Na een lange nacht vol kriebels zijn we vanmorgen op tijd opgestaan zodat we voor alweer onze ongenoegen over de kamer konden gaan uiten. Mirna voelde zich nog steeds niet lekker, maar aangezien alles er al uitgekotst was hoefde ze gelukkig niet meer over te geven.

Voordat we naar beneden liepen wierp ik een blik op mijn schouder waar de bedbug op zat en kwam ik tot de verschrikkelijk ontdekking dat mijn hele arm vol zat met bites van die klote beesten. Nu wist ik het zeker: ik heb een kutleven en het waren verdomme dus echt bedbugs.

Ik opende de deur en het eerste wat ik zag was de chaos bij onze deur van de kleren en spullen die naar buiten waren gepleurd in alle angst vannacht voor de mogelijke bedbugs. Alhoewel het vannacht al in me opkwam begonnen we nu pas echt te beseffen hoe erg dit wel niet was; het was zeker mogelijk dat die beesten allang in de tas waren gekropen. Natuurlijk hadden we mr Google allang geraadpleegd en het blijkt dat een vrouwtjesbedbug 200 tot 300 eitjes kan leggen. Wat nou als deze beesten echt in onze tas zitten en echt overal eitjes leggen, dan zijn we binnenkort gewoon een wandelende bedbugverspreider😭.

Helemaal gefrustreerd zijn we naar beneden gegaan en hebben we de eigenaar van het guesthouse erbij gehaald. Deze zei natuurlijk direct dat het geen bedbugs konden zijn. Ook toen ik de bultjes liet zien zei meneer dat dit zonder twijfel de beten van een sandfly waren. De vriendelijke meneer van gisteren veranderde opslag in een liegbeest en was zelfs zo goed in het liegen dat ik nog aan mezelf begon te twijfelen. Mr Google had mij geleerd dat je bedbugs kunt herkennen aan rode vlekjes op het beddengoed (het bloed van de mensen waarmee deze krengen zich voeden), bruine vlekjes op het hoofdbord en de muren (die krengen zijn ook nergens vies van en schijten zonder pardon alles vol) en de vervellingshuidjes van de bedbugs (vinden het ook nog eens nodig om te groeien en hun vellekes overal te laten slingeren. Behalve de rode vlekjes waren al deze symptomen aanwezig en had ik dus zelfs de boosdoener zelf gezien én er bultjes aan over gehouden.

Om de man te overtuigen hebben we hem meegenomen naar de kamer waar hij alles grondig heeft onderzocht. Hij bleef volhouden dat er geen bedbugs konden zitten en vertelde zelfs dat hij zelf elke dag alle kamers controleert voordat hij er nieuwe gasten in laat slapen, yeah right.

En zo begon ik dus toch weer te twijfelen, ben ik nou paranoia aan het worden en mezelf aan het aanpraten dat ik bedbugs heb gezien? Zijn de bultjes nou echt van een sandfly? Ondanks alle symptomen nog steeds twijfels en had Mirna het briljante idee om langs de apotheek te gaan en aan hen te vragen wat voor bultjes het waren. Deze waren gelukkig wel eerlijk en gaven aan dat de vorm van de bultjes inderdaad sandflies of bedbugs konden zijn, maar omdat ik echt een hele lijn bultjes had het 90% zeker bedbugs waren.

Geen poot om op te staan aangezien we geen bedbug aantroffen in de kamer terwijl we met de man waren gaan kijken en dus toch maar netjes betaald voor de kamer. Hoewel de man gisteren nog zo vrolijk en behulpzaam was, nu kon er geen lach meer vanaf. Ja meneertje, ik zou ook niet zo blij zijn als ik stiekem wist dat er bedbugs in mijn guesthouse zouden zitten.

We zijn een hapje gaan ontbijten en vervolgens teruggegaan naar het guesthouse om onze laatste spullen te pakken en beneden neer te zetten. Het besluit stond in ieder geval vast; wij gaan vandaag nog weg uit Koh Rong. En dus hadden we de boot geboekt van 12:30 uur om terug te gaan naar Sihanoukville.

Aangezien Mirna zich nog lang niet goed voelde hadden we bedacht dat we terug zouden gaan naar de Vila waar we eerder in Sihanoukville verbleven. Een schone kamer, zonder schimmel en zonder bedbugs, waar Mirna met een gerust hart uit kon zieken.

Het was nog 2 uurtjes wachten en dus zijn we bij het zitje van het guesthouse gaan zitten. Na een tijdje werden we beide slaperig en zijn we in slaap gevallen, waarna we om 12:30 werden wakker gemaakt door een Nederlandse jongen die wist dat we de boot moesten halen. Ohmygod, onze kans om dit mooie maar rottige eiland te verlaten en we zijn er gewoon doorheen geslapen!

Zo snel als we konden hebben we de tassen gepakt en zijn we naar de pier gelopen vanaf waar de boot naar Sihanoukville zou varen. Oh ja, we waren gewoon even vergeten dat we in Azië waren en de boot- en bustijden daar niet zo precies gehanteerd worden. Gelukkig waren we dus nog op tijd en een half uurtje later zaten we op de boot. Byebye Koh Rong, je was heel mooi maar wat hebben wij je slecht ervaren!

Een uurtje later kwamen we aan bij de Italiaan en zijn Vila en werden we hartelijk ontvangen. Door een fout op Agoda kregen we de meest luxe kamer met airco en een bad voor een zacht prijsje en was het eindelijk tijd om zonder stress in onze slaapkamer te zijn.

Terwijl Mirna op bed is gaan liggen nadat ze haar spulletjes had uitgezocht om te wassen (want ja he, die tering bedbugs hadden ervoor gezorgd dat we alles wel moesten gaan wassen) ben ik later in de middag naar de wasserette gegaan met onze grote waszak vol met schone kleding die mogelijk besmet waren.

De tassen hadden we allemaal in de badkamer geplaatst zodat de verspreiding van bedbugs minimaal zou zijn en na grondig onderzocht te hebben kwamen we tot de conclusie dat deze gelukkig niet besmet waren.

Nadat ik bij de wasserette was geweest ben ik nog even langs onze favo supermarkt in Cambodja geweest, de Chinese supermarkt, om wat cola en chips te halen zodat Mirna toch nog wat kon drinken en eten als ze zin zou hebben.

Beter laat dan nooit: vervolgens ben ik de Vietnamese kaartjes gaan schrijven naar mijn mensjes uit Nederland, zodat ik deze eindelijk eens op de post kon gaan doen in Cambodja, Hihi.

De rest van de dag hebben we beide niet veel meer uitgevoerd. In de avond hebben we gewoon bij het hotel gegeten waar Mirna met moeite een soepje naar binnen heeft gewerkt en ik heb mogen genieten van zelfgemaakte Italiaanse ravioli. De mannen van het hotel waren super lief en zorgzaam voor Mirna en deden hun best om haar zo goed mogelijk te behandelen, zoals het hoort natuurlijk.

In de avond nog even een badje gepakt en vervolgens vroeg gaan slapen, op naar een nieuwe dag die hopelijk beter wordt dan de afgelopen dagen!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure