THE END OF THE BEGINNING ✈️🌏 🌍 🌎 // HELLO AGAIN MY LOVELY PEOPLE IN THE NETHERLANDS ❤️

De dag is aangebroken, de allerlaatste dag van onze prachtige reis waarin we kennis hebben mogen maken met 5 prachtige landen in Zuid Oost Azië. Voor ik begin met het beschrijven van deze laatste dag, ga ik eerst proberen samen te vatten hoe ik deze hele 5 maanden heb ervaren.. ik zal alvast verklappen: dit is slechts het einde van het begin van mijn backpackreizen.

De compleetheid van Thailand, de behulpzaamste en puurste mensen in Myanmar, de prachtige schoonheid van de Vietnamese natuur, de indrukwekkende geschiedenis van Cambodja en hoe de Cambodjanen er voor lijken te kiezen nog altijd blij te zijn met alles wat ze hebben en de chille vibes in Laos.

Wat voel ik mezelf blessed dat ik de kans heb gehad deze reis te mogen maken en kennis te mogen maken met de culturen in Azië. Ik durf wel te zeggen dat dit de allermooiste ervaring was van mijn leven, waarin ik niet alleen een stukje van de wereld heb gezien maar ook zeker mezelf heb leren kennen. En ik heb er een nieuwe hobby bij: reizen en ontdekken. Een hobby waarvan ik heb gemerkt dat deze het optimale geluk in mij naar boven haalt en dus een hobby wat zeker een hoge prioriteit gaat hebben in mijn leven!

Niet alleen het reizen zelf heeft mijn geluk tot een hoogtepunt gebracht, maar ook het feit dat ik dit met Mirna heb kunnen delen. Zoals ik van te voren al had verwacht is dit allemaal goed gegaan samen, natuurlijk soms even met wat irritaties maar hee, wij zijn wel even 24/7 bij elkaar geweest de afgelopen 5 maanden, aka 144 dagen. We hebben samen veel gelachen, beangstigend vaak dezelfde gedachten gehad die een van ons dan uitsprak en de ander dan maar weer eens beaamde dat diegene dit ook dacht, één keertje samen lopen janken in een dronken bui en samen een levenservaring opgedaan vol met de beste herinneringen.

Bedankt lieve Mirna, je was geweldig gezelschap en voor mijn gevoel heeft dit ons weer een stukje dichterbij elkaar gebracht. Ik hou van je! ❤️ En het gaat raar worden om alleen in bed te liggen, met niemand te kunnen klagen over het eten, geld of onze ongenoegen te kunnen uiten over elk bijtend insect dat er bestaat. Dat andere veelbesproken topic deze reis zal ik maar even niet beschrijven 😝.

Al met al ben heb ik me deze reis zovaak spoiled en blessed gevoeld, beseffend hoe goed wij het wel niet hebben, zomaar even 5 maanden kunnen gaan reizen zonder je ergens druk over te hoeven maken. 5 Maanden lang elke dag 3x uit eten geweest, niet schoongemaakt, niet gewerkt, alleen hooguit 10x zelf de was gedaan. Zoveel lieve leuke mensen leren kennen die we zeker nog terug gaan zien. Mijn skills kunnen uitbreiden in het schrijven van travelblogs, het maken van foto's, leren motorrijden en mijn duikbrevet gehaald. En misschien nog wel een van de fijnste dingen: geen vooroordelen hebben of voelen van anderen. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, wie je bent of hoe je bent, want je bent een backpacker en hoort hierdoor standaard bij de backpackersfamilie. Het niet boeien van hoe je eruit ziet. Kleding dragen die je normaal niet snel zou dragen, geen make-up op doen en alsnog veel meer complimenten ontvangen dan in ons Nederlandje.

Ik hoop nog lang te mogen nagenieten van dit gevoel en mijzelf te herinneren aan al deze mooie ervaringen. Alhoewel ik de levensstijl die ik tot nu toe in Azië heb gezien de voorkeur geef, zal ik de luxe die wij hebben in Nederland zeker gaan waarderen. En ondertussen zal ik gaan sparen om over een jaartje of anderhalf weer mijn backpack te pakken en een ticket te boeken ❤️.

Maar voor nu, ik ben super blij dat ik al mijn lieve mensen weer in de armen kan slaan en dat zij mij volledig hebben gesteund bij het maken van deze reis, bedankt❤️ Ik heb jullie gemist en ga genieten van elke seconden van jullie aanwezigheid!

Last day 22-07-2017

Vandaag hebben we netjes op tijd om 07:30am de wekker gezet, onze backpacks voor de laatste keer ingepakt (althans, dat was de bedoeling) en uitgecheckt. Het plan van vandaag kwam uit de grond van ons hart: naar een van de grootste markten van de wereld om alsnog wat souvenirs te kunnen scoren voor de thuisblijvers en eventueel voor onszelf natuurlijk.

Gek eigenlijk, want de hele reis kom je dan van alles tegen wat je graag zou willen kopen en uiteindelijk weet je het te winnen van je koopdrang met het goede argument dat je het anders nog maanden moet gaan meesjouwen. Nu ben je op zoek naar je souvenirs en lijkt het ineens of je koopdrang van destijds wraak heeft genomen door alle interessante souvenirs voor ons te verwijderen. Maar goed, de aanhouder wint en wij hadden een goed excuus om naar de zogenaamde "moeder der markten" te gaan, de Chatuchak Market.

Na een allerlaatste 7eleven ontbijtje zaten we rond half 9 in de taxi die ons naar de markt bracht. Nog voor 9 uur arriveerde we bij de markt, die om 9uur open zou gaan. Blijkt wel weer dat VIPS dus niet echt altijd te laat komen hoor, eens in de zoveel tijd komen ze wel eens 5 minuutjes te vroeg:).

Gelukkig hadden de mensen op de markt hier rekening mee gehouden en waren er verschillende kraampjes die al open waren. Bij binnenkomst van de markt werd al gelijk duidelijk dat dit een van de grootste markten van de wereld was, het was dus echt mega groot, binnen en buiten kraampjes. De perfecte plaats om te verdwalen in je eigen koopdrang en misschien eens te beseffen dat shoppen helemaal niet zo leuk is. Niet altijd dan.

We hebben zo'n 3 uurtjes rondgeslenterd op de markt waarin we volgens mij wel 3x door dezelfde straat hebben gelopen en slechts 1/10van de markt hebben gezien. Na deze 3uur werden we gek en zijn we snel naar de overdekte shoppingmall MET airco gevlucht naast de markt. Hier hebben we een hapje gegeten, ook nog een uurtje rondgeslenterd en toen waren we wel klaar met het shoppen van vandaag. De souvenirs waren binnen en dus konden we weer gaan, want er stond nog genoeg op de planning voor vandaag.

Na een taxirit van 45 minuten door de slome trafficjam heen waar mijn handen van begonnen te jeuken waren we eindelijk aangekomen in ons hostel. Hier hebben we even gechilled en zijn vervolgens voor de laatste keer naar de Khao San Road gelopen. Ik wilde graag mijn haren nog laten invlechten en Mirna was toe aan een Thaise massage en manicure.

Zo gezegd, zo gedaan. Binnen een half uurtje was mijn haar weer strak naar achter getrokken met vlechtjes. Mirna lag ondertussen nog te genieten van haar massage en zou hierna nog een manicure pakken, dus ben ik maar vast naar het hostel gelopen.

Nu kwam het minder leuke deel van de dag; mijn backpack maar eens goed gaan sorteren en proberen afstand te doen van spulletjes die ik niet meer ga gebruiken of beter gebruikt kunnen worden door anderen hier in Azië. Tot mijn verbazing heb ik uiteindelijk een hele tas vol met verschillende spulletjes weggegeven, van snorkelset en speelkaarten tot zonnebrandcreme en wasmiddel. Eindelijk was het me ook nog eens gelukt om mijn backpack normaal in te pakken, zonder dat er allemaal gekke bulten overal uitstaken.

Een uurtje later was ik klaar met het organiseren van mijn spullen en heb ik een hotel geboekt voor vanavond dichtbij de AirPort, zodat we daar onze laatste avond nog konden doorbrengen en met niet al te veel haast vannacht richting het vliegveld konden gaan.

De vliegreis, een 11uur durende reis waarin mijn lichaam in de 90graden houding moet zitten waar het niet voor gemaakt is. En dan is er niet eens veel ruimte om een beetje te wiebelen enzo... Hier had ik al een oplossing voor bedacht. Van veel backpackers hoorde ik dat zij wel eens valium pakken (diazepam) wanneer ze een lange busreis hebben, zodat ze die hele reis gewoon goed kunnen slapen. Nou heb ik me de hele reis ingehouden en dit niet gekocht, maar de busreizen vond ik dan ook lang niet zo erg als een vliegreis.

Onder het motto van "Life begins at the end of your comfortzone" heb ik mezelf dus maar eens toegelaten om een nieuwe ervaring op te doen en een diazepam te scoren die ik tijdens het vliegen kon innemen. Na een aantal drugstores bezocht te hebben op Khao San Road was ik geslaagd. Mirna was ondertussen ook klaar met haar manicure en dus zijn we voor de laatste keer nog uit eten geweest in het centrum van Bangkok.

De maagjes waren weer vol, maar omdat het nu dan toch echt de aller aller laatste keer was dat ik een roti banana Nutella pancake kon scoren heb ik mijn maagje maar even uitgerekt en er nog eentje gegeten. Misschien wel een van de dingen die ik het meeste ga missen uit Thailand..

Na ons laatste avondmaal zijn we teruggelopen naar ons hostel, hebben we de backpacks gepakt en zijn we met de taxi naar ons hotel gereden. Het was een prima hotel met een ruime, schone kamer. Perfect om ons laatste avondje door te brengen en onze tassen nog voor de laatste keer goed in te pakken.

In de avond zijn we afscheid gaan nemen van de 7eleven en hebben hier tot 3x toe nog een bezoekje aangebracht. Nog even een wat sloffen peuken halen, wat voedsel halen en gewoon nog even genieten van het eigenlijk irritante geluidje die elke keer afgespeeld wordt bij het openen van de deur. Dit was het dan, bedankt 7eleven. Je hebt elke dag goed voor ons gezorgd, de lekkerste tosti's voor ons gemaakt die ik nu wel uit kan kotsen, de lekkere toetjes en eigenlijk al onze behoeften vervuld die we nodig hadden. We houden van je❤️.

In de avond hebben we nog even gechilled en zijn we nog even een paar uurtjes gaan slapen, zodat we op tijd naar het vliegveld konden gaan en weer op naar het normale leventje.

Geschreven door Myfirstbackpackadventure