Dag 51

Het heeft vannacht flink geregend, ook de storm is nog niet gaan liggen en volgens het weerbericht is daar de komende dagen ook nog geen kans op. Maar het is droog wanneer ik wakker word en dus kan Baloe buiten liggen terwijl ik me bezig houd met alle ochtend rituelen in mijn busje: Mijn bed weer omtoveren tot een tafeltje, alle rotzooi weer terug op zijn plek zetten, wassen, aankleden en in de opblaasbare matras een beetje extra lucht pompen. Tijdens de reis naar Marokko begin dit jaar ben ik tot de ontdekking gekomen dat die matras, die ik iedere morgen weer tot een balletje oprolde en ’s avonds weer moest oppompen, precies op zijn kant in de breedte tegen de achterkant van mijn busje past. Dat ik daardoor niet meer door de ramen aan de achterkant kan kijken neem ik maar voor lief. Het scheelt een hele boel werk én in de ochtend én in de avond.

Het is nog geen 10 uur wanneer ik voor de deur van de kapsalon sta die dan nog gesloten is. Wanneer de eigenaresse eindelijk aan komt rijden loop ik een beetje aarzelend met haar mee naar binnen, maar óf ze verstaat met niet of ze doet maar alsof als ik in het Engels vraag wanneer ik terecht kan om mijn haar te laten knippen. De Translate-ap moet de rest doen want ze spreekt inderdaad geen woord over de grens. Ik mag om half 12 terugkomen, dan hebben ze nog wat tijd voor me. Tenminste dat is hoe ze het inspreekt op de vertaal-ap. Dat dat niet helemaal juist is vertaald , daar kom ik later pas achter. Baloe is intussen bij Marietta gebleven en krijgt wanneer ik terug bij de camper kom eindelijk even zijn wat langere wandelrondje voordat ik weer terug loop naar de kapsalon.

In dezelfde straat ligt een kleine Chinese Bazar en omdat ik toch wat te vroeg ben voor de kapper loop ik even binnen om te zien of ze er ook pannen verkopen. Ik heb vorig jaar bij de Lidl een nep Omnia-pan gekocht voor 19,95 euro , maar het onding nog nooit gebruikt. Hij ligt nog steeds onuitgepakt in de verpakking in het busje, neemt veel plaats in beslag en omdat Marietta er ook wel interesse in heeft, heb ik het ding aan haar door verkocht. (voor 15 euro😊). Maar heb ik dus wel een nieuwe pan nodig om wat grotere porties in te maken. En die Chinese bazaar? Die heeft alles, je kunt het zo gek nog niet bedenken of ze hebben het, maar ook die Chinezen weten tegenwoordig van prijzen en niet veel later loop ik mopperend, op mezelf maar ook op die Chinees, naar buiten met een hapjespan die 23 euro kost!!!.Thuis zou ik gedacht hebben: ”nog niet in 23 jaar!” En natuurlijk blijft het dan niet alleen bij die pan, want in zo’n winkel blijft er altijd nog wat meer aan je vingers plakken.

Nog altijd tien minuten te vroeg loop ik bij de kapper binnen die me een beetje vreemd aankijkt, oke, ik ben dan wel geen Spaanse, maar ik ben toch op tijd he? Er zitten nog een aantal mensen te wachten en ik eigen me de enige lege stoel aan die er nog staat, de stoel van de Barbier… weet ik veel ? Ik word er na een paar minuten zonder veel woorden uitgebonjourd en op een stoel neergezet waar normaal de nagelstyliste aan het werk is. Het duurt en het duurt maar en niemand die iets zegt , totdat ik na een half uur de vertaalapp maar weer eens tevoorschijn haal. Dan haalt de man het afsprakenboek erbij en daar staat dat ik toch écht om half 1 aan de beurt ben, Ik probeer het nog te betwisten maar dat helpt niet. Zuchtend leg ik me erbij neer, in de wetenschap dat Baloe bij Marietta is en niet in die warme auto zit.
Tien minuten later mag ik dan toch eindelijk de echte kappersstoel in en met samengeknepen billen zie ik de kapster de eerste dikke lok er af knippen en ze knikt me een beetje bemoedigend toe alsof ze wil zeggen dat ik niet bang hoef te zijn dat het mis gaat. Ik heb haar nog snel een foto laten zien hoe mijn haar eruit ziet wanneer ik bij mijn eigen ‘Helmi’ geweest ben maar hetzelfde wordt het toch nooit. Ben ik tevreden wanneer ze klaar is? Mwah, die Spaanse hunk in de kapsalon in Tarifa deed het beter, of misschien zag ik mijn haar toen niet zo maar keek alleen naar die leuke vent, bij wie het ook nog eens 7 euro goedkoper was 😊 Maar ik ben blij dat het gekortwiekt is, waarschijnlijk hoef ik nu niet meer op zoek naar een kapper in Marokko en red ik het totdat ik 29 februari weer in Spanje terug ben.

Het weer is nog steeds niet om over naar huis te schrijven, het stormt, is flink bewolkt en de kussens van Baloe, die buiten lagen, zijn doornat omdat het automatische sprinklersysteem de aangrenzende groenstrook heeft besproeid. Een beetje verspilling van water , want er is net nog een fikse regenbui geweest….
Nog 5 dagen, dan maken we de oversteek naar Ceuta, de Spaanse enclave in Marokko , waar de weersvooruitzichten ook te wensen overlaten. We gaan het zien, zo ver is het nog niet…

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis