Dag 61

Ik heb het gehad, ik ben er nu écht helemaal klaar mee!!!


Het wordt de hoogste tijd dat er een ander cijfer op mijn route komt. Die N16 mag na bijna 450 kilometer slingeren nu wel eens de N 2 of de N 17 worden. En zeker na zo’n nacht die ik achter de rug heb. Tegelijkertijd ben ik me er van bewust dat we, zodra we de N 16 achter ons hebben gelaten, het weken zal duren eer we de zee en het strand weer zullen zien. De spannende wegen die slingerend door de bergen gingen, worden dan ingeruild voor de weg die pal naast de Algerijnse grens loopt dat wellicht weer voor andere spannende situaties zorgt.

Ook M & M hebben heel slecht geslapen, het was dan ook een lawaai van jewelste hier aan de haven. En daar hebben niet eens alleen de meeuwen schuld aan. Het verkeer dat langs blijft razen, een of andere onbekende harde gromtoon in de haven en nog andere vreemde geluiden. Ik ben dan ook blij als het 7 uur is en ik met goed fatsoen naar het stukje stadsstrand kan lopen waar Baloe even van de riem af kan. De mankepoot die gisteravond nog zo bang was, loopt nu als een timide hondje achter Baloe aan die net doet alsof hij niet bestaat. Dat is eerder deze week wel even anders geweest, een reu die te dicht bij het busje in de buurt komt, wordt door Baloe in de houdgreep genomen zodat hij geen kant meer op kan. Terwijl Marietta en ik Baloe eraf trekken geeft ze de reu een schop onder zijn ballen en die verdwijnt met de staart tussen de poten om niet meer terug te komen.

Terug naar vandaag, het is net 9 uur wanneer ik de drukke stad achter me laat, M & M volgen later. Het plan is om op een strandje , dat ongeveer een uur verder zuidwaarts ligt, een beetje bij te komen van de afgelopen nacht en dan óf daar blijven staan óf nog een stuk voorbij de grote stad Nador rijden. Het wordt het tweede, de eerste plek is niet te bereiken vanwege een steile on- geasfalteerde weg. Geprobeerd heb ik het nog wel even maar riskeren doe ik het verder niet. De korte bocht die naar links gaat eindigt bij een gesloten havenpoort die ook naar beneden gaat maar wel is geasfalteerd. Achterwaarts bergop tot aan de grote weg gaat niet lukken maar na een wat hulpeloos gebaar van mijn kant is de haven- poortwachter zo vriendelijk om me door te laten rijden zodat ik op hun terrein kan keren en weer terug naar de grote weg kan waar ik wacht totdat Marietta er is.

Myriam die nog onderweg is wordt meteen ingeseind dat we naar de tweede plek rijden en via weer een van de prachtigste routes, ondanks dat er veel weg-werkzaamheden zijn, rijden we anderhalf uur later Kariat Arekmane binnen dat ten zuiden van de Mar-Chica lagune ligt.
De campers kunnen we kwijt in een doodlopende straat die aan het strand uitkomt, het megagrote huis waar we naast mogen parkeren is nog in aanbouw, maar de werklui zijn inmiddels weg dus vannacht blijft het híer in ieder geval stil!!!

Het is inmiddels zo warm geworden dat de korte broek aan kan en stoere Marietta nog even de zee induikt. Maar als er iets had kunnen krimpen dan was dat vast gebeurd, want ze komt er na een korte duik rillend weer uit. En ik??? Ik hou mijn badpak lekker aan, er komt vast nog wel een tijd dat ook ik erin duik, maar niet meer vandaag…

Route: Al Hoceima – Boundouha – Zeghanghane - Nador – Arkeman – Kariat Arkame
Gereden kilometers: 157
Coördinaten slaapplek: N 035.07,081’ W 002.43,508

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis