Dag 90

Het was een vreselijke nacht, de medicatie helpt niet en het lijkt alsof ik van de tramadol alleen maar wakkerder wordt. Tot overmaat van ramp wordt ook Baloe door mijn gesjravel om 4 uur wakker en wil naar buiten. En dus loop ik midden in de nacht door de artisjokken-velden te sjokken, doodmoe terwijl hij het liefst nog even buiten blijft en duik een kwartier later weer tussen de lakens. In slaap vallen lukt niet, ik weet niet meer hoe ik moet gaan liggen, op rechts gaat niet vanwege mijn arm en links is niet mijn fijnste kant. Om half 8 , het wordt net ietsje lichter, ben ik blij dat ik eruit kan terwijl Baloe nú geen zin heeft om op te staan. Nachtbrakers tegen wil en dank…

Ik heb net mijn ontbijt achter de kiezen als Agatha op het raam klopt: ze heeft 2 flessen jus dórange bij zich, vers geperst en inmiddels ligt haar nieuwe diepvries vol met flessen jus, vijgen sap, granaatappels, druiven, lemon juice, en avocado’s en dat alles komt uit haar eigen tuin waar ook nog een perenboom, sinaasappelboom, citroenbomen en amandelbomen staan. Een echte oase, waar eerstdaags ook nog een paar campers tussen kunnen staan. Plaats is er genoeg, we zijn vandaag aan het meten geweest, hoe kunnen de campers staan, wat kan ze allemaal aanbieden, ik kom met ideeën en zij vult ze aan.
Een zwembad, wasmachine, afvoer voor de porta potti, water en elektra is er allemaal al. Douche en toilet, een buitenkeuken en afvoer van grijs water worden binnenkort gerealiseerd. Volgende week gaat ze om de tafel zitten met instanties die toestemming moeten geven om op korte termijn campers te kunnen ontvangen. ( en nee…. Ik krijg geen provisie voor eventuele klanten die ik aanbreng😊)
Nadat ze 11 jaar geleden deze al 3 jaar leegstaande 3,5 ha grote finca heeft gekocht is het na een paar verbouwingen een waar paleisje geworden met een schitterende tuin, 3 studio’s voor eventuele gasten of familie en dat alles op 20 minuten rijden vanaf het strand en de zee en de leuke stad Torre Pacheco op 8 minuten rijden. En ik kan het weten, ik ben er al vier keer doorheen gereden😊

Hartverwarmend zijn de reacties op de ellende met mijn slijmbeursontsteking. De een na de ander komt met oplossingen. Janine, die in Spanje woont heeft overleg gehad met haar Spaanse lerares, die wegen kent om een arts te bezoeken en Agatha komt precies 1 minuut later dan Greet en Rinus met een adres in Orihuela, een Belgische arts die al 20 jaar een praktijk in Spanje heeft en 24 jaar in België heeft gewerkt. Wanneer ik zijn telefoonnummer bel krijg ik hem zelf aan de lijn en nadat ik heb uitgelegd wat ik heb en wat het ziekenhuis wilde doen vraagt hij wat ik zelf wil: Een injectie vanzelfsprekend, hij stemt toe mits het inderdaad een slijmbeursontsteking is en ik kan maandagmorgen al bij hem terecht. Van mijn zorgverzekeraar krijg ik de toezegging dat de gemaakte kosten worden vergoed mits ik wel contact opneem met de alarmcentrale. Goede hoop dat ik er binnen een paar dagen vanaf ben.

Ik heb aangeboden om vanavond te koken, maar het komt er uiteindelijk op neer dat wat er op tafel komt een beetje van mij én een beetje veel van Agatha is. Een grote bak gemengde salade genoeg voor een weeshuis komt uit de handen van haar en een wat kleinere pan kip op Italiaanse wijze komt van een recept van Facebook en een beetje van mezelf. Een kaarsje erbij en de houtkachel die voor warmte zorgt en dan komt de gezelligheid vanzelf.

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis