Na een goede nachtrust (zonder bedbugs: halleluja🙏🏻) zijn we om 7.00 opgestaan. De backpacks hadden we niet eens open gemaakt en dus duurde het niet lang voor we weer bepakt en bezakt naar beneden liepen met al onze spullen, op naar de volgende bootreis.

Zodra we hadden uitgecheckt zijn we naar een bakkerij gelopen en hebben een ontbijtje gehaald en een broodje om mee te nemen. Aangezien we gisteren merkten dat het eten en drinken op de boot nogal duur was hebben we ervoor gezorgd dat we niks te kort zouden komen en genoeg eten en drinken mee namen.

Over het allerlaatste geld heeft Mirna nog maar even een verstandige economische beslissing gemaakt en 18 pakjes peuken ingeslagen, aangezien sigaretten in Thailand weer "duur" zijn: meer dan 1 euro per pakje.. Oh, wat gaat het in Nederland toch als een rip uit mijn lijf voelen als ik bijna 7 euro moet betalen voor een pakje peuken😭.

Vervolgens zijn we naar de boot gelopen. Vandaag bleken we een andere, grotere boot te hebben. De stoelen waren hetzelfde, losse autostoelen waar bij je moest uitkijken als je te hard bewoog dat ze niet achteruit kieperden. De plek die we vandaag hadden was beter, omdat we nu beide een eigen bankje hadden in plaats van dat we er een moesten delen zoals gisteren.

Ook vandaag was weer een lange bootreis. Het uitzicht was wel weer erg mooi, maar de 40 euro die we hiervoor betaalden en alle uren die we eraan kwijt waren, zijn deze reis zeker niet waard geweest. Met wat Netflix en slapen zijn we de 8uur op de boot weer doorgekomen. Ook mocht er gewoon gerookt worden op de boot, dus mijn nicotine gehalte werd geregeld aangevuld als gevolg van verveling.

Rond 17uur kwamen we aan in HouayXai, een plaatsje in Laos dichtbij de grens van Thailand. Hier zouden we vanavond nog een nachtje slapen, om vervolgens morgen door een minivan opgehaald te worden en de grens van Thailand over te gaan.

We hebben een guesthouse gezocht waar we eerst de kamer hebben gecheckt voordat we de kamer boekten. De kamer deed me denken aan oma, een echte oude inrichting met veel hout (lekker fijn om bedbugs te kweken..) en ook de geur van een ouder huis. De vrouw die eigenaar is van het guesthouse was dan ook een oude vrouw en erg lief. We mochten haar "mama" noemen en ze vertelde dat toeristen haar altijd lief vonden. Ook Nederlands praten kon ze: "Dankjewel" en "kip", waarvan ze wist dat het chicken betekenden. De borg van de sleutel was dan ook 100 "Chicken"😄.

Na ons weer te hebben geïnstalleerd zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. We liepen even rond en zijn vervolgens met een Amerikaanse backpacker naar een schattig restaurantje gegaan wat moeilijker te vinden was. Chill plekje, mooi uitzicht op de sunset en goed en goedkoop eten; wat wil een mens nog meer.

Na het eten en even te hebben gechillt zijn we terug gegaan naar ons guesthouse. Mirna had mij ervan overtuigd dat ik een boek moest gaan lezen die zij in Cambodja had gekocht en gelezen had, over de tijd dat de Rode Khmer aan de macht was en hoe een meisje van 5 die oorlog heeft ervaren. Aangezien ik geen internet meer had en WiFi het niet meer deed, ben ik begonnen met het boek. Verrassend genoeg leek het me genoeg te interesseren en dus heb ik lekker even liggen lezen.

Even gechillt, even gedoucht en daarna zijn we (alweer, oh zo degelijk allemaal) op tijd gaan slapen zodat we morgenvroeg weer op tijd op konden. Morgen eindelijk weer naar Thailand, de tosti's en toetjes van de 7eleven eten en hopelijk de angst voor bedbugs achterlaten in Laos..

Geschreven door Myfirstbackpackadventure