Dag 17

Als ik om half 7 uit het raam kijk zijn mijn Duitse buurtjes, zoals ze gisteren al hadden vermeld, vertrokken naar hun volgende bestemming: Het Schwarzwald. Ik heb het niet gehoord dus waarschijnlijk heb ik toch diep geslapen. Mijn maag knort inmiddels, ik heb niets meer in ‘huis’ maar de Lidl met zijn verse broodjes is én in de buurt en om 7 uur ook al open. Baloe zijn ritme, maar ook dat van mij, is wel wat ontregeld nu want ipv. meteen naar buiten gaan zodra ik me heb gewassen en aangekleed rijden we nu in de stromende regen naar de winkel . Gelukkig heeft hij een sterke blaas en kan hij het nog een uurtje ophouden totdat het droog is. Maar dan is het ook écht raak! En dus zit ik niet veel later op het parkeerterrein van de supermarkt aan mijn ‘warme’ ontbijt.

Mijn bestemming voor vandaag is Wurzburg, een klein half uurtje rijden vanaf Kitzingen. Ik ben al een keer of 3 langs de stad gereden op weg naar het zuiden en heb net zo vaak te horen gekregen dat het zo’n verschrikkelijk mooie stad moet zijn en vandaag gaat het er dan toch maar eens van komen. De ap Park4Night laat een mooie parkeerplaats zien, meteen aan de Main. Garmin wordt in geprogrammeerd maar vindt op de een of andere manier niet de plek waar ik moet zijn en hoe er te komen. 200 Meter verder ligt ook een grote parkeerplaats, ook meteen aan de Main, en op nog geen kwartier lopen van de stad. Voor 9 euro mag je er dag en nacht staan, het is weliswaar een druk bezochte parkeerplaats voor winkelend publiek óf om de stad te bezoeken maar oké, ik vind het al prima dát ik überhaupt er mag staan én dat het aan het water ligt én dat het op loopafstand van de stad is.

Helaas slikt de automaat alleen maar munten en ik heb maar 6 euro (en natuurlijk briefgeld) aan contanten. Ik spreek een paar mensen aan of zij misschien een briefje van 5 kunnen wisselen maar helaas. In een auto zit een jonge vrouw die haar ontbijt ter plekke eet voordat ze aan het werk gaat en zij is meteen bereid om me te helpen. Ook zij heeft geen muntgeld maar ze gaat via allerlei omwegen proberen om een kaartje voor mij te bemachtigen. Via een SMS mijn kenteken aan de maatschappij doorgeven moet lukken , zegt ze. Maar het blijkt ingewikkelder te zijn en terwijl zij nog steeds aan het zoeken is hoe te werk te gaan stopt er een Belgische camper naast me die vertelt dat de parkeerplaats waar ik eigenlijk moet zijn “de eerste weg rechts en dan bij het derde stoplicht ook weer rechts”.
Ik bedank de jonge vrouw en ze hoopt dat ik een fijn verblijf in Wurzburg heb. Die stad heb ik na een kwartier al vervloekt, ik vind de ingang naar de parkeerplaats niet. Ik rij een flinke ronde , ruim 4 kilometer, kom weer op hetzelfde plekje uit en rij nog weer eens diezelfde ronde, maar weer niets.
Bij de 3de ronde stop ik maar weer op de eerste P en klamp iemand aan wiens strandbad grenst aan de achterkant van de juiste camperplaats. Die roept er een medewerker bij die ik achterna moet rijden, zegt nog snel dat hij “wanneer hij met zijn knipperlichten flitst” dat ik dan het weggetje naar beneden moet volgen. Zo gezegd, zo gedaan en niet veel later rij ik de juiste camperplaats op. Maar dat weggetje was heel slecht te zien, waar ik in moest draaien liep een fietspad links naar beneden en heel scherp rechts een doodlopende weg naar de P. Maar ik sta, meteen aan het water met uitzicht op de beroemde Middeleeuwse Marienberg vesting hoog boven me op een heuvel. In deze vesting verbleven de prins-bisschoppen totdat ze later verhuisden naar de Residenz aan de andere kant van de rivier de Main. . De met wijngaarden bedekte hellingen reiken van de vesting tot aan de rivier.

Met de paraplu in de tas en de wandelschoenen aan vertrekken we niet veel later naar de stad, waar deze Residenz als eerste op mijn lijstje staat om te bezoeken, ook al omdat de labcache die er ligt natuurlijk de meest bijzondere delen van de stad laat zien. Het paleis dat is gebouwd in rococo- en barokarchitectuur, staat sinds 1981 op de Werelderfgoedlijst van Unesco en is een van de meest bezochte delen van de stad. In de immens grote tuin die er om heen ligt bloeien de meest prachtige bloemen en staan bijzondere beeldwerken. Het is inmiddels flink warm geworden, de paraplu kan in de tas blijven en Baloe en ik puffen uit onder een van de vele aparte bomen die in het park staan.

Dat Wurzburg een levendige universiteitsstad is, dat is te zien en te merken. Er heerst een ongedwongen, gemoedelijke sfeer, op de terrassen van de vele kleine Weinstuben is bijna geen plekje meer vrij. De talrijke bezienswaardige gebouwen met als hoogtepunt natuurlijk de prachtige Dom-kerk zijn een lust voor het oog en ik kan dan ook bijna niet stoppen met foto’s maken. De oude Hoofdbrug die over de Main gaat is een van de iconische bezienswaardigheden. Hij is versierd met Heiligenbeelden en andere historisch belangrijke figuren. De prachtige Rood-witte Maria-kapel die in de 14de eeuw nog in een moerasachtig gebied lag in de Joodse buurt is een van de meest mooie bouwwerken hier. Er is zoveel in deze stad te zien en te ontdekken dat het beslist niet de laatste keer is geweest dat ik hier ben gestopt.

Maar voor vandaag heb ik genoeg stappen gezet, we hebben bijna 10 kilometer gelopen in deze prachtige stad. De tong van Baloe hangt op zijn knieën en mijn benen hebben ook rust nodig.
Het plekje hier langs de Main is levendig genoeg, pleziervaartuigen, vrachtverkeer , suppers en roeiers. Er is genoeg te zien, vervelen doe ik me geen moment….Voor ik het weet is het 7 uur, mijn boek is net uit en dus wordt het tijd om iets te eten. Baloetje ligt nog steeds onder het busje en mijn stoeltje blijft nog even buiten staan, het weer is er in ieder geval prima voor….

Route: Kitzingen – Wurzburg
Gereden kilometers: 191132 – 191172 = 40
Coördinaten slaapplek: N 049.46,936 O 009.55,745

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis