Vandaag zijn we weer netjes om 8 uur opgestaan zodat we lekker de hele dag hadden om rond te cruisen door Ninh Binh en omgeving.

Na onze krachten bij elkaar gespaard te hebben om op te staan (zondagmorgen 8uur 😩) zijn we naar beneden gegaan om ons ontbijtje te innen. Daar stond een niet zo leuke mevrouw die de kaart kwam brengen zodat we een ontbijtje konden kiezen. Ze vroeg meteen of we nog een nachtje bij wilden boeken of een bus bij haar wilden boeken om naar een andere plek te gaan, echte zakenvrouw. Het was haar happy day, want we wilden inderdaad een bus boeken naar Ninh Binh en besloten dat dan bij het hotel te doen.

Vervolgens hadden we een broodje met ei besteld. Met volle verwachting zaten we af te wachten op onze "bahn mi" (Vietnamees voor brood). Toen het eenmaal geserveerd werd viel het nogal tegen. Het omelet was skirrrr zonder zonder iets erop of eraan en het broodje was oud en droog. We besloten om op de gezonde tour te gaan en mayonaise erbij te vragen, maar dit bleek teveel gevraagd te zijn. Met een strak gezicht zei de vrouw dat ze geen mayonaise hadden. WTF, gisterenavond kreeg Mirna nog een kwak mayonaise bij der friet. B*tchhh😌.

Na ons ontbijtje hebben we een motor gehuurd en zijn we op pad gegaan. Voor 2 euries de tank volgegooid en gassen maar!

We zijn naar Tam Coc gereden, een plaatsje naast Ninh Bihn met de mooiste natuur! Rotsen net zoals op Halong Bay, maar dan in de natuur in plaats van in het water. Genietend hebben we rondgereden tussen de rotsen door en zijn we naar de Bing Dong pagoda gereden. Motortje geparkeerd en om te beginnen een rondje gelopen achter de pagoda waar je super mooie natuur had.

Vervolgens zijn we naar de pagoda gegaan, die zich bevond op de rotsen en in de grotten. Dit was eigenlijk de eerste pagoda die we hebben bezocht in Vietnam na bijna 2 weken, zo interessant vinden wij dit dus Hihi. In Tam Coc leken de mensen toch nog wat op te kijken van toeristen en dus hebben we regelmatig gezwaaid naar wat kinderen en mochten we weer fotomodel spelen.

Na de pagoda zijn we een hapje gaan eten bij een restaurantje iets verderop. Noodlesoepje, broodje en vers sapje, prima te doen ✌🏼.

Vervolgens zijn we op de motor verder gaan touren. Heerlijk om in 35 graden rond te rijden door de mooie natuur en de wind lekker langs je lichaam te voelen. Ondanks dat de weersvoorspelling voor vandaag niet al te goed was heeft de hele dag de zon geschenen en hadden we dus de kans om onze huidjes ondertussen wat bruiner te laten worden. We are so lucky😊.

Na weer even te hebben gereden hebben we een mooi plekje bij het water uitgezocht waar je kon zitten en uit kon kijken op de rotsen om je heen. Hier hebben we ons een uurtje weten te vermaken met wat koekjes en een muziekje erbij en zijn daarna weer gaan rijden.

We hadden bedacht dat we een frappucino wilde gaan drinken en zijn dus op zoek gegaan. In het centrum van Tam Coc de motor geparkeerd en rond gaan lopen, op zoek naar onze nieuwe verslaving. We hadden eigenlijk verwacht dat je in Vietnam, het land van de koffie, overal wel een frappucino konden scoren. Dit bleek een illusie te zijn en blijkbaar waren we verwend door de koffietent in Cat Ba met de lekkerste frappucino ooit. We hebben onszelf dus maar getroost met een ijskoffie en fruit met yoghurt.

Na hiervan genoten te hebben zijn we rustig aan teruggereden naar ons hostel. Onderweg hebben we de navigatie een aantal keer uitgescholden omdat deze niet altijd even goed werkte en zijn we uiteindelijk op eigen gevoel het laatste stukje terug gereden. Eenmaal aangekomen hebben we gebruik mogen maken van de douche, zodat we lekker fris de busreis van 11 uur in konden gaan.

Na al het zweet (ja, dat doe je hier in Azië dus echt de hele dag door als Westerling) en stof van ons afgespoeld te hebben zijn we op zoek gegaan naar wat voedsel. Een paar rondjes gereden en het bleek nogal lastig te zijn om een restaurant te vinden waar ze een Engelse kaart hadden. We hebben het al vaker meegemaakt dat je iets besteld en ze niet goed snappen wat je bedoeld en dus met iets heel anders aankomen dan je verwacht. Daarbij verkochten ze in deze streek overal geitenvlees, iets wat we echt zeker niet van plan waren om te gaan eten. Daarom waren we een beetje huiverig en hebben we dus een half uur rond gereden voor we een restaurant vonden met een Engels menu.

Ook dit bleek een tegenvaller te zijn. Mirna had "fried vegatables" besteld en kreeg gekookte spinazie. Ik had rijst met ei besteld maar dit bleek gewoon een groot bord harde droge rijst te zijn met ministukjes omelet en 10 stukjes bosui. Als echte Nederlanders die geen geld willen verspillen hebben we toch maar zoveel mogelijk gegeten als we konden en daarna zijn we terug gereden naar het hotel.

Mirna heeft nog wat frietjes gegeten om de rest van de honger te stillen en ik heb me ondertussen klaar gemaakt voor de busreis. Na een aantal sigaretjes en wat wachten verder kwam daar de bus aan. En Jahwel hoor, het was weer een sleepingbus met stoelen die je helemaal kan uitklappen zodat je kan liggen. Chillll dus!

Bij binnenkomst in de bus leken we wel beroemdheden. Elke, vooral mannelijke, Vietnamees ging er eens goed voor zitten zodat ze goed konden zien wie er binnen kwam. Ze keken ons helemaal na en vervolgens, toen we ons plekje achterin de bus hadden gevonden, kwamen de telefoontjes tevoorschijn en maakten ze een foto met selfiestand waarbij wij op de achtergrond stonden. Geen zin om te werken? Never mind; je kan altijd nog fotomodel worden in een Aziatisch land! Succes gegarandeerd!

Met een muziekje in ons oren zijn we lekker gaan liggen en daar gingen we dan weer: een 11 uur durende busreis met als bestemming Hué!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure