We zijn op vakantie. Je zou denken dat dit draait om uitrusten van het drukke werkleven en lekker luieren. Maar nee, dit is bij ons niet het geval; onze wekker ging namelijk vanmorgen al om 07:30 na nog geen 6 uurtjes slapen. Afijn, we mogen niet klagen, want vandaag is ons tuktuk avontuur door Sri Lanka begonnen!

Met de oogjes nog half dicht zijn we weer aan de ontbijttafel gaan zitten waar onze cutie guesthouse owner weer een ontbijtje had bereid voor ons. Hier hebben we onze buikjes weer mee volgegeten en vervolgens zijn we voor de laatste keer deze dagen met een tuktuk mét chaffeur naar mister Ceylon gegaan, de man die ons les zou gaan geven in het rijden van de tuktuk.

Eenmaal daar aangekomen stond onze beauty al op ons te wachten; een rode tuktuk die ons de komende 10 dagen door Sri Lanka heen zou gaan rijden. Oké, dat klinkt weer alsof we er zelf niets voor hoeven te doen, maar dat is zeer zeker niet waar. Het was nu de taak aan ons om te leren hoe we deze tuktuk zouden moeten gaan besturen én daarbij hoe we in het Sri Lankaanse verkeer zouden moeten gaan participeren, en geloof me; dat laatste is nog een hele kunst. Ze rijden hier als gekken, toeteren de hele tijd door en halen elkaar in wanneer je denkt dat het helemaal niet kan. En verkeersregels ho maar; je mag hier iedereen gewoon zomaar afsnijden en midden op de weg stil gaan staan, volkomen normaal.

Ceylon had een man geregeld die ons de tuktuk ging leren besturen. Deze beste man nam ons mee naar een zogenaamde playground (waar de wiet overigens gewoon langs de randen van het hek groeiden😅) waar hij ons leerde hoe we het voertuig moesten beheersen. Dit was zeker even wennen; koppelen en schakelen zit aan de linkerkant van het stuur en gasgeven doe je met je rechterhand. Ik kwam er al snel achter dat het stuur van de tuktuk niet gemaakt is voor iemand met babyhandjes als ik en dus zit ik nu na een dag rijden dit verhaal te typen met spierpijn in de vingers. Toch weer een workout gedaan vandaag dus!

Nadat we het voertuig onder controle hadden was het nu de bedoeling om dit in te gaan zetten in de praktijk; rijden in het drukke en chaotische verkeer van Sri Lanka. Ik was verbaasd hoe snel ik deze flow te pakken leek te hebben en voelde me al snel zelfverzekerd op de weg. Oké, soms was het even lastig met optrekken vanuit zijn 1, vooral als het een soort hellingproef was, maar ik had het idee dat de Sri Lankanen toch een beetje rekening hielden met het feit dat we toeristen zijn.

Ongeveer 2 uur later waren we weer terug bij het hotel waar we zijn gestart en nu was het tijd om te onderhandelen over de prijs. Ceylon had ons eigenlijk al zowat verteld dat dit niet mogelijk was en het zou ons 16 dollar per dag kosten om de tuktuk te huren, maar wij zouden geen echte Hollanders zijn als we niet iets van de prijs af konden kletsen. Uiteindelijk kwamen we uit op 15 dollar per dag, dus ook al is het maar voor het overwinningsgevoel; wij hadden de prijs omlaag gekregen.

Natuurlijk kwam er wat papierwerk bij kijken en hebben we de tuktuk nog even goed gecontroleerd voor we hem meenamen maar nu was het toch echt zover; ons tuktuk avontuur kon beginnen! We zijn teruggereden naar ons guesthouse waar onze backpacks ingepakt en wel op ons stonden te wachten. We hebben afscheid genomen van de cutie host en zijn een uurtje later vertrokken met een volgeladen tuktuk.

Het plan was om naar Sigiriya te gaan, een plek waar de beroemde Lion Rock te beklimmen is vanuit waar het uitzicht uier mooi schijnt te zijn. Deze reis zou volgens Ceylon zo’n 4 uurtjes duren en dus dachten wij daar dus mooi rond 17:30 aan te komen.

De Sri Lankanen onderweg bleken het allemaal nog erg bijzonder te vinden om 2 white chicks in een tuktuk te zien, alhoewel er toch genoeg toeristen zijn die hier een tuktuk huren en hiermee rond gaan reizen. Hier en daar een glimlach, een zwaai en een begroeting maakten de weg een stuk gezelliger.

Na een aantal uurtjes rijden in de hitte besloten we om even te gaan lunchen. We hebben heerlijk genoten van Indian foods en hielden tijdens het eten onze tuktuk met backpacks goed in de gaten. We zijn er nog steeds niet helemaal uit of wij nou echt zo wantrouwend zijn naar de mensen toe en of dit dan allemaal terecht is, maar het zekere voor het onzekere nemen lijkt ons niet onverstandig. En aangezien wij toch altijd zo verstandig zijn moeten wij ons hier ook naar gedragen, toch?! 😄

De 4 uurtjes bleken er 6,5 te worden. De route ging door dorpjes heen waar het steeds maar leek alsof er een weg midden door de jungle was geplaatst en mensen zich langs de weg hadden gevestigd. Prachtig om zo steeds tussen de bananen- en palmbomen door te rijden, de uitzichten waren soms echt geweldig! Daarnaast reden we ook door drukke steden, waarin het soms echt even goed aftasten was waar je wel en niet kon rijden en wanneer je zou gaan inhalen. Ik zat stiekem al snel in de flow en bedacht me dat ik met mij rijkunsten altijd nog tuktuk driver kan worden. Lijkt me best prima hoor, beetje de hele dag mensen rondrijden en lekker aso zijn in het verkeer!

Onderweg merkten we ook weer dat de mensen hier super behulpzaam en lief zijn. Er was een moment dat de tuktuk midden op de weg stil viel (oke, niet zomaar natuurlijk, deze chick met haar rijkunsten liet de tuktuk afslaan) en binnen een minuut kwamen er Sri Lankanen hulp aanbieden. Dit was gelukkig snel gefixt en de reis kon zich voortzetten. Aan het begin van de avond toen het wat donker begon te worden bedachten we dat het verstandig zou zijn om onszelf zichtbaar te maken en het licht aan te zetten, echter bleek deze het helemaal niet te doen. Mirna heeft hulp gevraagd aan een man die langs de weg woonden en voor we het wisten stond de halve familie erbij. Deze beste man heeft op de een of andere manier met een mes het licht aan de praat weten te krijgen en dus konden we weer gauw doorrijden naar onze bestemming!

Mirna was ondertussen de gehele weg bezig geweest met het opzoeken van het juiste adres en überhaupt de naam van het hotel dat we geboekt hadden, zodat we eenmaal aangekomen zouden weten waar we precies heen moesten rijden. Dit leek allemaal nog niet zo makkelijk te zijn en al snel dachten we weer even dat we net zoals de eerste nacht, een hotel hadden geboekt wat niet te vinden was. Met behulp van alweer zo’n lieve Sri Lankaan konden we de naam van het hotel achterhalen en wisten we waar we moesten zijn.

Het was inmiddels al 19:30 en we zaten dus al zo’n 6,5 uur in de tuktuk. Alhoewel we de hele dag op onze luie kontjes hadden gezeten zijn we nu helemaal kapot van onze eerste roadtrip day. We gaan onszelf nu maar weer eens de rust gunnen die we verdienen, zorgen voor een goede nachtrust en pakken morgen lekker een hotelletje met zwembad zodat we aan onze tannings kunnen werken. Goodnight world! Hh

Geschreven door Myfirstbackpackadventure