Dag 5

Na zo’n dag als gisteren verwacht je toch dat ik als een blok in slaap val en dan het liefst tot de ochtend aanbreekt. Maar niets is minder waar, het is warm en ik begin al wat spierpijn te voelen in mijn beide bicepsen. Tenminste, waar die zouden moeten zitten want op mijn leeftijd zijn dat toch meer kipfiletjes geworden. Maar dat je er pijn in kan hebben dat merk ik dan toch wel weer.

In ieder geval ben ik blij als het ochtend is en dat de deur en de ramen open kunnen. Baloe ligt ook al een tijdje te hijgen, die wil er ook uit.
Eigenlijk is het de bedoeling dat ik vandaag verder rijd om iets zuidelijker de Slap Boka te gaan bezoeken. Een wandeling van ruim 15 minuten vanaf de parkeerplaats, heb ik ergens gelezen. Maar ik wil vanavond ook voetbal kijken, dus wat is wijsheid? Ik heb gisteren al een beetje rondgevraagd waar in het dorp dat mogelijk is en het schijnt dat er een groot scherm hangt om de hoek bij het buitensportcentrum.
Dus overleg ik even met David of het mogelijk is dat ik vandaag blijf, te voet naar de Slap wandel die van hieruit toch zeker een uur lopen is en dan vanavond met mijn bus naar het dorp rijd om daar voetbal te kijken om daarna weer hier terug te komen. Hij vindt het allemaal prima en vertelt nog snel dat hij gisteren, nadat hij met Baloe naar de rivier was gewandeld ,hem een hele tijd heeft staan aaien en iedere keer wanneer hij ophield de poot van Baloe omhoog kwam, hij wilde meer…Ik herken dat zo goed van mijn hond. Die laat het zich allemaal welgevallen, hoe onbekend iemand ook is. Net kwam er nog een Duitse man buurten die zich ook afvroeg of het wel een Hovawart was? Ook hij had gisteren met Baloe staan knuffelen en wist niet beter dan dat het waakhonden waren, maar die van mij is een uitzondering.

Dus het besluit is genomen: ik blijf nog een nachtje om dan morgen écht verder te rijden, want er is nog zoveel moois dat ik wil zien. Maar nu dan eerst naar de Slap. Het is net half 9 geweest als ik het terrein af loop, het bos in waar het om die tijd nog lekker koel is. De wandeling gaat bergop, bergaf, over stronken , trappen en stenen, met kleine waterstroompjes over het pad waar Baloe zich heerlijk aan tegoed doet maar waar ik alleen maar jaloers naar kan kijken. Want na al dat geklauter stroomt bij mij inmiddels weer het zweet over mijn hoofd. Ik heb nog even een korte gedachte om terug te gaan en met de auto verder, maar ik weet dat het van af de P ook alleen maar omhoog gaat naar de Slap en dus ploeter ik dapper verder totdat de weg weer redelijk recht gaat en ik het weer zie zitten. Maar dan komen we bij de rivier waar Baloe meteen induikt en ik mijn hoofd, gezicht en de rest wat bloot is kan koelen met ijskoud water.
Op de rivier is het al een drukte van belang, kajakkers en rafters glijden voorbij maar wij moeten verder bergop naar de Slap. Ohhh wat heb ik een spijt dat ik er aan ben begonnen, 2 jonge mannen lopen in een vlot tempo voorbij terwijl ik kreun, steun en puf en mijn gezicht gloeit. Maar eenmaal boven is het uitzicht op de Slap Boka overweldigend. De grootste waterval van Slovenië met een hoogte van 144 meter en een breedte van 18 meter stort zich over de rotsen met een oorverdovend lawaai naar beneden. Het is de moeite van de klim waard geweest en nadat ik een half uurtje heb gerust, wandelen we weer in een rustig tempo naar beneden om aan de rivier te lunchen. Baloe is het helemaal zat, die staat maar in het koude water en kijkt niet meer op of om. Ik waag mijn tenen erin maar het is zo verschrikkelijk koud dat die er net zo vlug weer uit zijn…..
Om een uur of 12 zijn we weer op de camping, Baloe duikt onder de bus waar hij de eerste uren niet meer onderuit komt en ik neem een ijskoude douche en werk wat wasgoed weg. En dan niets meer behalve nog een korte duik in het riviertje voor mijn busje als het om een uur of 4 toch weer té warm wordt om wat anders te doen.

Vroeg in de avond vertrek ik naar de bar in Bovec waar op het grote scherm de voetbalwedstrijd zal worden uitgezonden. Maar zelfs op dit vroege tijdstip, het is nog geen 8 uur, heeft zich al een grote schare Oranje-fans verzameld. De plaatsen voor de grote tv zitten vol en ik word met nog wat mensen naar de andere kant van de buitenruimte geloodst. Daar zijn nog flink wat tafeltjes vrij, er hangt een groot projectiescherm dus dat moet te doen zijn…. Maar meteen komt de serveerster met de opmerking dat het hier wel 20 seconden achter loopt als voor op het tv scherm. Niet echt handig, Maar beter iets dan niets. Ook hier stroomt de ruimte snel vol en ik zie een jong Nederlands stel wat verloren staan kijken. Bij mij is nog 1 stoel vrij en snel schuiven ze dankbaar aan. Als de wedstrijd begint wordt het meteen duidelijk dat het geen doen is om op dat projectiescherm te kijken. Het is een vrij wazig beeld en loopt steeds vast. Gelukkig heb ik nog genoeg data op mijn telefoon en midden in dat geweld na de eerste goal kijken we met z’n drietjes naar de Nederlandse tv. Maar mijn telefoon loopt 10 seconden achter dus wanneer het spannend wordt horen we dat meteen vanuit de voorste ruimte. Er zijn maar een handjevol Engelsen in de bar, de rest is Nederlands en wanneer de goal voor Engeland valt, wordt het stiller en stiller. En de stemming is helemaal beneden nul wanneer de 2de goal valt en de tijd er opzit.

Een beetje verslagen nemen we afscheid van elkaar en wring ik me in het voorste gedeelte van de bar tussen alle Nederlanders die er nu stil bij zitten.
Eén geluk heb ik, er zit geen boete op mijn auto, want op deze plek mag je maar tot 11 uur staan. En hoewel ik in 2 talen een briefje op de auto heb geplakt dat ik in het dorp ben voetbal kijken, weet ik niet of de zeer strenge politie in dit land daar genoegen mee had genomen.
Op de camping is het stikdonker, mijn plaatsje is nog vrij en nadat Baloe nog even zijn ding heeft gedaan duik ik om kwart voor 12 het bed in, nog niet wetende…..

Geschreven door Carry.gaat.weer.op.reis