gisteren al aan het tikken ben, daar is toen niets meer van gekomen omdat ik er te moe voor was.

Een paar uur later loop ik door het dorp, in mijn t-shirt in de volle zon. Het is nog net geen half 10 en al flink warm. Baloetje loopt een beetje te sjokken, hij heeft het nu al gehad. Van mijn huisarts heb ik een recept gekregen voor Betahistine voor mijn meniere aanvallen. Het geneesmiddel is in Nederland niet meer te krijgen maar hier in Spanje bij de apotheek wel nog volop. Schijnt een centenkwestie te zijn en ik heb het middel toch echt nodig. Het Duitse meisje in de apotheek spreekt vloeiend Nederlands en helpt me vlot. Ik krijg 200 tabletten mee en moet 16 euro neertellen. In Duitsland heb ik er 300 gekregen voor 70 euro! Dus dat het een centenkwestie is geloof ik nu onmiddellijk.

Inmiddels heeft Janine al geapt dat ze de oprit vrij hebben gemaakt voor mijn camper. Die van hun staat zo lang op straat. In de urbanisatie Monte Azul, 5 minuten rijden vanaf het dorp, staat hun prachtige huis omringd met een park en een paar zwembaden, bestemd voor de bewoners van dit gedeelte van de urbanisatie. Ik heb Theo en Janine al jaren niet gezien maar wat voel ik me welkom. Een beetje emotioneel, maar dat ben ik al heel snel, het weerzien, de moeheid, de spanning van de rit, de kleine mankementen waar ik in de camper mee worstel, even alles bij elkaar. Theo zit binnen no time in de camper als ik hem vertel waar het om draait. De praktisch hele inboedel wordt eruit gehaald en hij gaat aan de slag terwijl Janine en ik nog staan bij te kletsen. De huishoudaccu laadt niet op onder het rijden en dat heb ik vorig jaar in Tsjechië ook al meegemaakt toen ik noodgedwongen op een camping ben gaan staan. In eerste instantie blijkt dat een zekering is geoxideerd waardoor de stroom niet kan doorvloeien naar de huishoudaccu. Maar als hij die heeft vervangen blijkt dat er toch ook nog iets anders aan de hand is. Ook de microschakelaar aan de kraan is kapot waardoor ik in de badkamer geen water krijg. De camperspecialist die een kilometer of 40 hiervandaan zijn bedrijf heeft, zal pas volgende week woensdag tijd hebben om ernaar te kijken. En dat is natuurlijk nog veel te lang, hoewel ik hier meer dan welkom ben. Maar het gezegde is “Bezoek en vis blijven drie dagen fris”. Terwijl Janine, Baloe en ik nog een flinke wandeling maken blijft Theo toch nog proberen of er iets aan gedaan kan worden, maar voor nood heeft hij wel een oplossing voor het probleem met de kraan. “Morgen maar even verder kijken, geen paniek”, zegt hij nog.

Baloe en katten, dat is wel altijd een probleem. Rennen ze weg dan rent hij er achteraan, maar blijven ze zitten dan is de lol er snel af. De kat des huizes is een binnenkat en aangezien wij buiten zijn is dat geen probleem. De tralie tussendeur blijft gesloten maar ze hebben elkaar gezien en daar blijft het dus bij. Totdat ik op een gegeven ogenblik de tussendeur zie open staan en Baloe met de oren in de nek in de deuropening van de camper zit. Dus heel waarschijnlijk, héél waarschijnlijk is hij binnen geweest en heeft hij ze gewaaid gekregen van de kat. Hij waagt het niet meer om de kamer in te gaan, ook niet als Janine even iets naar binnen brengt, blijft hij braaf buiten.
Inmiddels is buiten de tafel gedekt, Theo is binnen in de keuken aan de slag gegaan met hamlapjes, tortillas en Spaanse tuinbonen. Baloe ligt op veilige afstand voordat hij ook hier weer iets van de tafel grist. Hij heeft vandaag vanwege die diarree niet meer gehad dan een paar bruine brokjes. Morgen krijgt hij weer zijn gewone portie.

En terwijl die 2 aan de afwas gaan, kruip ik lekker onder de douche in een warme badkamer waar Janine alles al heeft klaargelegd. Vanmiddag is ook mijn was al gedraaid die nu buiten hangt te drogen. Het lijkt wel alsof ik vakantie heb….Misschien dat ik op de terugweg van Marokko nog een keertje langs ga😊

Route: Benijofar en verder niets
Gereden kilometers: 6
Coördinaten slaapplek: N 038.03,975 W 000,44399

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis