Dag 4

Ik zou willen zeggen dat ik wakker word terwijl de zon aan de hemel staat maar niets is minder waar, het is nog pikdonker op deze mooie Park4Night. Ik heb prima geslapen als je dat al kunt zeggen wanneer je een nachtmerrie hebt gehad dat je vriendinnetje van meer dan 50 jaar met haar hele hebben en houden naar Australië gaat verhuizen. Katinka ik heb het over jou, ik snap niet hoe ik erbij kom maar ben wel een boek aan het lezen over een Amerikaanse vrouw die op zoek gaat naar haar roots in Australië. Ik ben nog steeds in mijn hoofd op zoek naar de link maar hoop toch niet dat je plannen hebt???

Het is vandaag in ieder geval droog, ook vannacht is er geen spatje regen gevallen en na alweer een vroeg ontbijt rijd ik , nu echt in de volle zon, naar mijn volgende bestemming: Oradour sur Glane. Het zal velen niets zeggen en ook ik had er eerder nooit van gehoord totdat het jaren geleden een keer op Facebook voorbij kwam. Een indrukwekkende geschiedenis van een dorp waar je zeker een keer naartoe moet als je in de buurt bent. Een gebeurtenis waarvan je zegt dat dit nooit meer moet gebeuren maar dat op dit moment op vele plekken in de wereld nog steeds gebeurt al is het in een andere vorm.

Oradour sur Glane, wanneer je het dorp binnenrijdt zie je overal indrukwekkende monumenten staan die herinneren aan het bloedbad dat hier op 10 juni 1944 plaatsvond. Het dorp werd die dag door het eerste regiment ‘Der Führer’ van de 2 SS Panzer-Division Das Reich ingesloten . Tijdens een zogezegde routinematige identiteitscontrole , waartoe alle inwoners zich op het marktplein moesten verzamelen, werden mannen en vrouwen gescheiden. De mannen werden met machinegeweren geëxecuteerd en vervolgens in brand gestoken. De vrouwen en kinderen werden samengebracht in de kerk waar een doos stond met explosieven en toen ze naar buiten probeerden te ontsnappen werden ze doodgeschoten en vervolgens werd ook de rest van de dorpsbewoners opgebracht. 643 Mensen werden zo in 3 uur vermoord en het dorp werd verwoest. Slechts 6 personen overleefden de slachtpartij. Het jongste kind dat omkwam was slechts 8 dagen oud.
Een meer dan indrukwekkende wandeling door dit verwoestte dorp, ik ben er dan ook lang stil van…

Baloetje ligt in het busje braaf op mij te wachten, hij mocht niet mee naar binnen. Aan mij heeft hij op dit moment niet veel, de beelden van de foto’s die bij binnenkomst in het dorp aan de wand hangen blijven door mijn hoofd spoken. Foto’s van iedereen die hier vermoord is, oudere mensen, jonge mensen, kinderen en baby’s. Ik verwacht dat ze hier niet erg blij zullen zijn met Duitse toeristen….

Na de lunch rijd ik naar Aixe-sur- Vienne, dat aan de gelijknamige rivier ligt. Bij de Moulin de la Mie vind ik een leuke plek aan de rivier, en met dit weer kan zelfs het stoeltje naar buiten. Niet echt lang, maar van die paar uur zon geniet ik dan ook weer dubbel. Het beeld van vanmorgen probeer ik zo ver mogelijk weg te stoppen. Bij de molen is het een komen en gaan van auto’s en mensen en nieuwsgierig als ik ben loop ik er met Baloe ook even naar binnen. Het blijkt een grote overdekte brocante-hal te zijn (Hannie, dat was wat voor jou!) Van de eigenaar krijg ik toestemming om vannacht op zijn terrein te blijven staan, dus dat is mooi meegenomen en hoef ik niet verder op zoek.

En wat wellicht ook nog eens best waar zou kunnen zijn: De vroegere eigenaren van Chateau Marilllaux dat hier maar een kwartiertje rijden vandaan ligt, hebben hier vast en zeker wel eens geshopt. Wie dat zijn??? Wie het weet mag het zeggen en krijgt van mij een eervolle vermelding in het volgende verslag….

Route: Saint Benoît du Sault – Couzeix – Oradour sur Glane- Aixe- sur- Vienne
Gereden kilometers: 118
Coördinaten slaapplek: N 045.48,584’ O 001.06,946

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis