Zaterdag 6 juli 2024
Dag 1

Waarom zou ik wachten tot morgen om aan de reis te beginnen? Ik heb de tijd aan mezelf, voor mijn schildpadden wordt goed gezorgd (ik spreek uit ervaring) mijn huis is tot in de puntjes opgeruimd en mijn busje staat al dagen geleden klaar voor vertrek. Het enige dat nog moet gebeuren is de tank volgooien en that’s it! Baloe is al dagen thuis uit zijn huisje, iedere keer wanneer hij mij met een volle tas door het huis ziet lopen sprint hij naar de deur. Hij weet al lang wat er gaat gebeuren maar heeft geen idee hoeveel volle tassen er nog voorbij moeten komen eer het echt zo ver is.
Maar mijn ritme van vanmorgen is van een heel andere orde, terwijl ik mijn boterham eet staat hij al aan de deur te piepen, zijn bruine brokjes blijven onaangeroerd en wanneer ik dan met de tas richting de koelkast loop om die leeg te ruimen is het huis helemaal te klein en moet ik rennen. Hij duwt me nog net niet de deur uit…

Om 10 over 8 is het nog rustig bij het tankstation en niet veel later draai ik de snelweg op richting Aken. Bij de grens is het al meteen mis: kilometers file en dat niet eens vanwege wegwerkzaamheden maar een grootscheepse politiecontrole. De een na de ander wordt eruit gepikt maar ik heb blijkbaar een heel eerlijk gezicht en mag meteen doorrijden. Het is druk op de weg, en dat is het altijd wel op die Duitse snelwegen maar vandaag is het ook nog eens ‘zwarte zaterdag’. De vakanties zijn begonnen en dat is te merken. Ongeveer 100 kilometer voor Frankfurt krijg ik via mijn Garmin een melding dat er een zwaar ongeluk is gebeurd op de A3, het oponthoud is meer dan een uur en dus zit er niets anders op dan op de eerste beste P een lange stop te maken. Maar dat hebben meer mensen bedacht, auto’s, caravans en vrachtwagens staan langs de weg geparkeerd en ik kan me met mijn kleine busje er nog net tussen wringen. Tijd voor een heel vroege lunch terwijl Baloe, die voor de bus ligt, de mensen met zijn luide geblaf waarschuwt om er vooral niet voor langs te lopen.

Na een uurtje ‘verplicht’ te hebben gerust waag ik me weer de weg op, hoewel: verder dan de oprit naar de snelweg kom ik niet. Er staat een megagrote vrachtwagen die het bijbehorende restaurant moet bevoorraden en die blokkeert de hele weg, hij staat dwars er op omdat ie achteruit het magazijn binnen wil rijden. Het getoeter is niet van de lucht en ik ben blij dat ik niet de chauffeur van de truck ben.
Als die dan eindelijk weg is kan iedereen op de snelweg invoegen. Het gaat tien minuten redelijk en dan begint de ellende weer : files, files, files. Ongelukken, ambulances, brandweer en politie en dat gaat zo door vanaf Frankfurt. Het zinnetje ” Constructiewerkzaamheden op de A3” hoor ik tientallen keren. Dat vandaag de vakanties zijn begonnen is duidelijk te merken. Nu weet ik weer waarom ik ( en in het verleden ‘wij’) nooit in juli en augustus op vakantie ging (en). En tot overmaat van ramp begint het dan ook nog eens te gieten. Waar is dat vakantiegevoel?

Wertheim, het stadje waar Baloe is geboren, laat ik rechts liggen. Het is te slecht weer om uit te stappen en wetende dat Anja ook nog een nest puppies heeft liggen die op mijn verjaardag, 13 mei, zijn geboren, is het wellicht maar goed dat ik doorrijd. De verleiding was misschien wel heel erg groot geweest om er eentje mee te nemen. Op de terugweg vanuit Slovenië ga ik wel een kopje thee drinken; de puppies zijn dan ook al lang weer weg…..

Vanavond speelt het Nederlands voetbalelftal tegen Turkije en net buiten het dorp waar ik wil overnachten ligt volgens Maps een Turkse kebab Imbiss. Mijn plan is om daar vanavond te gaan kijken én eten natuurlijk, maar die Imbiss blijkt een megagroot Turks restaurant te zijn waar bij navraag geen plekje meer te reserveren is, ook niet in mijn eentje. Jammer, maar misschien wel beter want stél dat Nederland wint, zit ik daar in mijn uppie te juichen of ik word er glashard uitgezet.

De wandeling rónd het meer waar ik mijn plekje voor de nacht heb gevonden, sla ik lekker over. Er dreigt alweer een bui en het stormt flink. Binnen maak ik het gezellig, kaarsje, kaasje, toastje en nu maar afwachten of ik het om 11 uur, nadat de wedstrijd is afgelopen , nog stééds zo gezellig vindt.

“En Mia, nog even dit: wij hebben een afspraak he! Jij wordt gewoon 100!!!”

Route: Landgraaf- Aken- Keulen-Frankfurt-Wurzburg- Erlangen Deschendorf
Coördinaten slaapplek: N 049.37’,825’ O 010.57,505
Gereden kilometers: 189067-189537: 470km

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis