Half 9, een mooie tijd om te vertrekken. We hebben vandaag de keus uit de korte of de lange route. Ik ga voor de langere, lijkt me de mooiste. Hoewel je dat natuurlijk niet kunt weten omdat je niet vergelijken kunt. Dag prachtig Erg Chebbi, ik heb van je genoten maar ben wel vergeten om een zakje van dat mooie zand mee te nemen. Ook raar dat je weet dat je dit nooit meer terug zult zien maar wat was het een geweldige ervaring.

De route van vandaag is er een van heel verschillende landschappen. Van de kale vlaktes gaat het over in een bosrijke omgeving, dat wil zeggen tientallen kilometers dadelpalmbossen en andere gewassen. Voorbij het stadje Rich begint de ZIZ-vallei, een door erosie zigzaggende kloof waar de rivier de ZIZ doorheen stroomt. Niet dat daar iets van is te zien want die is net zo droog als het meer waar ik gisteren was. Het uitzicht vanaf het plateau waar ook tientallen andere Nederlands campers staan die een individuele rondreis maken, is overweldigend mooi. De hele vallei van de rivier de ZIZ is een van de grootste Marokkaanse oases.

Vanuit het niets verschijnt er midden in de woestijn een grote stad : Errachidia dat in 2006 de eindbestemming was van de derde etappe van Parijs-Dakar. Het is weer even wennen aan de drukte van de stad, in aanbouw zijnde grote hotels, én de politie die me aanhoudt op een plek waar ook al een bus staat om te worden gecontroleerd. Volgens de man had ik halt moeten houden bij het bord waar nu de bus staat, maar ik rij op zijn teken 20 meter verder. Een hele discussie volgt: Ik kan toch niet stoppen bij het bord omdat de bus daar staat, maar hij houdt vol dat dat wel de bedoeling is. Uiteindelijk kan ik na veel geparlij doorrijden, hij heeft in de gaten dat bij de campers die achter mij worden gestopt misschien meer te halen valt. Het is toch een corrupt zootje hier. Maar op snelheid heeft hij me niet kunnen betrappen ondanks de laser die er staat. Ik heb me aan de 50 gehouden!

Na Errachidia is het weer een hele lange tijd niks, geen dorpjes maar alleen okerkleurige bergen langs een rechte weg, waar dan wel weer heel veel steenfabriekjes staan die zorgen dat de mensen aan het werk blijven. Langs een groot gedeelte van de route zijn mannen bezig om van de verschillende stenen lage muurtjes te bouwen, een hels karwei en zeker als het in de zomer 50 graden is. Maar het is opvallend hoeveel schoner het hier in het zuiden is en ook hoe het toerisme hier vanwege de aantrekkingskracht van de woestijn schijnt te bloeien.

Komend vanuit de bergen van de Hoge Atlas en het helemaal niets ligt daar opeens in een grote agrarische oase Goulmima. Een kleine stad die voldoende water heeft dankzij een ingenieus irrigatiesysteem. Heerlijk om weer gras te zien en bloemen die bloeien, heerlijk om een fontijn water te zien sproeien, heerlijk om weer even geen zand te hoeven zien.

Op de camping Le Tamaris, staat Omar klaar om ons een rondleiding te geven door het dadelpalmbos en door de Ksar waar hij is geboren. In deze Ksar leven nog ongeveer 300 Berberfamilies in kleine, lemen onderkomens. Overdekte steegjes waar de temperatuur nooit boven de 15 graden uitkomt, waar de vrouwen hun was nog doen in het irrigatiekanaal dat langs deze steegjes loopt en waar iedere familie een stukje grond heeft in het dadelpalmboombos. De ‘huisjes’ worden gratis weggegeven aan nomadenfamilies die dan wel moeten zorgen dat ze onderhouden worden zodat deze Ksar niet verloren gaat. Bij een van de families krijgen we thee, gebak, vijgen en dadels aangeboden en worden de vrouwen in traditionele kleding gehesen en wordt er weer eens gedanst...
Langs een gammele ‘trap’ kunnen we boven op het dak naar de omgeving kijken : een wirwar van lemen onderkomens en ingestorte huisjes. Een paar ezels en koeien die tussen wat uit leem opgetrokken muurtjes staan en kinderen die naar ons kijken zoals wij naar hun kijken. Omar doet zijn stinkende best om er een interessante rondleiding van te maken maar ondertussen heb ik het gehad na bijna 3,5 uur en een hele rij-dag al achter me. “The shortest way back”, zeg ik nog wat lachend “the dogs are waiting”. Maar hij moet nog heel even zijn rondje afmaken en dan strompelen, tenminste ik, we door hetzelfde palmboombos terug naar de camping. Baloe mag zijn poot alleen nog maar even omhoog doen want ik krijg het niet meer voor elkaar om nog meer dan één poot te verzetten.

Route : Hassi Labied – Erfoud – Errachidia - Goulmima
Gereden kilometers: 203
Coördinaten slaapplek: N 031,41.207 W 004,57.574

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis