Vandaag ben ik eens niet de eerste die vertrekt. Margriet en Derk, de reisbegeleiders zijn er al vroeg bij. Rond twintig voor 9 zie ik ze weg rijden. Maar ik verdenk ze er stiekem van dat ze eerst nog even langs de Carrefour gaan, want alleen daar worden alcoholische dranken verkocht. 😊 Ik laat het in het midden of het voor eigen gebruik is of voor een drankje dat door de NKC wordt gesponsord. Die Carrefour heeft in ieder geval aan mij geen goede klant.

We hebben vandaag een rit van ongeveer 175 kilometer voor de boeg naar de camping in Aourir. Op de routekaart staat de N1 aangegeven als de mooiste route die wisselend door de bergen en langs de kust voert. En daar is niets teveel mee gezegd, de weg is in zeer goede staat, de zon die net een beetje begint te schijnen zet de bergen in een prachtig okerkleurig licht. Een enkel huis, wat ezels langs de kant van de weg en niet veel meer dan een paar kleine dorpjes, waar het weliswaar zoals in elk dorp een drukte van jewelste is maar waar het rijden erdoorheen ook blijkbaar erg snel went. Als je maar stapvoets rijdt, maar je kunt ook nauwelijks anders. Totdat het even na Tamri toch nog mis gaat. Door het dorp is de aangegeven snelheid 60 kilometer. Ik hou me daar meer dan goed aan, zoals gezegd gaat het stapvoets, er is genoeg om naar te kijken tijdens het rijden. Net buiten het dorp trek ik een beetje door en….. Halt! Politie… Eentje staat een beetje bedekt met een lasergun en de andere 5 sturen alle automobilisten naar de kant, waaronder ik. Een vriendelijke jonge agent vraagt of ik Frans spreek maar na mijn ontkenning gaat hij over in vrij goed Engels. Vraagt nog steeds heel vriendelijk om mijn rijbewijs, dat ik snel kan pakken en mijn autopapieren die net zo snel tevoorschijn worden gehaald. (Ik heb ervan geleerd) “Ah Hollande, beautiful” Ik knik bevestigend maar dan begint hij ‘ ik heb te snel gereden en moet mee naar zijn auto. ‘ Ik zie mijn geest al kruipen, maar weet van andere medereizigers die ook al eens eerder een bekeuring hebben gekregen dat het alleszins moet meevallen. Ik laat me echter niet zomaar een bon geven. ‘Ik heb 75 kilometer gereden, waar 60 mag’ “no no no, zeg ik. Hij gaat maar door over dat de radar niet liegt. “Maar ik lieg ook niet, die radar klopt gewoon niet.” Ik blijf het herhalen. Ik zie aan de knul dat hij geniet van de discussie die ik met hem aan ga en ik merk dat ik die discussie ook aan kán gaan met hem. Ik zit hem recht in zijn gezicht uit te lachen. ‘Kost 300 dirham’ zegt ie nog en de bekeuring ligt al op zijn schoot klaar. “You know, i give you 100” “oke”, grinnikt hij en de bekeuring wordt van zijn schoot geveegd op de bank naast hem. Lachend haal ik de 100 dirham (10 euro) uit de auto en met 2 keer een high five en een “Bye Catharina” krijg ik mijn papieren terug. Als ik in de auto nog even naar hem zwaai steekt ie lachend zijn duim op. Ik heb hem door en hij weet dat .

Een kwartier daarna zit ik nog steeds te lachen, ik heb nog nooit zo vrolijk een bekeuring gehad en aanvaard.
De N1 volgt vanaf dit dorp de kust. Langs de weg wordt honing en arganolie verkocht, stalletje na stalletje. De vruchtbare grond langs de rivier geeft kleine zoete bananen. En dan volgen de vele lange, brede stranden die populair zijn bij surfers. Maar Baloe heeft het zelfs te warm om op het strand meer dan zijn voetzolen nat te maken.
Tussen de relaxte vissersdorpjes dorpen Tamragt en Taghazout probeer ik nog een strandje met wat schaduw te vinden voor de rest van de middag maar het is overal zo ontzettend druk en vol dat ik doorrijd naar de camping. Het is pas 10 voor 3 maar ik ben het zoeken naar verkoeling zat, het is inmiddels hartstikke heet geworden. Camping Aourir ligt in een droge rivierbedding omgeven door een schilderachtige vallei met vele archanbomen. Maar het belangrijkste is dat het een zwembad heeft en zodra Derk, de reisbegeleider, mijn plaats heeft aangewezen en Baloe zijn plas heeft gedaan , duik ik er in. Op de camping zijn een paar ambachtslieden werkzaam die woestijntaferelen op je camper kunnen schilderen of camperverduistering op maat maken en daar wordt door een paar mensen gebruik van gemaakt. Ik laat het beide aan mij voorbijgaan, een schildering op mijn blauwe auto heeft niet veel zin en die camperverduistering zat al in mijn auto toen ik hem kocht. Inmiddels zijn de meesten gearriveerd en komen de verhalen los over dromedarissen, stranden en bekeuringen. Meer dan de helft van ons blijkt er een te hebben gehad, dus wil ik mijn budget niet overschrijden dan moet er nog meer worden opgelet! Want het zal niet altijd zo zijn dat er een vriendelijke agent staat…..

Route: Aguerd – Tamri – Taghazout – Tamragt - Aourir
Gereden kilometers: 174
Coordinaten slaapplek: N030,29.727 W 009,37.452

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis