Dag 7

Is het niet Baloe die me wakker houdt dan zijn het wel de 4 Tsjechen die in hun kleine volkswagenbusje op nog geen 10 meter van mij vandaan staan. Dat wil zeggen: ze hebben hun bivak er vlak naast opgebouwd. Tafeltjes en stoelen staan onder de luifel en de flessen drank staan er op en omheen. Ze stouwen wat weg, ook al in de uren die ik nog buiten zit. En dat gaat zo door tot 2 uur :het gepraat, gelach en geboer. Als ik de taal zou verstaan kon ik het hele verhaal of wat daar voor moet doorgaan, volgen. Ik ben al eens op mijn goede oor gaan liggen maar zelfs dan nog… Pas na 2 uur wordt het stil en wanneer ik vanmorgen om een uur of half 8 langs hun busje loop krijg ik de neiging om ze wakker te schreeuwen…

Ook mijn Duitse buren , die uit Kroatië zijn gevlucht vanwege de hitte daar, hebben er wakker van gelegen. Net als ik zijn ook zij van plan om vandaag een plekje te zoeken op de camping die aan het Meer van Bohinj ligt: Camping Zlatorog. Gekscherend zeg ik dat ze dan voor mij maar een plekje moeten vrijhouden omdat ik eerst met de kabelbaan naar de “Vogel” wil. Op die hoogte hoop ik dat het wat koeler is. En met een : “Das machen wir, “ zwaai ik ze uit en vertrek ik kort daarna naar de mechanic shop in het dorp om te kijken of zij een nieuw batterijtje in mijn autosleutel kunnen zetten.

De oude vrouw achter de kassa kijkt wat vertwijfeld bij mijn vraag en zegt dat ik vanmiddag maar moet terugkomen, dan is de ‘baas’ er weer. Maar omdat ik andere plannen heb gaat het dat niet worden. De enige andere klant in de zaak bemoeit zich ermee en oppert om naar de elektronica winkel om de hoek te gaan. Maar ook daar vang ik bot. Het enige dat ik met de vreselijk dikke vrouw die achter de kassa staat, gemeen heb, zijn haar sieraden die overduidelijk uit Griekenland komen, want ik heb dezelfde!!! Maar van een gesprekje komt niets, ze spreekt niet meer dan 2 woorden Engels en daaruit begrijp ik dat ze me met de sleutel niet kan helpen… Op hoop van zegen dan maar, misschien had het ding het ook alleen maar warm.

En half uurtje later sluit ik boven aan op de Parkeerplaats bij de kabelbaan die ons naar de ‘Vogel’ gaat brengen aan de kop van de Bohinj Vallei in het Triglav Nationale Park. . 28 Euro armer voor een seniorenticket, Baloe mag gratis mee, voor een ritje van 4 minuten naar 1533 meter. Er zijn er meer die hebben gedacht om vroeg te vertrekken, de trap naar de cabine staat bomvol. Baloe staat geduldig te wachten en laat zich weer eens door deze en gene knuffelen. Hij krijgt de tijd zo wel vol.
Als het ding dan eindelijk arriveert weten de minstens 80 wachtenden niet hoe snel ze erin moeten klimmen om het beste plekje te krijgen. Ik wacht geduldig af en dan hebben we ook nog eens de mooiste plek. In de hoek en meteen aan het open raam, want de temperatuur is buiten alweer hoog en met al die mensen in de cabine wordt het nog eens zo warm. Totdat we beginnen te stijgen en de koelere lucht naar binnen komt, wat een verademing.
Aan het eindstation wordt het nog even wat griezelig bij het uitstappen: Er liggen alleen roosters waar doorheen je de diepte kunt zien, voor Baloe is het even eng om er overheen te lopen, maar dat is ook zo weer voorbij. Van hieruit kun je met een stoeltjeslift nog verder naar de top maar dat laat ik maar aan ons voorbij gaan😊Een wandeling over dit plateau is meer dan voldoende, het uitzicht de omringende toppen en op het dieper gelegen meer van Bohinj is prachtig hoewel het toch wat heiig is. Een zestal loslopende koeien kuieren tussen de toeristen door , maar de kabelbaan-kat heeft meer de interesse van Baloe. Hij heeft hem net wat eerder gezien dan ik en het scheelt niet veel of ik had de kabelbaan helemaal niet meer hoeven te gebruiken om terug naar beneden te gaan….

De temperatuur hierboven is een stuk aangenamer, het is warm maar niet zo erg als in het dal. En dat is pas goed te merken wanneer we na de lunch op de top weer met de kabelbaan beneden zijn. Het is alweer 32 graden! De camping ligt maar een paar minuten rijden meteen aan het meer, maar zodra ik de hoek om kom zie ik het al: Druk, drukker, het drukst. Ik neem me voor om me er dit keer niets van aan te trekken en ben zowaar een beetje teleurgesteld als de vrouw achter de kassa zegt dat er geen een plek meer vrij is voor een camper. Hebben mijn Duitse buurtjes van vanmorgen toch niet écht hun best voor me gedaan😊. Het enige alternatief is om terug te gaan de camperplek waar ik ook vannacht heb gestaan. Vanmorgen ontdekte ik dat er zowaar een riviertje langs loopt en dus hebben we vanmiddag heerlijk gezwommen. Tenminste Baloe, ik heb me er tot aan mijn korte broek in gewaagd, dat vond ik ver genoeg. Voor hem én voor mij een heerlijk rustige middag totdat om een uur of 4 de wind opsteekt en het begint te regenen. En weet je wat ik heb gedaan? Ik ben er middenin blijven staan en heb nog nooit zo van regen genoten als nu…Helaas is het maar van korte duur en niet veel later schijnt die koperen ploert weer net zo hard als de voorgaande dagen.

Route: Bohinjski Bistrica- Bohinj-Ukanc-Bohinjski Bistrica
Gereden kilometers: 190234-190262= 28
Coördinaten slaapplek: als gisteren

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis