Dag 20

Het is niet echt de bedoeling om vandaag terug naar huis te rijden maar de beslissing wordt me uit handen genomen: Het gas is op, dus er kan niet eens meer een kopje thee gezet worden óf ik moet een nieuwe gasfles aan gaan sluiten. Niet dat dat zoveel werk is maar aangezien ik toch al zo’n beetje op de terugweg ben en de ‘stal’ al kan ruiken is het besluit snel genomen, ik rijd naar huis. Het is nog zo’n 340 kilometer rijden en aangezien ik het weekend zo wie zo niet op de Duitse autoweg wil zijn komt het ergens nog wel goed uit.
In tegenstelling tot de heenweg schiet het goed op, tenminste aan mijn kant. Het verkeer in tegenovergestelde richting staat regelmatig kilometers stil, zoals dat bij mij ook gebeurde toen ik 3 weken geleden richting het zuiden vertrok. En zo rij ik rond half 1 mijn pleintje in de Kakert op waar het op dit tijdstip vrij rustig is, geen voetballende kinderen, helemaal niemand. Binnen no time is het busje leeggeruimd, heb ik de eerste was al in de machine, lekker lang gedouched en mijn haren gewassen, de post nagekeken en liggen alle spullen weer op zijn plek in de kasten.. Baloetje ligt op zijn gemak in zijn eigen mand, die verzet voorlopig geen poot meer.

Hij heeft het zwaar gehad deze reis, een reis die niet zo ging zoals ik hem gepland had. De 4 weken die ik door het mooie Slovenië had willen reizen is uiteindelijk maar 1 week geworden. Het land is zonder meer prachtig, in ieder geval het gedeelte dat ik heb gezien. Dat het veel drukker was als dat ik had gedacht zal aan de vakantietijd hebben gelegen, dat de temperatuur nog hoger was, ook dat had ik kunnen verwachten. Wat ik niet had verwacht was dat het zo een onnoemelijk duur land is: campings, boodschappen, parkeren en uitstapjes. Maar wat me het meeste tegenviel was dat er nergens de mogelijkheid was om ergens vrij te kunnen staan, niet bij sportparken of eventueel begraafplaatsen, een van de laatste opties als er nergens iets anders te vinden is. Overal staan verbodsborden en overal staan hoge boetes op. De plekken van ‘Park4 Night’ zijn bekend bij de politie en parkopzichters. Dus ik heb het nergens geriskeerd…De prachtige, vrije plekken die ik in Italië, Oostenrijk en Duitsland heb gevonden, zou ik ook graag in Slovenië hebben gezien. Camperen is iets anders dan kamperen, iedere dag ergens anders staan, ‘s morgens niet weten wat de avond brengt.

Als ik naar de foto’s kijk zie ik welke prachtige dingen ik heb gedaan en beleefd: ziplinen, watervallen, kabelbanen, door kloven gewandeld en heel veel kilometers bergop gelopen. De spannende Vrsic-pas en de Grossclocknerstrasse: ik had het niet willen missen. Tenslotte de verleiding om NIET met een schattige pup naar huis te komen, maar dat had ik Baloe niet willen aandoen.

Is dit het laatste reisje dat ik dit jaar heb gemaakt? Nee dat zeker niet, er staat nog wel wat op de planning. Blijft het busje aan de grond of wordt het toch het vliegtuig naar die mooie Caribische bestemming? Wellicht beide, jullie gaan het zien/lezen. Voor nu is dat nog even een verrassing maar hoop wel dat jullie het volgende reisje ook weer meegaan….

Route: Miltenberg – Frankfurt – Keulen – Aken - Landgraaf
Gereden kilometers: 191250 – 191590 = 340

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis