Na onze eerste nacht in Cambodja zijn we op tijd opgestaan om vandaag de over de wrede geschiedenis van dit land te leren. Het was een warme nacht waarin we de airco gemist hadden. Dit is alleen een voordeel als je de nacht ervoor op stap bent geweest, dan zweet je de alcohol er goed uit en sta je meestal zonder kater op.

Gisterenavond hadden we al een tuktuk driver gefixt die ons voor 15 dollar de hele dag zou gaan rondrijden door Pnom Phenh. Rond half 10 hadden we met hem afgesproken, maar aangezien VIP's altijd te laat komen werd het 10 uur voordat we vertrokken.

Na ons ontbijtje zijn we achter in de tuktuk gestapt en op weg gegaan naar onze eerste stop: de killingfields in Pnom Phenh, ofwel Choeung Ek.

Gevangenen van Tuol Sleng (hierover later meer) werden hiernaartoe gebracht en omgebracht. Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. Minimaal 20.000 mensen zijn hier omgebracht tussen 1975 en 1979. Choeung Ek was slechts één van de vele killing fields (velden des doods) in Cambodja.

De tuktuk driver had ons bij de poort afgezet en is bij een restaurantje op ons gaan wachten totdat we terug waren. Bij binnenkomst hebben we entree betaald en kregen we een koptelefoontje waardoor we een Nederlandse stem hoorden praten die ons alle punten van de killingfields uitlegden. Op de map kon je zien waar de bijbehorende punten zich bevonden en zo hebben we van punt naar punt rondgelopen en alles gehoord over de killingfields.

Het was heel heftig om rond te lopen op de plek waar ook daadwerkelijk alle moorden werden gepleegd, de lijken nog steeds in de grond lagen en er nog altijd botten van lichamen boven de grond kwamen door de beweging van de aarde. Daarbij was het nog allemaal vrij recent, waardoor het nog dichterbij leek.

Het meest heftige vond ik het gedeelte waarin je bij een grote boom kwam te staan waar ze destijds baby's dood tegen hebben geslagen. Bij het horen van dit verhaal kreeg ik de kippenvel op mijn armen staan en besefte ik pas echt hoe genadeloos de Rode Khmer te werk ging.

Na hier een tijd rondgelopen te hebben en alle verhalen te hebben gehoord zijn we even rustig gaan zitten met een sigaretje om even stil te staan bij alles wat we gehoord en gezien hadden. Hierbij besefte ik dat het allemaal nog vrij "recent" was en de Cambodjanen ouder dan 40 dit dus allemaal hadden meegemaakt.

Vervolgens zijn we een hapje gaan eten waarbij Mirna alvast weer goed geoefend had met het worden van tante; er hing de hele tijd een klein meisje om haar heen waar Mirna mee speelde en zelfs haar frietjes mee deelde.

De tuktuk driver nam ons hierna mee naar de volgende plek; de Tuol Sleng gevangenis.

Tuol Sleng is de oude Tuol Svay Prey-hogeschool die in 1975 door de Rode Khmerwerd overgenomen voor gebruik door de speciale veiligheidsdienst van Pol Pot, de leider van de Rode Khmer. Het gebouw werd door deze dienst gebruikt als gevangenis (S-21) en martelkamer. Het precieze aantal gevangen is onbekend, maar schattingen lopen uiteen van 14.000 tot 20.000 mensen. De gevangenen zijn later in het uitroeiingskampChoeung Ek omgebracht. Net als in de concentratiekampen van de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog legde de Rode Khmer alle gegevens vast in een administratie en werden er ook foto's gemaakt van de gevangenen, soms zelfs een foto vóór en een na marteling. Er hebben hier ook westerlingen uit Australië, Frankrijk en de Verenigde Statenvastgezeten. Bij de bevrijding van Phnom Penh in 1979 vonden de Vietnamezen hier slechts zeven overlevenden. Eén van deze zeven heeft voor lange tijd naast het museum gewoond en dit beheerd. Nadat de Rode Khmer verjaagd was, is hier het Tuol Sleng-museum gevestigd.

Ook in dit museum kregen we een koptelefoontje en hebben we een aantal uur rondgelopen en geluisterd naar de verhalen. Hier werd onder andere verteld dat maar liefst 1/4 van de bevolking van Cambodja destijds is uitgemoord en kregen we te zien hoe het er in die gevangenis aan toe ging. Zo zagen we de cellen waar de gevangenen in zaten onder erg slechte omstandigheden en werden er foto's getoond van vele die er gevangen zaten.

Na dit museum bezoek waren we beide helemaal gesloopt. Het was erg indrukwekkend allemaal geweest. We hebben de tuktuk driver getrakteerd op een drankje, zijn langs een telefoonwinkel gereden om een simkaartje te scoren en vervolgens terug naar de homestay gegaan. Hier hebben we beide even een dutje gedaan, wat gelukkig nog lukte na deze heftige dag.

In de avond zijn we een hapje gaan eten en vervolgens drankjes gaan doen bij de homestay. Een drankje werden er al gauw meer en uiteindelijk zijn we uit geweest met een vriend van de tuktukdriver die ons meenam naar een goede club in Pnom Phenh. De nacht hebben we door gedanst en we zijn rond 3 uur in ons bedje beland, nadat ik de gevolgen heb ondervonden van te diep in het glaasje kijken 😌.

Geschreven door Myfirstbackpackadventure