Zo goed als de dag begon, zo slecht als deze eindigde.. Na heerlijk te hebben geslapen in ons privékamertje zijn we om half 10 opgestaan voor het ontbijt. We hadden besloten om onze laatste dag in Luang Prabang nog lekker te chillen, aangezien we hierna 2 dagen op een slowboat zouden zitten om naar de grens met Thailand te reizen.

We hebben ons ontbijtje gegeten en zijn vervolgens nog het laatste uurtje gebruik gaan maken van onze kamer. Vanavond verblijven we in een ander hotel, aangezien een privékamer in dit hostel 2x zo duur is als een privékamer daar.

Tasjes weer ingepakt en nog net een uurtje tijd om een slaapje te doen in de koele kamer, voordat we weer de hitte in moesten. Misschien dat ik de koelte in ons landje after all toch nog ga waarderen.. maar nee waarschijnlijk zit ik na een week alweer te mauwen dat het te koud is en ik naar een zonnig land wil verhuizen, het gras is altijd groener aan de overkant..

Om 11 uur hebben we uitgecheckt en zijn we bij het zwembad gaan liggen. We konden even genieten van de zon, maar na een uurtje begon het te regenen. Gelukkig stopte dat snel en hebben we nog even lekker kunnen lamballen daar.

Vervolgens zijn we gaan lunchen in het centrum. We hadden bedacht dat we nog maar zoveel mogelijk moeten genieten van de baguettes, aangezien we deze in Thailand niet echt hebben gezien. Na onze lunch zijn we terug gegaan naar het hostel, hebben we onze spullen gepakt en zijn we verplaatst naar het volgende hotel: worst decisioun, maar dat wisten we toen nog niet.

De kamer zag er prima uit en leek schoon te zijn. We hebben even gedoucht, een powernapje gedaan en zijn naar het centrum gegaan om te eten. Ook hebben we nog even toegegeven aan de verleiding van de nightmarket en wat souvenirs op de kop weten te tikken. We hadden tenslotte nog niet geshopt in Luang Prabang, dus het mocht wel weer even..

We zijn nog even naar de supermarkt gelopen om wat spulletjes te kopen die in Thailand een stuk duurder zijn en wat te eten en drinken voor op de slowboat van morgen. Vervolgens zijn we terug gelopen naar ons hotel, waar we nog even hebben gechillt en het plan was om op tijd te gaan slapen.

Ik zat nog even te chillen met Oscar, toen ik ineens een appje kreeg van Mirna met daarin het ergste wat ik kon horen: BEDBUGS. Zo snel als ik kon ben ik naar de kamer gegaan en daar zat dat kleine rotbeest, opgesloten onder een glas te struggelen voor zijn leven. En het ergste van alles: hij bleek niet alleen te zijn.. achter het hoofdbord kroop er een, zelfs over de vloer kroop er een.

Waarom wij? Waarom moeten wij deze rotbeesten nou alweer in onze kamer hebben😭 en dan nog wel op internet lezen dat anderen backpackers zeggen dat de kans minimaal is dat je bedbugs hebt...

We zijn naar de jongen gegaan die in het hotel werkte, maar deze leek er helemaal niks van te snappen of te weten wat een bedbug überhaupt was.. hij heeft ons een andere kamer gegeven, maar de angst zat er alweer goed in. We konden al onze kleding weer gaan wassen of in de zon zetten en wat nou als ze in deze kamer ook zouden zitten?

Bedbugs, het is bijna net als de belastingdienst; eenmaal mee in aanraking gekomen ben je meteen getraumatiseerd en denk maar niet dat je er zo makkelijk vanaf komt, they will follow you.. in ieder geval for sure in your mind.

Kriebelig en bang zijn we uiteindelijk in slaap gevallen, in de hoop dat we onze 5 uurtjes slaap niet gestoord zouden worden door deze kleiner bloedzuigers..

Geschreven door Myfirstbackpackadventure