Gisteravond laat ben ik nog verkast naar een nabijgelegen straat met aan weerszijden wat huizen. De storm was te heftig, het lawaai oorverdovend. Het kleine busje dat naast mij stond moest toen in zijn eentje de wind opvangen. Maar midden in de nacht is de storm gaan liggen en is de regen opgehouden.
Vanmorgen vroeg is er geen vuiltje meer aan de lucht, dat de hemel blauw is kan ik nog niet zeggen op dit vroege tijdstip. Het is nog geen 7 uur als ik met Baloetje langs het strand loop.

Rond 9 uur word ik verwacht op camping Rio Jara die een minuut of 10 verderop ligt. Bij aankomst komt de beheerder naar buiten, en wijst me naar de plaats waar de NKC bij elkaar staat. Ik mag dan wel nog mijn eigen plekje uitzoeken, dat wordt nummer 19, naast de camper waar ik later vanmorgen mee naar de haven rijd om de papieren van de hond te laten controleren. Ik word meteen van stroom voorzien door een van de medewerkers, maar moet het dan wel nog laten activeren bij de campingbaas aan de receptie. “you are the most beautiful woman of your group”, zegt hij ernstig. Ik wijs op mijn gekleurde sjaaltje en zeg dat het vast daaraan ligt. Bij de reisbegeleiders die nu pas aan het ontbijt zitten word ik binnen genodigd om de tickets in ontvangst te nemen én de papieren van Baloe, die gisteren door hun zijn opgehaald bij de dierenarts in Tarifa. Voordat we naar de haven vertrekken maak ik eerst een rondje over de camping om te kijken waar alles te vinden is. De camping heeft 150 plaatsen waarvan het merendeel door campers wordt bezet. Het ziet er vriendelijk en schoon uit, grenst aan een kant aan de zee en aan de andere kant aan een natuurgebied. Vanmiddag worden we voor de officiële opening van de reis verwacht maar eerst moeten we nog naar de haven. Ik mag met nog 3 anderen mee met Peter, zijn grote camper heeft 5 zitplaatsen, ruimte zat dus. Drie kwartier later komen we in de doolhof van het havengebied maar doordat we de coördinaten hebben gekregen komen we meteen op de plek waar we moeten zijn: het douanekantoor van de haven van Algeciras. 20 Mensen, zonder hond, want blijkbaar zijn alleen de papieren van belang. Het is net geen 11 uur en volgens de beambte zijn we een half uur te vroeg. Maar we kunnen alles achterlaten, een kopje koffie gaan drinken en het een uurtje later weer ophalen. Dat uurtje wordt 2 uur, en ondanks dat we lekker buiten in het zonnetje zitten begin ik me nu toch wel zorgen te maken over Baloe die is achtergebleven in de camper. Het is inmiddels vrij warm en ik sta dan wel onder de bomen , maar toch… Ik heb de sleutels aan een van de vrouwen gegeven die is achtergebleven en bel haar of ze het raam in de camper wil gaan openzetten. Ze is wel zo slim geweest om het raam van de zijdeur open te maken, ik weet natuurlijk niet wat Baloe zou hebben gedaan als er een vreemde in de camper was gekomen…Maar hij schijnt erg vriendelijk te zijn geweest, kwispelde en blafte niet, vertelt ze later.
Als ik terugkom maken we een rondje over de camping, hij kan zijn energie even kwijt en ziet de andere honden van de groep ook weer. Mijn relaxte hond, wat ben ik toch blij met hem. Hij reageert niet eens als hij toch weer door dat kleine ettertje wordt aangevallen die hem ook al beet had tijdens de kennismakingsdagen. Ik denk dat we die uit de weg moeten blijven al zal dat moeilijk zijn omdat we boven op elkaars lip zitten. Of hij moet maar eens van zich afbijten, wie weet leert die kleine het dan af…

Om een uur of 5 zit iedereen in een grote kring klaar rond de camper van de reisbegeleiders om aan de eerste briefing te beginnen. De cava gaat rond en er wordt geproost op een voorspoedige reis. Ook de eventuele obstakels die we onderweg kunnen tegenkomen worden besproken. Niet om angst in te boezemen maar om erop voorbereid te zijn. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
Inmiddels zijn de gezichten al wat bekender geworden en ook de meeste namen zitten er al in. De alleengaande man die als nieuweling mee zou gaan en die niet bij de kennismakingsdagen was , wordt inmiddels vergezeld van zijn partner die in eerste instantie niet mee wilde. Maar zij hebben al meteen pech: er is iets mis met de microchip van hun uit Roemenië geïmporteerde hond en zij zullen alles in het werk stellen om ons over een dag of 11 achterna te reizen. Een kostenplaatje dat hoog kan oplopen.

Het aansluitende welkomstdiner in het restaurant aan de overkant van de weg is een kakofonie van geluiden, 39 mensen die allemaal hun verhaal willen doen en daarboven uit gilt ook nog eens een radio. Na het drie gangen diner ben ik de eerste die opstaat, ik heb tijd nodig om af te schakelen en om dit verhaaltje af te maken waar ik vanmiddag gelukkig al aan begonnen ben.
Maar ik voel me meer dan welkom in de groep, de alleenrijdende campervrouw is in ieder geval géén alleengaande campervrouw meer.

Route: Tarifa – Camping Rio Jara Tarifa
Gereden kilometers: 27
Coördinaten slaapplek: N 036,02.583 W 005,37.865

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis