Dag 45

Het eerste dat ik vanmorgen zie wanneer ik de luikjes open doe is het afzetlint dat tussen de achterkant van mijn bus en de voorkant van de bus van Marietta is gespannen. Wij staan een aantal meters uit elkaar en haaks op elkaar. Ben ik daardoor soms wakker geworden of omdat Baloe piepend naast mijn bed staat? Buiten is het aantal werklui inmiddels flink toegenomen, op het strand worden nieuwe vissershutjes gebouwd en de promenade wordt ook onder handen genomen. Het megagrote podium dat deze week is opgebouwd is klaar voor actie, maar welke actie hoor ik pas later van Marietta die natuurlijk overal heeft rondgevraagd wat er gaat gebeuren. Het blijkt dat er op de laatste 4 dagen van het jaar een groot festival wordt gehouden met als afsluiting een mega vuurwerk. Op de promenade staan overal vreetkraampjes, natuurlijk ook nu nog niet geopend.
Dat is jammer want wij zijn dan alweer vertrokken richting Spanje. Maar wellicht ook beter zo want het wordt waarschijnlijk megadruk en of we dan nog op deze plek hadden kunnen blijven staan is maar de vraag.

Wanneer we terugkomen van de lange strandwandeling hoor ik M opeens verschrikkelijk vloeken op Ginny, die heeft blijkbaar in al haar jeugdig enthousiasme de telefoon uit haar handen gesprongen en nu is het hele scherm kapot. Ik weet dat in het dorp 2 telefoonwinkels zijn en terwijl zij gaat kijken of ze het kunnen repareren ga ik heerlijk onderuit met een boek, in de zon natuurlijk!!! Als ze even later terugkomt vertelt ze dat ze haar telefoon over 2 uur weer kan ophalen dus tot die tijd blijven we nog fijn op deze, inmiddels voor mij zo vertrouwde plek rondhangen.

Om een uur of 2 verkassen we, mét een gerepareerde telefoon, naar de Park4Night in Montinho waar Greet en Rinus ons hartelijk opwachten. De ‘Pastel de Nata’ die Greet heeft gekocht moet nog even wachten. We krijgen eerst door Carlotta , de kleindochter van de eigenares, een plek toegewezen op de camperplaats die voller is dan een week geleden. Met onze 2 kleine busjes staan we nu tussen de grote ‘jongens’. Heel veel Nederlanders en enkele Fransen en Duitsers. De Duitsers die er vorige week ook stonden en die nooit buiten kwamen, staan er nu nog steeds en zitten ook nog steeds binnen!

Nadat we ons hebben geïnstalleerd en ik de watertank heb gevuld die totaal leeg is, schuiven we bij Greet en Rinus aan die de hapjes al hebben klaarstaan..
Ik heb Frans en zijn Mechelse herder Anjo ook gevraagd om er gezellig bij te komen zitten, want hoewel hij best veel ‘vrienden’ op de camperplaats heeft zit hij nu toch wel wat alleen voor zijn grote camper. Baloe en Ginny liggen op hun gemak bij mijn camper, voor M is het de eerste keer dat ze Ginny achterlaat dus ze voelt zich een net ontaarde moeder. Maar een keer moet de eerste keer zijn en het zal nog wel vaker gebeuren dat ze even niet mee kunnen.

En zo wordt het nog een heel gezellig uurtje, dat ik Greet en Rinus nog niet zo lang geleden heb leren kennen is niet te merken. Frans lijkt zich ook te amuseren al denk ik niet dat hij veel meekrijgt van de gesprekken omdat hij aan beide oren zeer slecht hoort. En hij is in dit gezelschap zeker niet de enige…..:)
Om een uur of 5 wordt het te fris om buiten te blijven zitten. Marietta schuift bij mij aan om de van gisteren overgebleven spaghetti op te eten en na de afwas verdwijnt ze naar haar eigen camper en begin ik aan mijn verslagje van vandaag.

Kerstavond, ik heb er sinds jaren niets meer mee. Maar deze dagen, in dit land met deze temperatuur, vriendschappen die veel waard zijn, zal ik beslist nooit meer vergeten. Ik wens jullie vanuit een warm Portugal hele fijne Kerstdagen of zoals ze hier zeggen: Feliz Natal.

Ps zie nu pas dat ik geen foto's van vandaag heb;))

Route: Monte Gordo – Montinho
Gereden kilometers: 11
Coördinaten slaapplek: N 037.12,564’ W 007.31,342

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis