Dag 95

Ik heb een behoorlijk slechte nacht gehad ondanks dat het met Baloe een stuk beter gaat en ook met mijn arm. Waarschijnlijk heb ik toch teveel in korte tijd moeten verwerken, gedachtes die niet meer te stoppen zijn, van de hak op de tak springen en dat terwijl je gewoon om deze tijd moet slapen. Uitslapen heb ik nog nooit in mijn leven kunnen doen en dat gaat het ook hier niet worden, Baloetje heeft rond kwart voor 8 er ook genoeg van en staat aan mijn bed te janken: ‘ik wil er nu ook wel uit! ‘
En ondanks dat het om deze tijd nog gewoon koud is, tenslotte is het ook in Spanje winter, belooft het toch een mooie dag te worden.
Weliswaar moet ik rond 11 uur naar de garage maar de uren er voor kunnen we genieten van de rust op het water, de zon en de flamingo’s waar nu ook een paar lepelaars bij zijn neergestreken die mee profiteren van al wat hier in dit grote zoutwatermeer zwemt. Het blusvliegtuig waarvan de piloot blijkbaar uren moet maken, pompt vlak voor onze neus het water uit het meer op en laat het kilometers verder weer vallen, de tientallen flamingo’s vliegen met veel lawaai op en strijken dan weer neer om verder te foerageren.

Terwijl Greet en Rinus met Milos en Baloe achterblijven vertrek ik naar de garage om de lekkage te laten repareren. Helaas heb ik pech, ik heb nog even de hoop gehad dat ook dit probleem vandaag uit de wereld zou worden geholpen maar volgens de monteur zit er een gat in de carrosserie en dat kunnen zij niet ter plekke verhelpen omdat zij daar de apparatuur niet voor hebben.. De vriendelijke juf is na enige aarzeling bereid om naar een collega-garage te bellen die een kilometer of 8 verder zijn bedrijf heeft en waar ik meteen terecht kan. Zonder iets te hoeven betalen, service van de zaak zoals ze zegt, rijd ik naar het bedrijf waar ze al op me staan te wachten. Maar zodra ze zien over welk formaat auto het gaat krijg ik te horen dat hun cabine, waar het gat zou moeten worden dichtgelast, te klein is.
De baliemedewerker pakt meteen zijn telefoon en belt met diverse bedrijven in de buurt die helaas geen van alle de expertise hebben om ermee aan de slag te gaan. Hij verwijst me daarop naar een andere garage die wellicht iemand weet. Die pleegt een kort belletje naar weer een aangrenzend bedrijf en daar kan ik gelukkig morgenvroeg terecht….
Ware het niet dat Rinus, die bij terugkomst meteen op zijn ladder klimt om te kijken waar het gat zit, uberhaupt geen gat ziet, alleen een stuk ductape waarachter een stuk isolatiemateriaal van een verwarmingsbuis zit. Daar moet ooit al eens een lekkage zijn geweest. Binnen in het kastje is het hout helemaal weggerot wanneer hij de plafondfolie eraf haalt, dus om nu morgen naar die garage te rijden om een gat dicht te laten lassen waar helemaal geen gat is, dat is natuurlijk onzin. Het zou ook nog kunnen komen doordat de kit die rond de luifel zit is verweerd maar dan zou de luifel er af moeten om te kijken of daar de oorzaak ligt. Hij gaat meteen met bitumen aan de slag en in de hoop dat ik op de terugweg naar huis in niet al te slecht weer verzeild raak, in ieder geval geen regen, laat ik de afspraak ( die geen echte afspraak is) morgen aan mij voorbij gaan. Op hoop van zegen…

Inmiddels is de zon die vanmorgen nog volop scheen verdwenen en komen er een paar druppels regen naar beneden, maar gelukkig niet genoeg om te kijken waar het door mijn dak sijpelt. Op de plaats waar het zo nat is geweest in het kastje ligt nu een dikke handdoek met daarop het waterbakje van Baloe zodat het, áls het gaat regenen daar tenminste wordt opgevangen.
Na zo’n slechte nacht en vervelende garage-perikelen is het heerlijk dat ik in de camper van Greet en Rinus kan aanschuiven voor de warme maaltijd. Zelfs mijn eigen bordje en bestek kan ik er achterlaten, hij doet morgenvroeg ook nog even de afwas zodat ik in ieder geval vanavond redelijk op tijd ben om jullie een verhaaltje in de maag te splitsen….

Gereden kilometers: 47

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis