Het slaaptabletje heeft goed zijn werk gedaan en dus heb ik zowat de volledige vliegreis van 6,5 uur naar Oman de binnenkant van mijn ogen bekeken. Af en toe werd ik eens wakker als er eten langs gebracht werd, maar kreeg het niet opgebracht om dan ook echt de hele maaltijd te eten zonder weer in slaap te vallen.

Even voor de landing in gang werd gezet dwong ik mezelf om wakker te blijven, zodat ik niet als een zombie op de airport van Muscat rond zou lopen. Moeder Natuur was hierbij zo lief om mij een handje te helpen en besloot om mij iets mooiers te laten zien dan de binnenkant van mijn ogen; namelijk een prachtige zonsondergang. Vol genot zat ik door het raampje van het vliegtuig te kijken en keek ik hoe de lucht de mooiste kleuren kreeg door de schoonheid van de zon. Mijn humeur was meteen op en top en ik besloot dat dit het beste was hoe mijn reis kon beginnen.

Voor ik het wist waren we alweer geland. Ik had zo'n 2 uur de tijd om over te stappen naar het laatste vliegtuig naar eindbestemming Kuala Lumpur. In tegendeel tot mijn altijd gehaaste gevoel in Nederland, waarbij ik me irriteer dat God ooit heeft bedacht slechts 24 uur in een dag te stoppen, had ik nu het gevoel alles juist lekker rustig aan te doen. Tranquillooooo, alvast even oefenen voor als ik over een tijd naar Zuid Amerika ga.

Ik ben door de paspoort controle heen gegaan en ook mijn handbagage mocht door de controle. Super chill dat ik steeds mijn elektronica uit de tas moet halen, want zo kan ik elke keer weer mijn laptopje, fotocamera en andere elektronica te voorschijn halen. Dit zijn natuurlijk al genoeg dingen om op te focussen en dus ga ik mezelf ook niet blamen voor hetgeen wat me daarna weer 'overkwam'.

Alles was goed en dus mocht ik mijn tasje weer inpakken. Ik bedacht me dat ik wel zin had om mijn nicotinegehalte aan te gaan vullen en dus ben ik naar de Smokers Area gelopen. Toen ik eenmaal daar stond wilde ik de tijd maar eens even checken, want te tranquillo en daardoor mijn vlucht missen zou natuurlijk niet zo handig zijn. Ik strookte mijn mouw op en zag tot mijn verbazing een lege pols; mijn horloge miste. Ineens bedacht ik me dat ik deze had afgedaan en tussen al mijn elektronica had gelegd in de bakken bij de controle. Ik twijfelde of ik terug zou lopen of me gewoon even zou afzetten van de materialistiche gedachte dat het me boeit of ik nou wel of geen horloge heb, maar verstandig als ik ben heb ik mijn sigaret uitgedoofd en ben ik terug gelopen naar de bagagecheck. Met heel veel geluk wisten de medewerkers mijn horloge precies te liggen en vertelde mij dat ik deze had laten liggen in de bak. Gauw genoeg had ik hem al terug en blij met de keuze dat ik toch terug was gelopen ben ik snel naar de gate gelopen vanwaar mijn laatste vlucht zou gaan. 'Geluk is met de domme', zou mijn vader zeggen, hihi. Maar ach, ik zou ik niet zijn als ik niet iets zou vergeten of kwijt zou raken, toch?

Gelukkig was ik nog ruim op tijd en voor ik het wist zat ik alweer in het vliegtuig. Ook deze keer was het erg rustig in het vliegtuig en de man die naast mij zat besloot al snel om een ruimer plekje te zoeken. Voor mij helemaal prima natuurlijk, want zo kon ik net als bij de vorige vlucht weer 2 stoelen ownen en lekker de beentjes strekken. Van deze vlucht heb ik verder niet zoveel meegemaakt, aangezien ik weer veel had geslapen. We kregen weer een volledige maaltijd en alhoewel ik eigenlijk niet echt honger had heb ik hem toch maar aangenomen. De zogenaamde 'light snack' had ik niet gehoeven, maar toen ik wakker werd aan het einde van de vlucht lag deze zomaar op mijn schoot te chillen. Ik keek uit het raampje en werd verrast door een prachtige zonsondergang. Ik kon mijn geluk niet op; de eerste reis een zonsopgang, de tweede reis een zonsondergang. En wat hou ik toch zooooooveel van deze altijd weer bijzondere natuurverschijnselen! Om dit met mezelf te vieren heb ik snel mijn ultieme reissong opgezet, 'Follow the sun'. Blessed again zat ik verliefd naar de lucht te kijken terwijl we aan het landen waren.

Eenmaal uitgestapt kreeg ik weer de welbekende 'klap' van hitte en het enige wat ik kon denken was: EINDELIJK ZOMER. Dikke doei met het koude Nederlandje. Ik wist het allang maar besefte het nu weer zo goed: ik ben niet gemaakt om in de kou te leven. Alles is zoveel beter als het lekker warm is en vooral als de zon heel veel schijnt.
Met een glimlach liep ik verder en stuitte ik bijna direct op een winkeltje waar ze taxfree tabak verkochten. Dit kon ik natuurlijk niet laten, want waar een pakje Marlboro in ons landje tegenwoordig zo'n €7/8 kost, kon ik hier voor slechts €24,40 een hele slof halen. En dan ook nog eens met clickfilter. Goede stimulans ook om niet al te veel te roken.. maar ach he, straks in Australië ben ik toch te gierig om maar 1 pakje te kopen aangezien deze nog duurder is dan een hele slof hier. Dan wordt het tijd om eens echt te gaan stoppen met roken... voor nu lekker doorpaffen, hehe.

Na even lopen kwam ik aan bij de bagage hal. Mijn tas kon ik al gauw genoeg pakken en dus was het tijd om een pinautomaat te zoeken. Ik heb deze keer een Travelcard van Bunq meegenomen, waardoor ik per opname slechts €0.99 betaal én de echte wisselkoers krijg. Ook al staat het zo beschreven, toch ben ik altijd nog sceptisch over zulke dingen. Het zou dus niet uit moeten maken of ik op het vliegveld geld opneem (waar de wisselkoers vaak minder voordelig is) of ergens anders en dus besloot ik om de som op de proef te nemen. Blij als een kind dat ik was toen ik zag dat er echt maar €0.99 meer afgeschreven was dan de actuele wisselkoers die ik had opgezocht. Een dikke aanrader voor iedereen die aan het reizen is dus! (Zou ook wel lekker zijn als ik nu gewoon een betaalde blog aan het schrijven was ipv deze gratis reclame voor Bunq.. hehe).

Er waren veel mogelijkheden om bij mijn hostel te komen, maar ik besloot om de makkelijkste weg te kiezen. Weliswaar wat duurder dan de rest, maar gewoon nog even lekker chill. Ik heb een Grabcap besteld (de Uber in Azië) en deze was er al binnen 5 minuten. De weg naar het hostel toe kwamen we allerlei hoge gebouwen tegen en inmiddels was het al helemaal donker, waardoor de lichten van deze gebouwen me het gevoel gaven dat ik in New York zat. Nou ben ik niet perse zo van de grote steden en aangezien ik de afgelopen 24 uur nog niet genoeg geslapen had deed ik stiekem mijn oogjes nog even dicht. Een half uurtje later waren we bij het bekende China Town in het centrum van KL aangekomen. Dit is duidelijk te herkennen aan de rode lampionnen die boven de straten hangen. Ik werd afgezet bij de 'ingang' van deze straat en besefte me dat ik even vergeten was de offline kaart te downloaden van Kuala Lumpur. Ik besloot dus maar bepakt en bezakt de straat in te lopen en te gaan zoeken naar het hostel dat ik had geboekt. Gelukkig was dit al vooraan in de straat en zo was ik dus met gemak aangekomen bij mijn hostel.

Eenmaal ingecheckt en mijn bedje veroverd in de slaapkamer ben ik eerst snel even gaan douchen. Wat voelde ik me goor zeg na die hele reis en al zwetend door het warme weer. Als ik nu met Mirna geweest was weet ik zeker dat we hier al weer over geklaagd hadden, want ja als je niks hebt om over te klagen ga je mauwen over dingen die helemaal niet belangrijk zijn. Ik nam dus even een momentje voor mezelf om te klagen en heb mezelf meteen ook even gezegd dat ik niet moest lopen zeiken, aangezien ik nog geen 2 uur geleden super blij was met het feit dat ik van de kou af was. Ik heb me even opgefrist in de douche en ondertussen kennis gemaakt met 2 chicks die ook op de kamer lagen. Even bedacht ik me nog of ik iets zou gaan doen vanavond, maar toen ik zag dat zij ook al vroeg gingen slapen heb ik de verstandige keuze gemaakt om enkel nog even een simkaartje en wat eten te gaan halen en te gaan slapen.

Ik ben het hostel uitgelopen en liep vol vreugde naar de 7-Eleven, die ik al had gespot toen ik de taxi uitstapte. Bij het openen van de deur van deze 24/7 supermarkt hoorde ik weer het bekende 'dingdong' geluidje van deze winkel. Wat had ik dit oh zo irritante geluid toch gemist! Ik heb een simkaartje gekocht en wat te eten. Om toch het gevoel te krijgen dat ik nog even iets gedaan had vanavond ben ik nog even een rondje gaan lopen in de buurt om alvast een indruk te krijgen van KL. Overal weer lekker streetfood tentjes, Aziatische tekens waar ik geen hol van snap maar wel blij van wordt en vooral veel gericht op het toerisme. Welcome back in Asia!
En wat was ik blij verrast dat toen ik besefte dat er in de avond vaak toch wel kakkerlakken te spotten zijn zulke grote steden, maar er gewoon helemaal geen 1 zag.
Mijn avond kon niet meer stuk, hihi!

Na mijn kleine avondwandeling ben ik terug gegaan naar het hostel waar de chicks op mijn kamer al bijna lagen te slapen. Zelf ben ik nog even in de weer geweest met het schrijven van een blog en ben ik na een uurtje in slaap gevallen. Op naar het avontuur en voor morgen: op naar mijn AirBnB met jacuzzi! Goooooodlife!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure