Aangezien de laatste uren in mijn chillzone waren aangebroken had ik besloten om de wekker maar weer eens te zetten, zodat ik nog even de laatste dingetjes kon doen en nog even kon genieten van een lekker badje. Ik weet nou eenmaal niet wanneer ik weer de luxe heb om in een bad te gaan liggen dus daar zette ik graag de wekker voor.

Ondertussen dat mijn jacuzzi aan het vol lopen was met water heb ik eerst maar eens een zware huishoudelijke taak verricht; de was opvouwen. We kunnen natuurlijk niet alles hebben he, er moet ook gewerkt worden.. Nadat ik deze weer netjes had verdeeld in de vacuümzakken en mijn backpack weer had ingepakt vond ik dat ik wel weer genoeg gewerkt had voor vandaag en ben ik in badje gaan liggen.

Het was lang geleden dat ik echt de rust vond om te Netflixen (wat ik overigens niet als storend heb ervaren) en dus ging ik lekker onderuitgezakt liggen bubbelen terwijl ik weer een deel van mijn de film ging kijken waar ik aan begonnen was. Onder het motto 'Ja heb je, nee kun je krijgen' had ik voordat ik in badje ging nog even de eigenaresse van de AirBnB een berichtje gestuurd met de vraag of ik niet een uurtje later uit mocht checken. Ik bedacht me namelijk dat ik het ook wel prima zou vinden als ik nog een klein dutje kon doen na mijn badje, omdat ik daar nog best loom van kan worden. Verder ben ik helemaal niet verwend ofzo hoor..
Jammer genoeg kreeg ik al snel genoeg een reactie terug dat dit niet mogelijk was, aangezien de volgende gasten wat eerder in zouden checken vandaag. Die eigenaresse wist natuurlijk ook niet dat ze een superschoon mens in haar appartement had gelaten en dat er eigenlijk nog maar minimaal schoongemaakt hoefde te worden, maar goed, dat kon ik haar ook niet blamen. Lief als ik ben besloot ik het maar te accepteren en rebels als ik ben heb ik toch nog (een beetje express) 10 minuutjes later uitgecheckt, zodat ik toch nog even voor het laatste moment kon genieten van het bedje.

Rond het middaguur heb ik het pand verlaten en ben ik op naar het echte backpack leven gegaan. Hiermee bedoel ik het leven in een hostel, het delen van je slaapkamer en badkamer, het écht leven uit je backpack aangezien het niet heel flex is als je al je zooi uit je tas gaat gooien. Ik had een goede research gedaan naar een hostel waar vooral veel leven in de brouwerij is, want vanwege het corona virus lijkt het overal toch net wat rustiger en ik ben niet van plan om mijn privacy op te offeren om vervolgens alsnog bijna alleen in een hostel te gaan zitten. Het hostel dat ik had uitgekozen wordt door veel backpackers aangeraden en staat bekend om de activiteiten die ze organiseren. Ik heb een Grab geboekt die me binnen een kwartier naar het hostel bracht. Veel hoogte kreeg ik niet van de taxichauffeur en ik twijfelde of hij nou gewoon een ADHD'er was of gewoon zwaar onder de drugs/alcohol zat, want hij bleef maar aan het ratelen over het Corona virus en hoe het er allemaal overal aan toe ging. Wat me opviel is dat hij zelf van mening was dat het niet perse het virus is dat beangstigend is, maar de reactie van de wereld. Daarbij zei hij wel dat het wanneer het weer boven de 30 graden is het corona virus minder kans heeft om goed toe te slaan en dus in Maleisië de kans op gevaarte door het virus erg klein is. Je hoort wat je wil horen I guess, want voor mij was dit alleen maar weer een bevestiging dat het leven gewoon beter is boven de 30 graden :) .

Eenmaal aangekomen in het hostel heb ik me even ingeschreven, betaald en mocht ik gelukkig een uurtje eerder inchecken. Het hostel is dikke prima, schoon bed, schone douches en toiletten en inderdaad veel backpackers. Al gelijk had ik aanspraak met een aantal andere backpackers en ik voelde me meteen thuis.
Alhoewel ik werd uitgenodigd om mee naar de Batu Caves te gaan, een populaire bezienswaardigheid in KL, heb ik dit afgeslagen en ben ik mijn eigen plan gaan volgen. Vandaag wilde ik namelijk een scherm en een batterij voor mijn gekregen iPhone gaan kopen, zodat ik deze kon gaan vervangen en in gebruik kon gaan nemen. Als een echte Nederlander heb ik opgezocht waar ik deze het goedkoopste kon krijgen. Na een lunch in een chinees tentje, waar ik me wel erg westers voelde, ben ik op pad gegaan.

Google mapps gaf aan dat het slechts een half uurtje lopen was. Jammer genoeg hadden zij er geen rekening mee gehouden dat het vandaag vrijdag is en dat dit de dag is dat moslims hun ''vrijdaggebed'' doen. Wist ik veel dat het hierbij de bedoeling leek te zijn dat misschien wel meer dan 1000 moslimmannen een trekking door de stad gingen doen en dit dus veel drukte veroorzaakte. Wat hierbij dan ook erg plezierig was, is dat er in KL veel wegwerkzaamheden zijn waarbij het voetgangers pad soms aan 1 kant is afgesloten. Dat was nu ook het geval, met als resultaat dat ik daar dan liep, als vrouw zijnde, ik denk te karig gekleed in hun opinie, tegen de stroom in van al deze mannen op een super smal voetgangers paadje. Ik durfde ze allemaal al niet meer aan te kijken en ben maar als een onwetende toerist langzaam tegen de stroom in gelopen met mijn hoofd omlaag. In mij was er een stemmetje die constant aan het vloeken en schelden was, aangezien het allemaal erg traag ging en er ook gewoon geen einde kwam aan de stroming. Teruglopen had ook geen zin en er was ook geen andere uitgang. (Ik had hier eigenlijk een foto van willen maken maar ik durfde het niet aangezien ik me al de hele tijd beschaamd voelde).

Toen ik eindelijk uit de stroming was, was de enige route over een markt waar allemaal geslachte halve dieren lagen. Ook hier waren weer alleen maar mannen en ook hier voelde ik me dus weer erg oncomfortabel. Als klapper op de vuurpijl bleek de hele weg die ik had afgelegd niet eens de goede te zijn en kwam ik uit op een of ander schoolterrein waar ik niet mocht lopen en die ook nog eens doodliep. Ik weet dat ik niet mag klagen en dat ik super blessed ben dat ik hier loop, maar even was ik letterlijk en figuurlijk aan het koken en had ik zin om mijn telefoon op de grond te smijten. Natuurlijk niet heel handig, want dan was het hele idee van een reservetelefoon hebben ook weer weg en dus heb ik me maar ingehouden. Ik besloot om naar een winkelcentrum te gaan en daar het scherm en de batterij maar te laten vervangen, want ik had geen zin meer om verder te zoeken. Ik heb de metro gepakt (wat overigens ook niet van een leien dakje ging, want ik snapte er in het begin geen fuck van waardoor ik even een kilometer heb omgelopen) en ben uitgestapt vlakbij het winkelcentrum wat ik had opgezocht.

Eenmaal hier binnen was alles weer beter; de airco speelde goed in op mijn behoeftes en al snel vond ik het telefoonzaakje waarover ik had gelezen. Voor zo'n €45 heb ik de batterij én het scherm laten vervangen, wel na een flinke onderhandeling. Ik was weer tevreden en heb vervolgens lekker in het zonnetje even zitten genieten van een sigaretje. Ook al heb ik de laatste dagen niet veel uitgevoerd hier in KL, ik heb wel al heel wat wandelingen door de stad gemaakt en stiekem al heel wat wijken gezien. Ik besloot dat het tijd was om een keer te zondigen en heb in de supermarkt een peanutbutter choco donut gehaald. Vervolgens ben ik naar het hostel gelopen waar ik mezelf een weer iets te lang dutje heb gegund. Een kamergenootje vroeg me of ik jetlagged was, waarop ik antwoorde dat dit niet zo was. Echter ben ik er later over gaan nadenken en bedacht me ineens dat ik wel echt moe wordt op de Nederlandse bedtijden, dus er ergens misschien toch iets van waar zou kunnen zijn.

Ik had me ingeschreven voor een kroegentocht voor vanavond en uitgerust als ik was ben ik mezelf gaan voorbereiden. Lekker even op de StreefFood place rondgelopen om vervolgens toch een hapje falafel te gaan eten in een restaurant, lekker even douchen en zien wat de avond brengt. De kroegentocht kostte me maar liefst zo'n €3,15 en als vrouw zijnde mocht je hiervoor de hele avond gratis drinken. Dat beloofde dus veel goeds :). De groep die meeging was erg gezellig. Voorafgaand hebben we een potje zitten kaarten en, zoals ik gewend ben van thuis, wat kunnen indrinken. Vervolgens zijn we naar de mainstreet om dansjes en drankjes te doen gegaan en hebben we ons prima vermaakt. Ik was er verbaasd over de muziek die ze draaiden, want waar ik het in Azië normaal een beetje vond tegenvallen qua muziek en stijl was het hier dus echt helemaal mijn ding. Tot in de vroege uurtjes zijn we doorgegaan, hebben we nog een hapje gegeten en was het dan toch echt weer tijd om het bedje op te zoeken. Let the real backpacklife begin!!!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure