Ik heb vandaag een ‘rij’dag. Ik wil een heel stuk naar het zuidoosten, richting Moravië. Maar mijn eerste gang is naar de garage aan de overkant. Ik heb de vraag op Google translate gezet voor het geval dat ze geen Engels of Duits kennen. Maar de jonge knul die naar buiten komt lopen geeft me meteen in heel goed Engels antwoord op mijn vraag of het mogelijk is dat ik de watertank kan vullen.
“Natuurlijk, geen probleem “. Hij vertelt enthousiast dat het bedrijf van zijn vader en moeder is en dat hij de honneurs waarneemt omdat ze op vakantie zijn in Kroatië. Maar over niet al te lange tijd gaat hij het overnemen. Ondertussen is de tank vol en hij wil van een betaling niets weten. Met een grote lach op zijn gezicht zwaait hij ons uit en manoeuvreer ik het busje achteruit tussen de sloopauto’s door, de poort uit de grote weg op.

De volgende stop is de plaatselijke Lidl voor een paar verse broodjes en dan gaat het richting Polička. Dit kleine Middeleeuwse vestingstadje ligt op de grens van Bohemen en Moravië en is helemaal ommuurd. Ik heb geluk dat ik nog net 1 plekje vind om te parkeren want zo midden op de dag én met ook nog eens mooi weer is het er nog best druk. Met een gids van het toeristenbureau kun je over de vestingmuur lopen. Ik beperk me tot een kleine wandeling door het kleurrijke stadje en langs de stadsmuur. Veel zin om iets actiever te zijn heb ik niet want ik ben al sinds gisteren niet echt lekker. Hoofdpijn, pijn aan de klieren in de nek en wat zweterig. Dus op aanraden van het thuisfront loop ik bij de apotheek naar binnen, koop een koortsthermometer en een Corona zelftest. Verdorie, ik weet niet eens hoe het werkt, heb er in al die jaren nog niet één nodig gehad. Ben al vanaf 2019 niet meer ziek geweest, op de gordelroos in 2020 na.
Veel tijd breng ik dus niet door in het stadje, ik wil gewoon ergens lekker staan en niets meer doen. Maar ik heb pech, buiten het stadje gaat de weg door en over talrijke heuvels met piepkleine gehuchtjes waar je met goed fatsoen je kont niet kunt keren. Laat staan een busje waterpas zetten. Maar ik was vandaag ook al vlug blij geweest met een scheve plek. Kilometer na kilometer stijgen en dalen, ik heb het Reuzengebergte al lang achter me gelaten maar het gebied blijft bergachtig en prachtig. Geen P te zien, probeer nog even een onverharde weg in te rijden die volgens de ap Park4night naar een visvijver moet leiden, maar vanwege de modder durf ik niet verder te gaan.
En dan eindelijk is er naast een kleine tennisbaan een plekje waar ik het busje neer kan zetten. Ik ben het zat….en duw die thermometer drin. Mwah 37,3. Geen koorts maar ook beslist niet lekker. Die zelftest laat ik dan ook nog maar even achterwege. Ik zou op de eerste plaats niet weten hoe het moet en op de tweede plaats grijp ik dan liever nog maar even naar de paracetamol. Ik ga lekker onderuit, Baloetje moet het doen met een hele korte wandeling. En dat na zo’n lange autorit. Maar het is niet anders als solo-reiziger…


Route: Náchod – Nové Mesto – Litomysl – Polička – Jimranov- Nyklovice
Gereden kilometers: 127
coördinaten slaapplek : N 049⁰36,302’ O 016⁰20,904’

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis