Dag 22

Het is zo koud dat me de snot aan de neus bevriest wanneer ik om 9 uur even de stad in loop.
Baloetje blijft in de bus, die moet opletten of er geen ‘boeven’ komen. Ik vind het een beetje vreemde parkeerplaats maar kan er niet de vinger op leggen waarom. Veilig zou het toch zeker moeten zijn met al die Heiligen van de Cathedraal die op de bus neerkijken. Van de klokken en de honden heb ik vannacht geen last gehad maar toch blijf ik wat onrustig. De huishoudaccu is nu helemaal leeg en ik móet nu echt aan de stroom. De enige plek die ik kan vinden die én ook nog een beetje leuk is om er te verblijven is het 262 kilometer zuid-westelijk gelegen Avila. Dus maak ik nog snel een klein rondje Soria, dat op een paar mooie kerken en een paleis in mijn ogen weinig te bieden heeft. Maar welllicht is mijn onrust ook te groot om het échte Soria te zien en nog geen uur later ben ik klaar voor vertrek. Weg van deze vervelende plek of weg van mezelf…

Een prachtige weg om te rijden die N-122 en N 110, geen verkeer, wat kleine dorpjes én heel veel plekken waar ik wild zou kunnen staan. Maar ik moet aan de stroom en een warme douche zou ook wel lekker zijn. Het is net 2 uur wanneer ik de grote Park4Night in Avila op rijd, uitzicht op de muur die rond de stad ligt en die nu in de avond mooi verlicht is. Aan de receptie zit een vriendelijke man, de recensies zeiden het al, vraagt om mijn paspoort en vertaalt meteen lachend mijn doopnamen in het Spaans. Hij spreekt geen Engels en ik zijn taal niet, maar met de aanwezige WIFI downoadt hij een geweldige ap op mijn telefoon die nog sneller vertaalt dan de ap die ik al had en zo kunnen we prima communiceren. Voordat hij de stroom aansluit, inmiddels Catharina’t hij er al vrolijk op los, gooi ik snel een paar liter water in mijn tank, dat er aan alle (zij)kanten weer net zo snel uitloopt. Ik heb geen idee waar het vandaan komt, maar het is zelfs doornat onder de gootsteen in het kastje. Op mijn knieën onder de auto, voelen en kijken waar het vandaan komt, lijkt het net alsof ik er verstand van heb, maar het huilen staat me nader dan het lachen. De NKC komt alleen wanneer ik niet verder meer kan rijden, vertelt de medewerker aan de telefoon, dus morgen moet ik op zoek naar een garage. Baloetje ligt inmiddels al zo lang geduldig te wachten, hij heeft vandaag nog niks gehad en dus laat ik de auto en zijn perikelen voor wat het is en loop met hem de stad in. Niet dat hij dat leuk vindt maar dan heeft hij in ieder geval wel zijn beweging gehad en ik ook!

Van die stadswandeling heb ik geen spijt, Avila is meer dan prachtig. De stad is met 1127 meter de hoogstgelegen provinciehoofdstad van Spanje, heeft spectaculaire en intacte middeleeuwse stadsmuren en torent hoog uit in het woeste en rotsachtige landschap. In het historisch centrum dat zich binnen de stadsmuren bevindt zijn talrijke steegjes, pleintjes kerken, kloosters en paleizen te bewonderen. Het middelpunt van de oude stad is het rechthoekige Plaza Mayor, niet zo indrukwekkend als pleinen in andere grote steden maar het straalt wel gezelligheid uit. Na een paar uur te hebben rondgedwaald drijft de onrust me terug naar de auto die na 3 uur aan de stroom te hebben gehangen, nog pas op 6% zit. Morgen naar de garage en dan blijf ik wellicht nog een dag hier hangen om de stad verder te bezoeken, want op Avila uitgekeken ben ik nog lang niet…

Route: Soria – San Esteban de Gormaz – Saldana de Ayllon – Pradena – Collado Hermoso – Torrecabaleros - Guijasalbas - Avila
Gereden kilometers: 262
Coördinaten slaapplek: N 040.39,725’W 004.42,325

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis