Wat een prachtige plek, een plek om te onthouden en om nog eens naartoe terug te keren. Ik begin vanmorgen met een lange, hete douche nadat ik de eigenaar van het restaurant 20 kronen heb betaald. Ik krijg de sleutel van het gebouw en mag er zo lang ik maar wil gebruik van maken. Er is verder niemand dus ik kan mijn gang gaan. Wat wasgoed dat vannacht in het busje in een sopje heeft gestaan kan ik er ook meteen uitspoelen. Tijdens het rijden droogt het vanzelf.
Als ik bij het busje terug kom, komt er een man met een hondje voorbij gewandeld die mij natuurlijk aanspreekt over Baloe, waarover anders, en vertelt dat hij nu weer hier in zijn geboorteplaats woont na jaren in Praag te hebben gewerkt. Ik vertel dat mijn oma Tsjechische is en als ik de achternaam ‘Fiala’ laat vallen schiet hij in de lach. De minister president van Tsjechië heet Petr Fiala, misschien is het wel familie? Ik beloof hem dat ik het ga uitzoeken (maar niet heus) Zo ver gaat mijn interesse naar mijn roots nu ook weer niet…
Na een kopje koffie en de parkeerkosten (100 kronen voor een middag, nacht en morgen) te hebben betaald rijd ik door de heuvels en langs schilderachtige dorpjes naar Malá Skala dat ‘kleine rots’ betekent, midden in het natuurgebied Cesky-raj.
Inmiddels ben ik er wel achter dat wanneer je hier in dit land iets moois wilt bezoeken, dat dat betekent trap op, trap af. Mijn kuiten, scheenbenen en bovenbenen hebben het zwaar, maar wat zal ik gespierd terugkomen. Op de grote parkeerplaats naast de rivier zet ik het busje en dan begint de wandeling naar boven. Baloe heeft er zin in maar ik kreun al bij het zien van weer trappen. Op de weg naar het uitzichtpunt staan tientallen schoolkinderen uit te puffen, dus ik ben niet de enige die het zwaar vind. Baloe staat meteen in het middelpunt van belangstelling en laat zich door iedereen al kwispelend aanhalen. Voor mij zogenaamd de gelegenheid om het even rustig aan te doen. Maar ik val al snel door de mand: Een van de leraressen zegt bemoedigend dat ik nu wel een half uurtje de tijd krijg om uit te puffen. Ik kon het dus niet écht verbergen….
Als ik een kwartiertje later op het uitzichtpunt sta te genieten willen ze nog eens allemaal met hem op de foto. En dat op een platform dat maar net 3 vierkante meter groot is.
Net als ik denk dat het bij dit uitzichtpunt blijft zie ik de wegwijzer naar het rotskasteel Vranov Pantheon. Via ontelbare trappen kom ik bij de kassa, krijg een Nederlandstalige beschrijving in de handen gedrukt, die ik ook maar meteen weer terug geef. Het debacle van gisteren in gedachte hebbende. Eerst maar eens even uitrusten in de schaduw bij de picknick tafels. Baloe krijgt het water aangedragen door de knul van de kassa en ik moet het doen met een koel flesje ijsthee uit mijn rugzak. Eenmaal uitgerust kunnen we aan de bezichtiging van kasteel Vranov beginnen.
Jammer dat ze in de middeleeuwen nog geen lift hadden uitgevonden want ook hier gaat het via ontelbare , smalle trappen en doorgangen bergopwaarts. De verbouwing van de burcht die gedaan werd door de meest bekende architecten en kunstenaars uit Wenen nam meer dan 100 jaar in beslag. Ze moesten eens weten dat nu iedere dag duizenden toeristen genieten van dit moois.
Na de middag ga ik op zoek naar een plekje om mijn benen rust te gunnen. Via de app Park4night is dat snel gevonden. Op papier dan, want bij de laatste 800 meter gaat het mis. De weg verandert in een pad dat alleen met een tractor te berijden is. Ik moet een keer of 6 steken op het pad om weer op een ‘normale’ weg terug te komen. Garmin past zich meteen aan maar wil me dan door een smal tunneltje hebben. En daar heb ik na gisteren ook geen zin meer in. Busje gaat aan de kant, de kaart komt erbij en mijn planning verandert maar weer eens. De parkeerplaats bij Prachovske Skaly, dat eigenlijk voor morgen de bedoeling was, wordt ingeprogrammeerd, en een half uurtje later overhandig ik de parkeerwachter 200 kronen. Als hij mijn kleine busje ziet zegt hij lachend dat hij me 100 kronen matst. En dan ben ik ook nog zo brutaal om te vragen of ik voor dat bedrag de nacht er mag doorbrengen. En dat mag gelukkig, want om nu vandaag hier nog eens naar boven te klimmen met al die toeristen die er nu rondlopen, daar heb ik toch echt geen zin meer in…
Dus gaat het busje in de zon, tenslotte moet mijn zonnepaneel worden opgeladen, stoeltje naar buiten en Baloe in de schaduw. Maar als ik zie wat hier rondwandelt: oude mensen, dikke mensen, mensen met stokken, dan kan het niet anders dan dat de wandeling morgen een fluitje van een cent gaat worden… Ik ben benieuwd!
Route: Dlouhy Most – Mala Skala – Turnov – Mladejov - Prachov
Gereden kilometers: 63
Coördinaten slaapplek: N 050⁰28,119’ O 015⁰17,117’

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis