Het eerste dat ik doe als ik mijn ogen open is een blik werpen op het stroomkastje. Niets! Nog steeds maar 47% net zoals gisteravond. Hoe kan dat toch? Ik hang aan de stroomkabel van de garage. Daarom ben ik hier vannacht ook blijven staan. Om 8 uur rijdt de monteur het plein op en als hij ziet dat ik de gordijntjes open heb en de deur op een kier staat, komt hij meteen vragen hoe het gegaan is. Ondertussen kriebelt hij Baloe in zijn nek die tegen hem aan staat te duwen, alsof hij hem al ik weet niet hoe vaak heeft gezien. Hij gaat meteen even binnen in de garage checken of er wel stroom op het kastje staat. En wat ik al dacht: de oude eigenaar van de zaak heeft alles uitgezet toen hij naar huis ging. Een beetje verontschuldigend zegt hij dat de man dat wel vaker doet en dat hij dan morgens alles weer aan moet zetten. Dus eigenlijk heb ik hier voor niets gestaan vannacht. Letterlijk. Ik heb in ieder geval een rustige nacht gehad. De monteur zit inmiddels op de praatstoel en vertelt dat hij vele jaren als elektricien werkzaam was in dure hotels maar door Corona zonder werk kwam te zitten en zichzelf 2 jaar geleden bij dit bedrijf heeft aangemeld en is aangenomen. De reden dat hij redelijk goed engels spreekt is omdat hij in een bandje zingt: Pink Floyd muziek en dergelijke. Hij blijft maar vertellen totdat de oude baas zijn neus om de deur steekt en dan nemen we hartelijk afscheid.
Dicht bij het centrum van de laatste stad die ik nog wil zien vind ik een gratis parkeerplek. Mariánské Láznĕ ligt op nog geen 10 minuten rijden vanaf de garage. Ik toeter nog even als ik langs de garage rijd waar ik me gisteren in eerste instantie gemeld heb en dan rij ik de stad al binnen. Op dit vroege uur is alles nog gesloten en zijn er nog weinig toeristen onderweg. De stad, die zich sinds 1808 officieel een kuuroord mag noemen, barst uit zijn voegen van de gebouwen in Neoclassicistische stijl. Hier komen en kwamen aristocratische gasten kuren. Een rondje kuurpark brengt me via de labcache naar kuurpaviljoens met heilzame bronnen (niet van geproefd dit keer) , de muziekfontein die elk kwartier een ander deuntje speelt, en naar de 120 meter lange colonnade. Veel hotels bieden wellness en beauty, kuur en spa aan. Een van die hotels is het Lázeňský Nové Láznĕ. Het neemt bijna de hele zuidzijde van het kuurpark in beslag. Ik hou het lekker bij de wasbak van mijn busje.
Inmiddels komt de toeristen stroom op gang en ook de zon laat zich van zijn goede kant zien. Tijd om weer naar mijn eigen hotelletje terug te wandelen. Baloe is het ook zat maar ik heb hem in zijn oor gefluisterd dat we vanmiddag iets heeeel leuks gaan doen. Hij kijkt me aan alsof hij wil zeggen: voor mij leuk of voor jou leuk. Ik beloof dat het voor ons allebei leuk zal zijn. Want… we gaan de grens over naar zijn Heimatland. Tsjechië laat ik met het bezoeken van deze laatste stad achter me. Hier ben ik bijna 4 weken geleden aan mijn roadtrip begonnen en omdat er nog veel slechter weer op komst is heb ik besloten om langzaam richting Wertheim te rijden. Om een bezoek te brengen aan de fokster van Baloe: Anna Happ.
Maar eerst gaan we nog een prachtige bos(cache)wandeling maken in de buurt van Arzberg. Niet te lang, ongeveer 4 kilometer, maar lang genoeg om zijn poten eens lekker te laten strekken. Hij heeft er in ieder geval zin in, het woordje ‘cachen’ kent hij al lang en gaat driftig met me op zoek. Heerlijk die boslucht, weer eens iets anders dan trappen en stadjes en rotsen. En ook wel weer eens fijn niet meer Google translate te hoeven gebruiken. Want dat heeft me toch een boel data gekost, om iedere keer alles te vertalen. Dat de herfst in aantocht is, is te merken aan de vele paddestoelen die nu tevoorschijn komen. In Tsjechië zag ik al veel mensen met een mandje door de bossen lopen op zoek naar eetbare paddestoelen. Deze die ik nu tegenkom zal ik maar mooi laten staan. Goed 2 uur later komen we weer bij het busje terug en kan ik op zoek naar een plekje voor de nacht. Baloe ligt voldaan languit op de bank terwijl ik Garmin instrueer naar een nieuwe camperplaats in Marktredwitz. Aan de rand van het tennispark kan ik het busje kwijt en kan hij meteen weer aan de stroom. De buurman komt kijken als hij me wat weifelend bij de paal ziet staan, met kronen kan ik hier niets meer doen en euro’s heb ik alleen in flappen. Resoluut zegt hij dat ik mijn kabels moet pakken want dat er in die ene paal nog voor 1,50 aan stroomtegoed op staat. Meer zal ik ook niet nodig hebben, morgen ga ik hier weer weg en ik wil wel zien of de accu nu oplaadt. Nu staat het busje aan de stroom, Baloe ligt uit te buiken van een bak bruine brokjes met een nog ongebakken hamlapje er doorheen en ik geniet met een boek en iets te drinken onder handbereik van de laatste zonnestralen. Het was een dag met een redelijk ‘gouden’ randje. Een prachtige stad vanmorgen, daarna de laatste Tsjechische goedkope diesel getankt, boodschappen bij de Lidl en toen die fraaie boswandeling in Duitsland…
Route: Marianske Lazne – Cheb – Artzberg – Marktredwitz
Gereden kilometers: 81
Coördinaten slaapplek: N 049⁰59,717’ O 012⁰04,902’

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis