Dag 46

Het uitgebreide Kerstontbijt waarmee ik thuis zou zijn begonnen ziet er hier iets anders uit: Een broodje spek met een gebakken ei en een kopje Wiener Melange, daar doe ik het mee. Maar dan wel met de stoel in de zon…..Om me heen beginnen de andere camperaars inmiddels ook wakker te worden en overal hoor je “Frohe Weihnachten” , “Joyeux noël” of “Gelukkig Kersfeest”.

Het wasgoed dat Marietta gisteren bij de receptie heeft afgegeven wordt vanmorgen in de wasmachine gedaan, eerste Kerstdag of niet. Het kleine beetje dat ik nog heb mag er gelijk mee in en na een uurtje hangt het vrolijk te wapperen in de wind.

En nu ik tóch weer hier op de camperplek ben en gehoord heb dat Rinus álles af weet van elektriciteit weet ik hem, ondanks dat het Kerst is , te strikken om even naar een lampje te komen kijken dat al een paar jaar niet doet wat het móet doen, namelijk gewoon blijven branden en niet al na een minuut de brui eraan geven. Met zijn hoofd bijna onder het rekje waar mijn slipjes te drogen hangen ( ik was ze even vergeten weg te halen) gaat ie aan de slag met een schroevendraaier en een los zittend zwart en rood draadje. En na de uitleg hoe ik dat in het vervolg ook zelf kan oplossen verdwijnt ie weer net zo snel als dat ie gekomen is. “Rinus, bedankt”. “Greet, bedankt dat ik hem even mocht lenen!”.

Voordat om een uur of 3 de camping-Kerstbrunch begint hebben wij nog tijd genoeg om wat in en om het busje te rommelen, wat te lezen en nog een flinke wandeling met de honden te maken. Die ontdekken wat ik vorige week nog niet heb ontdekt: Te midden van de glooiende heuvels ligt een ven te schitteren in de zon . Ze hebben allebei geen enkele aansporing nodig en binnen no time liggen ze er in. Ginny is wat uitbundiger in het water maar Baloe heeft aan een rondje zwemmen wel genoeg. Die stok die ik in het ven heb gegooid is buiten in het gras net zo interessant. Nog een geluk dat ze buiten kunnen opdrogen en niet nat de camper in moeten.

Rond half 3 begint er eindelijk iets van brunch-activiteit te zien op het terrein waar de receptie ligt. De lange tafels worden gedekt, de kerstmuziek wordt aangezet en langzaamaan wandelen de campergasten het terrein op en wordt het tijd dat wij ook gaan. Marietta is nog even met Ginny wandelen en Greet en ik lopen er alvast naartoe om wat foto’s te maken van ál dat wat op tafel staat! En dat is héél wat, het gezin heeft zich meer dan uitgesloofd om er een onvergetelijke kerstbrunch van te maken. Schoonzoon heeft ettelijke taarten gebakken, salades gemaakt en staat nu samen met zijn dochter en vrouw bij de barbecue om iedereen ook nog eens van iets warms te voorzien. Kazen en brood, een tafel vol met verschillende drankjes, de Portugese gastvrijheid komt hier duidelijk naar voren.
Marietta heeft zich inmiddels ‘opgeofferd’ om alles wat van de bbq komt in kleine stukjes te snijden en natuurlijk af en toe iets mee te ‘pikken’😊De sfeer is verschrikkelijk gezellig, iedereen staat met iedereen te kletsen en grenzen vallen weg.
Greet laat zich ontvallen dat ze me gaat missen als ik morgen wegga😊En dat zal beslist wederzijds zijn. “Volgend jaar mee naar Marokko, Greet en Rinus? “

De tafels raken nog niet echt leger, er komen steeds weer meer nieuw dingen bij en je merkt gewoon dat het gastgezin echt staat te genieten van de mensen om hen heen. Maar het wordt inmiddels ook kouder en omdat de honden al zo lang alleen bij de camper liggen nemen we rond half 6 afscheid van het gezin en wandelen Greet, Marietta en ik nog een klein stukje voordat we ieder de warmte van de camper opzoeken.

Al had ik in eerste instantie andere plannen, toch ben ik blij dat in de buurt ben gebleven. Het was een eerste Kerstdag om nooit meer te vergeten...

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis