Zoals gepland zijn we ook vandaag weer vroeg opgestaan. Ik deed mijn ogen open en verbaasde me dat ik nog maar alleen in bed lag; Mirna stond haar tas al in te pakken. Gelukkig had ik dat gisterenavond al gedaan en liep ik dus niet achter. Wat zijn we allebei toch weer verstandig.

We hebben een ontbijtje gehad bij ons hotel en de slechte gewoonte van roken maar weer voortgezet. De sigaret in combinatie met de hitte zorgde ervoor dat we allebei super lam werden en aangezien we toch vakantie en tijd zat hadden, bedachten we ons dat we ons verse sapje nog wel even op de kamer in de airco konden opdrinken. Meestal werden we door de koelte van de airco weer wat energieker, maar dit leek vandaag niet het geval te zijn. We keken elkaar aan en eigenlijk zonder echt iets te zeggen hadden we samen besloten om toch nog maar even een powernapje te doen voor we weer on the road zouden gaan.

Het powernapje werd stiekem een hele nap. De wekker werd snel weer uitgedrukt toen hij ging en de motivatie om op te staan was ver te zoeken. We hebben onszelf wijs gemaakt dat we het maar nodig gehad zullen hebben en dat we ook wat rust verdienen tijdens de vakantie, zodat we ons wat minder schuldig hoefden te voelen. Je zou toch denken dat je super fit zou zijn als je al meer dan een week geen alcohol drinkt, maar nee, dat valt flink tegen. Kunnen we maar net zo goed aan de wodka gaan ofzo he..

Rond 11:30 zijn we uiteindelijk weer naar onze beauty gelopen en hebben haar weer volgepropt met onze spullen. Na veel denken en informatie opzoeken hadden we het plan om vandaag naar National Park Gal Oya te rijden, om daar een ticket te kopen voor de bootsafari van morgenvroeg. We hadden voor dit National Park gekozen omdat het het meest ongerepte National Park is van Sri Lanka en je daardoor het gevoel zou hebben dat je het park voor je eigen alleen zou hebben. Nou, uiteindelijk hadden wij helemaal niks voor onszelf alleen, verre van zelfs..

De roadtrip van vandaag was weer heerlijk! Nog altijd een hele bijzondere ervaring om door Sri Lanka heen te rijden, elke bananenboom blijft nog steeds super prachtig, de afwisseling tussen dorpjes, steden en de wegen die dwars door de jungle lopen maken de roadtrip gewoonweg f*cking bijzonder!! Na eventjes rijden zijn we even gestopt in een stadje, op zoek naar een snorkelset zodat we deze alvast zouden hebben voor als we onze vakantie gaan afsluiten op de Malediven. De snorkelset bleek ver te zoeken maar we kwamen wel weer een bakkerijtje tegen waar ze allerlei lekkere dingetjes verkochten. Hier hebben we het een en ander ingeslagen en zijn weer verder gaan rijden.

Waar we in Nederland borden hebben staan dat je moet uitkijken voor overstekende herten, staan hier borden langs de weg van overstekende koeien en overstekende olifanten. We reden al een tijdje langs een National Park af en zochten dus naar een plekje langs het water in de hoop dat we wilde olifanten zouden spotten. Jammer genoeg stonden er overal borden bij de wegen die naar het National Park leiden waarop vermeld stond dat je niet zonder toestemming die weg mocht betreden. Aangezien er nogal wat militaire posten langs de weg stonden en wij gewoon super gehoorzame dames zijn hebben we deze regel dus ook maar niet overtreden en hebben we na een tijdje rijden onze tuktuk op een mooi plekje in de schaduw gezet. De wilde olifanten waren ver te zoeken; maar er was wel een wilde aap die ons de hele tijd in de gaten stond te houden. Nou zat er ook al een wilde aap achter me in de tuktuk dus dat was verder niet heel bijzonder meer. 😝

Na onze picknick zijn we weer verder gegaan met rijden. We zouden vandaag niet zo lang hoeven te rijden en dus hadden we wat meer de tijd om af en toe even te stoppen. Aangezien onze tedere keeltjes al weer snel uitgedroogd waren en we snakten naar een koud drankje zijn we nog geen uurtje later alweer gestopt. Deze keer was het een stop op een plekje waar ze drinken leken te verkopen, waar ze het duidelijk niet gewend waren dat er toeristen kwamen. We werden met open armen ontvangen en de vrouw die er werkte had goed voor ons gezorgd. Ze begon meteen mijn muggenbulten in te smeren met en of ander vettig spulletje en we kregen wat banaantjes en een cold fruit juice. De vrouw bleek kleding te maken en als bedankje heb ik een blousje van haar gekocht. De Aziatische taferelen die we ook vooral in Myanmar meemaakte zetten zich weer voort en mevrouw nam meteen de kans om zichzelf als vriend toe te voegen op mijn Facebook. Ze vertelden iedereen over mijn muggenbulten waardoor ik even het gevoel kreeg dat het misschien wel eens goed fout kon zitten, maar Google Translate stelde me weer gerust toen ze door middel hiervan duidelijk maakte dat het niet om dengue zou gaan. Waar zouden we toch zijn zonder telefoon.. zelfs in een back to the basic land als Sri Lanka!

De reis zette zich voort met Mirna als tuktuk driver en dus ben ik lekker achterin gaan chille en gaan genieten van het mooie uitzicht. Mirna had het genoegen om over een nogal bumpy road te mogen rijden en dus werden we eens even goed door elkaar geschud voor we uiteindelijk uitkwamen op de plek waar we onze tickets voor de bootsafari in Gal Oya zouden kunnen kopen. Deze safari bleek al vol te zitten voor de dag erop, omdat er 2 van de 3 boten kapot waren en dus niet zouden gaan varen. Flexibel als we zijn bedachten we ons dus maar dat we dan maar verder zouden gaan rijden richting Ella en een safari door een National Park maar moesten vergeten. Geen National Park voor ons alleen dus, geen National Park at all. Gelukkig hadden we onderweg al wat wildlife kunnen spotten (vooral aapjes) en hadden we even kunnen genieten van het uitzicht op het meer vanaf waar de bootsafari zou starten. En trouwens, de roadtrip door Sri Lanka is al een safari opzich, dus we hebben niks te klagen!

We hadden even researche gedaan en hadden een stad gevonden die on the road to Ella lag. Dit zou nog zo’n 2 uurtjes rijden zijn en dat betekende dat we net voor het donker aan zouden komen in Monaragala, een stadje die op de route naar Ella lag waar ze in ieder geval wat goede hotels hadden zitten. Met een muziekje op hebben we de reis voortgezet en zijn we de zonsondergang tegemoet gereden. Het was een mooie trip door de bergen heen en er was dus genoeg mooie natuur te zien onderweg. Nog even een stop gemaakt bij een lokaal supermarktje waar ze ook duidelijk geen toeristen gewend waren en dus werden er meteen telefoontjes gepleegd door de desbetreffende mevrouw waaruit we konden opmerken dat ze het over ons had.

Eenmaal aangekomen in Monaragala hebben we een “hapje” eten besteld in een restaurant. We kregen beiden een grote schaal rijst voorgeschoteld waarmee we een heel weeshuis hadden kunnen voeden en bedachten ons dat we de volgende keer als we in een niet toeristische plek eten zouden bestellen we beter samen 1 gerecht konden bestellen. Of de locals hier nou zoveel eten of dat ze gewoon veel aan shared dining doen is ons nog niet duidelijk, maar opvallend is het wel dat je vaak veel te veel eten krijgt op local plekjes.

Het hotel dat we hadden opgezocht was nog maar 5 minuten rijden. We hebben een prima kamer geboekt bij een mooi hotel en vonden dat we onszelf wel eens even zouden mogen trakteren op wat shopping time. Bovendien kwamen we erachter na het tellen van ons geld dat we waarschijnlijk toch een beetje teveel roepies hadden gepind en dus zat er maar 1 ding op: money spenden!!

We hadden een wat luxere kledingwinkel gezien en zijn daar in de avond nog even heengelopen. Ook hier leken we weer een hele attractie te zijn en waren alle ogen op ons gericht. Voor de belachelijke prijs van €11 heb ik 2 shirtjes, een hoed, haarband en een bidon kunnen scoren en ook Mirna was goed geslaagd. Nu maar weer even op een houtje bijten dus 😋.

Tevreden met deze dag gaan we nu onze oogjes sluiten, zodat we morgen vroeg op kunnen staan voor onze sportoefeningen en de laatste tientallen kilometers af te leggen naar het bekende backpackersplekje Ella!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure