Vandaag zijn we weer eens op tijd opgestaan, zodat we onze laatste dag in Hoi An goed konden benutten. Na alle dagen dat we hier zijn geweest bezig te zijn met kleding uitzoeken, laten maken, passen en aanpassen konden we vandaag mooi gebruiken om nog wat rond te touren door Hoi An.

We hebben maar weer eens een motortje gehuurd en zijn op pad gegaan. We zijn eerst bij ons gebruikelijke restaurantje een ontbijtje gaan eten, waarbij de Vietnamese ijskoffie natuurlijk niet ontbrak. Nooit gedacht dat ik dit ging zeggen, maar ik ga deze koffie nog missen😭.

Na ons ontbijtje zijn we even terug naar onze homestay gegaan om uit te checken en de bustickets naar Mui Ne te fixen. Was nog een heel gedoe om een "goede" buscompany te zoeken, aangezien je niet in een bus wil zitten met kakkerlakken of een chauffeur die denkt dat hij een raket aan het besturen is. Na alle horrorverhalen op het internet hadden we een buscompany gevonden die wel oke bleek te zijn en hebben via onze homestay daar de tickets weten te fixen.

Vervolgens zijn we weer op de motor gestapt en eerst naar de Japanse Brug in het oude centrum van Hoi An gereden. Dit zou een van de highlights van de stad moeten zijn, maar eerlijk gezegd viel dit een beetje tegen. Het was wel een mooi brugje, maar klein en ze vroegen nog entree ook om deze te bekijken. Zonder te betalen hebben we de brug weten te betreden en hadden deze dan na 1 minuut ook alweer gezien.

Toen we naar de brug liepen vanaf de parkeerplaats, zagen we een schattig eettentje en besloten daar een fruitsapje te gaan drinken. Doe maar 2 fresh orange juice svp. Net voordat ze de drankjes wilden komen brengen bedachten we dat we er geen suikers aan toegevoegd wilden hebben. Dit nog snel gezegd tegen de serveerster, welke niet zo blij bleek te zijn met deze mededeling aangezien de drankjes al gemaakt waren. Klant is koning(in) he, dus alsnog 2 verse sapjes gehad zonder suikers. Wat zijn we toch weer gezond bezig😊.

Na onze fitgirlactie zijn we verder gegaan met touren. De homestay eigenaresse had ons geadviseerd om door Cam Thanh te rijden en dus zijn we daar een kijkje gaan nemen. Een schattig wijkje in Hoi An waar de rivier helemaal omheen ligt. Het leek hier allemaal weer wat primitiever en op veel plekken waren ze bezig met boten opknappen. Ook de palmbomen in deze wijk waren erg aanwezig, waardoor je echt een tropisch gevoel kreeg. Jammer dat deze bomen in Nederland niet groeien, zou het leven een stuk mooier maken😋.

Vervolgens zijn we naar de beach gereden en hebben we een toeristische route gepakt. Hierdoor moesten we over landweggetjes rijden waarbij je mooie uitzichten had. Ook de pyromanie was weer eens aanwezig, waardoor wij onze zielige luchtwegens weer eens moesten belasten met rook door af fikkende hooibalen en vuilnis.

We hadden nog een uurtje toen we op de beach aankwamen en zijn lekker bij een strandtentje gaan zitten, waarbij we een mooi uitzicht hadden over het strand en de zee. Met een briesje in ons haar, of zeg maar gerust f*cking harde wind die van alles van tafel af blies, zaten we in de menukaart te lezen. Ineens zag ik "CHEESECAKE" staan en het water liep me in de mond. En hij smaakte nog eens verdomd goed ook! Heaven!

Ondertussen bedacht ik me dat ik mijn telefoon perongeluk in het vakje van de motor had laten zitten. Rennend ben ik teruggegaan naar de parkeerplek en tot mijn schrik zag ik daar dat mijn telefoon er niet meer in zat. Na even goed te hebben gekeken ging ik naar de parkeerwachter om daar vragen of hij iets gezien had. Meneer snapte niet wat ik bedoelde, deed net alsof hij het woord telefoon niet snapte. Toen ik het probeerde uit te leggen en naar zijn broekzak wees, omdat ik zag dat daar ook een telefoon in zat, haalde hij ineens mijn telefoon uit zijn broekzak. En hij stond nog de hele tijd te kijken ook toen ik die motor aan het inspecteren was of mijn telefoon er nog ergens was. Bedankt meneer, voor het veilig houden van mijn telefoon in je broekzak met de intentie om hem te stelen. Dit was weer even een goede reminder voor mij om beter op mijn spullen te letten. Zal mijn chaotischheid dan nooit ophouden? Of zou ik leiden aan vervroegde Altheimer🤔?

Na ons heerlijke gebakje en drankje zijn we terug gereden naar onze homestay om ons klaar te maken voor de 17urende busreis naar Mui Ne. We hebben een broodje kebab gehaald, wat koekjes en drinken voor in de bus en zijn nog even snel gaan douchen.

Rond half 6 werden we opgehaald door de taxi die onze homestay had gefixt. De taxichauffeur gaf aan dat de rit 50.000 dong zou kosten, 2 hele euries. Beetje duur voor die paar km dachten wij, aangezien de vrouw van de homestay zei dat het 30.000/40.000 zou zijn. Tijdens het rijden zag ik dat de meter van de taxi gewoon aanstond en uiteindelijk uit kwam op 22.000. Toen we uitstapte vroeg ik de chauffeur alsnog wat ik moest betalen, en meneer gaf doodleuk aan dat het 50.000 dong kostte. Wij hebben hierop de chauffeur geattendeerd dat de meter een ander bedrag aangaf en we graag wilden dat hij de auto aan zou zetten en zou laten zien wat de meter aangaf. Hier bleek hij het niet mee eens te zijn en binnen een aantal seconde stond hij 'pay now pay now' te schreeuwen. Ondertussen zaten er wat mensen te kijken en na even discussiëren hoefden we uiteindelijk 'maar' 30.000 te betalen. We kregen er zelfs gratis scheldwoorden bij en een dodelijke blik. Meest vriendelijke taxichauffeur ever!😅.

Na een half uurtje wachten kwam de bus aan en konden we beginnen aan onze reis naar Nah Thrang, om daar een tussenstop van een uurtje te hebben en door te rijden naar Mui Ne!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure