Wat een nacht! Het is net 9 uur als ik het hogerop zoek. Ik ben kapot moe en ook Baloe heeft het gehad. De wind en de regen teisteren het doek van het slaaphefdak en in slaap komen lukt dus niet. Daar komt ook nog bij dat ik niet weet of het doek het houdt met deze wind. Tenslotte is het de eerste keer dat ik dit busje huur en je wilt ook niet meteen de eerste nacht onder de blote hemel komen te liggen. Als het twijfelen te lang duurt besluit ik naar beneden te gaan maar dan moet het dak naar beneden en de bank worden uitgetrokken. En dat is ook nog een hels karwei. Met alle kracht die ik in me heb probeer ik het dak naar beneden te trekken, maar het lukt niet. Vlug schiet ik een jas en broek aan en klop ik bij de Duitse buren aan. (JA, die van dat bakbeest) Ook meneer schiet snel wat aan, zie ik door het raampje, en komt me te hulp. Het lukt hem in eerste instantie ook niet totdat hij ziet dat het gedeelte van het dak(waardoor je meer stahoogte krijgt) nog om hoog staat. Dan kun je dus trekken dat het een ons weegt, maar dat zal nooit lukken. Stom stom stom, roep ik wat gegeneerd over mezelf uit. Hij schiet in de lach en wenst me welterusten. En natuurlijk mag ik hem morgen gewoon om hulp vragen als het niet lukt. Maar volgens hem kan ik gewoon boven blijven slapen, dat doek kan er wel tegen. Van slapen komt niet veel terecht. Het bulderen van de wind en de regen houdt aan en pas na een uur of 1 wordt het rustig en val ik in een onrustige slaap.
Tegen half 6 word ik wakker en loop een rondje door het park met Baloe. De buren liggen nog te slapen als ik een geslaagde poging doe om het dak naar beneden te trekken.
Het is net kwart voor 8 wanneer ik het busje door het al drukker wordende verkeer manoeuvreer. Dat gaat me makkelijker af dan het dak:)
Ik had wat opgezien tegen de route rond Hamburg, maar zelfs dat valt mee, hoewel het waanzinnig druk is. Er wordt een paar keer door tegemoet komend verkeer naar me geknipperd, maar dat was waarschijnlijk omdat ik het grote licht aan heb:)

Een uur of 4 later rijd ik zonder verdere problemen de Deense grens over. De vereiste bevestiging van de reservering voor 6 nachten hoef ik niet te laten zien.
Net over de grens ligt Daler camping. Diana en haar man Marcel, beiden afkomstig uit Nederland, runnen hier sinds 4 jaar een kleinschalige camping op 3 kilometer afstand van de Waddenzee. Wat een hartelijk welkom, binnen no time staat er een pot thee op tafel en zijn we in gesprek over hun emigratie en het leven in Denemarken.
Als ik laat vallen dat ik tegen wat probleempjes aan loop in de camper schiet Marcel me meteen te hulp. Ik heb namelijk geen enkel idee waar en hoe de tankdop verscholen zit, heb ik onderweg groot licht aan gehad, (waarom zouden ze anders naar mij geknipperd hebben,) de Porta Potti staat me in de weg en het belangrijkste: de bank beneden. Ik krijg het met geen mogelijkheid uitgeklapt en zelfs Marcel, een potige kerel, krijgt het niet voor elkaar. Een telefoontje naar Hendrik in Nederland die aanwijzingen geeft hoe het moet, levert niet veel meer op dan dat je kracht moet hebben om het tot een bed om te toveren. Boven blijven slapen is de enige optie, alleen de matras is zo dun dat ik de hele nacht pijn in mijn lijf heb gehad. Diana biedt meteen aan om een nieuwe matras voor mij te gaan kopen, zij moet toch in de stad zijn. Ook mag ik eventueel in hun tent slapen waar een boxspring in ligt. "Dan slaap je tenminste 2 nachten goed ", zegt ze nog.
Een jong Nederlands stel dat in middels ook met een gehuurde camper op het terrein staat, trotseert zonder blikken of blozen de aanval van Baloe, die ons plekje met luid geblaf en gegrom verdedigt. Gelukkig zijn ze niet bang, hebben zelf een Duitse herder bij zich waarvan ze wel iets gewend zijn. Samen met Marcel probeert de man nog eens met vereende krachten de bank tot bed om te bouwen, maar ook dan lukt het van geen kanten. Niet veel later komt Diana met de nieuwe matras aan die ze bij Jysk is gaan kopen. Na een boel gesjravel om het ding naar boven te krijgen blijkt hij te breed te zijn. "Dan rij ik toch even terug, " bied Diana aan. "Maar dan ga ik gezellig even mee toch" want om haar nu alleen te laten gaan, vind ik teveel gevraagd. En zo rijden we even later naar het 10 kilometer verder gelegen Tonder. En blijkt Jysk net te zijn gesloten. Maar wat doen 2 vrouwen die meteen een klik hebben? Kletsen, kletsen en nog eens kletsen.
Maar vannacht lig ik, door toedoen van deze 2 gastvrije mensen, wel comfortabel op de matras die ze mij te leen hebben gegeven.
Ik had het nergens beter kunnen treffen dan hier op deze camping in Daler. De opmerking van Diana: " het voelt als familie" kan ik alleen maar beamen. Het is dat ik rond wil reizen, maar ik zou hier zeker langer dan 2 nachten kunnen verblijven zonder het gevoel te hebben dat ik op een camping zit. Marcel en Diana, jullie hebben de strubbelingen op mijn eerste dag in Denemarken, meer dan goed gemaakt!!

Route: Delmenhorst-Hamburg-Flensburg-Daler
Gereden kilometers: 328
Cördinaten slaapplek: N 054⁰ 58, 064' O 008⁰ 44, 846'

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis