Afgelopen nacht hebben we eindelijk een goede, lange nachtrust gehad. We hebben 8 uurtjes heerlijk geslapen en werden uitgerust wakker.

Aangezien we dit jaar onze lifestyle hebben aangepast als fitgirls en al onze sportlessen en healthy foods niet voor niets geweest moeten zijn, zijn we de dag begonnen met een boxlesje. Terwijl het buiten al zo’n 35 graden was, in onze kamer hooguit 10 graden koeler, hebben we onze beste beentjes voorgezet en onze zweetkliertjes maar eens goed laten werken. Energiek als we daarna waren hebben we onszelf beloond met een sigaretje buiten voor onze kamer met uitzicht op een riviertje. De balans moeten we er natuurlijk wel inhouden hè😋.

Het sigaretje had niet veel goeds gedaan en meteen waren we weer lam. Even douchen, de tas inpakken en toch maar weer als strijders onze reis voortzetten. Ik dacht even lief te lachen naar mezelf in de spiegel en kwam tot de verschrikkelijke ontdekking dat een van mijn voortanden was afgebroken. Een nieuwe missie dus voor een van de komende dagen; op zoek naar een (goede) dentist die ervoor kon zorgen dat ik weer een stralende lach zou hebben. De tandartsen bleken pas na het weekend weer open te zijn en dus was dit een zorg voor later. Nu maar hopen dat het niet verder afbrokkeld..

De tasjes waren ingepakt, de overnachting was betaald en daar gingen we dus weer verder met onze beauty; op naar Sirigiya, om daar te gaan genieten van een welverdiend resort met zwembad en een bezoekje aan de Pidurangala Rock.

De fitgirl lifestyle werd voortgezet met ons eerste gezonde ontbijtje van deze vakantie. We zijn gestopt bij een supermarkt waar we een bak kwark en wat fruit hadden ingeslagen. Even geen rijst als ontbijt, maar gewoon het ontbijt dat we in ons Nederlandje ook altijd eten. Onze beauty bleek niet alleen goed te zijn om mee rond te toeren, maar ook prima geschikt om gezellig samen op de achterbank te genieten van ons ontbijtje. Daar stonden we dan, lekker primitief op de parkeerplaats van de supermarkt ons ontbijtje te eten in de tuktuk.

Het was natuurlijk de bedoeling dat we ook goed zouden zorgen voor onze beauty en dus hebben we haar een heerlijk petrol 92 ontbijtje gegeven, zodat ze weer genoeg energie had om samen met ons rond te touren naar de volgende plek. Deze keer hoefden ze ons en onze backpacks maar een uurtje mee te nemen en mocht ze daarna weer lekker gaan rusten tot later in de middag.

Terwijl onze beauty stond te rusten hebben wij ingecheckt bij een resort dat we hadden opgezocht op internet. Hier hebben we een mooie kamer geboekt, onze spullen hierin gedumpt en zijn we enkele uurtjes aan het zwembad gaan liggen. In de tuin van het resort was genoeg leven te vinden. Zo waren er wat lieve hondjes die een aai kwamen halen en slingerden er hier en daar wat aapjes rond in de bomen en de dikke elektriciteitsdraden. Voor de rest zal er vast nog wel allerlei ongedierte gezeten hebben aangezien er veel natuur te vinden is, maar hier heb ik maar niet teveel over nagedacht.

Onze huidjes hadden weer het nodige zonlicht gezien en rond 16uur bedachten we ons dat we wel eens op mochten schieten als we ons plan voor vandaag wilden gaan uitvoeren; de sunset gaan bekijken op de Pidurangala Rock. Hier in Sirigiya een mooie bezienswaardigheid die je zeker niet mag overslaan. Alhoewel veel mensen kiezen voor de meer bekende Lion Rock, hebben wij ervoor gekozen om dus de Pidurangala Rock te gaan beklimmen. Deze is een stuk minder toeristisch dan de Lion Rock en een stuk goedkoper. Bovendien is het uitzicht vanaf deze rock eigenlijk net zo mooi en kun je vanuit hier de Lion Rock ook goed zien.

Onze beauty had genoeg rust gehad en dus was het tijd om weer even rond te tuffen met ons. Het was slechts een half uurtje rijden naar de plaats van bestemming en de rit ernaar toe was precies zoals we onze tuktuk roadtrippings hadden voorgesteld; een prachtige route door het mooie landschap in de volle zon, met de mooiste uitzichten onderweg en door de wat primitievere dorpen rijden. Een half uur lang kon ik alleen maar denken hoe blessed ik ben dat ik dit alles mag meemaken, en dan te bedenken dat dit slechts de rit naar de Pidurangala Rock toe was.

Eenmaal daar aangekomen hebben we onze beauty weer geparkeerd en weer op het “zogenaamde” slot gezet; het lukte ons steeds niet om het slot er goed op te zetten en dus houden we steeds iedereen maar voor de gek door het stuur helemaal scheef te zetten. Zo lijkt het toch alsof ze op slot slaat en hopen we maar dat niemand haar zal stelen.

De klim naar de top van de berg toe bleek ook een workout te zijn. Waar we begonnen met “normale” traptreden naar boven, werd de weg naar de top steeds lastiger en moesten we over rotsen en onder bomen doorklimmen.

Zonder bloed, met zweet en zonder tranen hadden we in ongeveer 20/30 minuutjes de top van de berg bereikt. Deze klim was het zeker dubbel en dwars waard; het uitzicht vanaf de top was adembenemend en de zonsondergang maakte het allemaal nog veel specialer. We konden de bekende Lion Rock zien, hadden een mooi uitzicht op de jungle eromheen en de meertjes die hier en daar lagen. We hebben heel wat mooie kiekjes van het uitzicht, en natuurlijk van onszelf, gemaakt en zijn vervolgens gaan genieten van de zonsondergang die de lucht mooi rood en oranje deed kleuren. Ook hier kon ik alleen maar weer bedenken hoe blessed we zijn om dit te mogen zien.

Nog helemaal onder de indruk van het uitzicht was het tijd om weer naar beneden te gaan, zodat we niet in het donker terug zouden hoeven lopen. Dit bleek iets te optimistisch te zijn; het begin van de weg omlaag was nog te doen met het daglicht, maar tijdens de wandeling omlaag werd het donker. Gelukkig hadden we een sloom mens voor ons lopen die iedereen ophield en zo ook de guy die achter ons liep met zijn licht. We hebben stiekem gebruik gemaakt van het licht dat hij steeds op de weg scheen en zo zijn we dus toch weer veilig beneden gekomen.

Na deze workout was het dan weer tijd om ons energielevel aan te vullen en dus zijn we op de weg terug een hapje gaan eten. We zaten bij niet zomaar een restaurantje, maar een leuke hippieplek genaamd “Rastarant”. Hier hadden we een leuk plekje in een soort hutje aan het water en zorgden we er dus ook voor dat we de lieftallige aanwezige muggen konden voeden met ons heerlijke bloed.

De muggen waren niet de enige die we lieten profiteren van voedsel; er kwamen ook gezellig wat hondjes bij ons zitten die een aai kwamen halen en stiekem zaten te schooien voor eten. We hadden voor het eerst het typisch Sri Lankaanse gerecht “kottu” besteld, waarvan rottireepjes het hoofd ingrediënt is. Dit bleek niet zo’n succes te zijn en dus had Henkie, de oude zwerfhond die ondertussen bijna op schoot was gekropen, geluk vanavond; hij mocht gezellig mee eten met mij. Mirna had ondertussen ook een leuke vriend gescoord, Jantje. Deze kwam gezellig naast haar liggen en besloot om na 1 minuut de bank onder te pissen waar zij op zat waardoor Mirna in het hoekje van de bank gedreven was. Blijkbaar vond Jantje het allemaal geen probleem en deed gezellig een schoonheidsslaapje in zijn eigen pies. Zou hier de uitdrukking stank voor dank dan vandaan komen? 😄

We vonden dat we toch wel wat meer calorietjes mochten eten na al dat gesport en gezweet van vandaag en hadden onszelf nog maar getrakteerd op een lekkere rotti banana choco pancake.
Vervolgens zijn we weer terug gereden naar ons resort toe en hebben we lekker op de kamer nog even gechilld.

Ook hier bleek dat we een lief dierenvriendje op bezoek kregen; deze keer een met 8 poten. Gelukkig hebben we deze snel de deur weten uit te jagen en dat nog wel zonder hulp van een man. Zo zie je maar weer, het leven is prima te doen zonder man. Wij independent women kunnen het zelf allemaal wel handelen.

Voor nu is het weer tijd voor een goede nachtrust. Een beetje kriebelig lig ik nu in mijn bedje dit verslag te typen, hopende dat onze spinnemans niet zijn hele familie uitgenodigd heeft in onze kamer. Ik ga nu gauw mijn oogjes dichtdoen, benieuwd na wat morgen ons weer gaat brengen. Goodnight beautiful world ❤️🙏🏼

Geschreven door Myfirstbackpackadventure