Ik denk dat ik in mijn leven nog nooit zo vroeg ben opgestaan als vandaag: de wekker ging om 4uur en na een kwartiertje tegenstribbelen zijn we uit bed gegaan.

Terwijl het nog donker was zijn we naar beneden gelopen. Toen ik aan kwam lopen lag de tuktukdriver voor ons hostel op een bankje en stond direct op toen hij mij zag. Hij groette meteen vriendelijk en we zijn in de tuktuk gestapt, klaar om te gaan naar Ankor Wat: een tempel in Ankor en het grootste religieuze monument ter wereld. Vanuit daar zouden we de sunrise kunnen zien en daarna de dag besteden aan het bezoeken van andere tempels in Ankor.

Na een half uurtje waren we aangekomen bij Ankor Wat. Ik had goede zin, want ik voelde me nog steeds fit na het opstaan doordat de warmte nog niet aanwezig was. De tuktuk driver wees ons de weg naar de tempel en bleef met zijn tuktuk op de parkeerplaats op ons wachten.

Alhoewel wij eigenlijk allang weten dat we helemaal niet van tempels houden hadden we beide toch best zin in vandaag en waren we erg benieuwd naar Ankor omdat er zoveel goede verhalen over zijn. Met volle moed liepen we naar Ankor Wat op weg naar een beautiful sunrise met de tempel op de voorgrond.

Nou, dus niet. Met nogal wat andere toeristen stonden we naar de tempel te kijken vanuit het meer dat voor de tempel lag. Het werd lichter en lichter, maar een sunrise was niet te zien. Nice wel, sta je zo vroeg op terwijl het VAKANTIE is en dan verpesten de wolken weer eens je leven, zoals altijd.

Na een half uur stom voor ons uit gestaard te hebben vanuit een broedplek voor muggen zijn we gaan ontbijten bij mister John, een jongeheer die erg zijn best deed om klanten te werven voor zijn eettentje. Nog steeds goedgelovig probeerde ik voor de 3e keer in Cambodja een icecoffee, in de hoop dat het een Vietnamese ice coffee zou zijn. Maar nee, het mocht niet baten en dus besefte ik mij dat ik niet meer zo naïef moest zijn en er nog een laatste hoop over was voor die icecoffee: de koffie die ik naar Nederland heb gestuurd vanuit Vietnam.

Tijdens het ontbijt zagen we plots 2 jongens die we in Myanmar hadden leren kennen en hebben nog een praatje met ze gemaakt. De wereld is echt heel klein soms, altijd leuk als je weer een backpacker tegenkomt die je eerder hebt ontmoet!

Na het ontbijt zijn we naar Ankor Wat gelopen en hebben deze tempel bezichtigd. Het is een erg groot complex wat er al oud uit ziet en waar op sommige plaatsen je kan zien dat het afgebroken is. Op het internet had ik gelezen dat de Thai eind jaren 80 begin jaren 90 aan kunstroven deed in Ankor en dit was dan ook goed te zien: je zag Boeddha en leeuwen beelden zonder hoofd en in de tempel was een muur met allemaal hoofden op een rij. De details in de tempel zijn erg mooi en de grootte van het complex is erg indrukwekkend, evenals erg chaotisch voor mij aangezien ik totaal geen overzicht kan hebben in dit complex.
Zelfs de apen lijken deze tempel mooi te vinden en lopen dan ook gewoon rustig over de daken van de verschillende gevouwen in dit complex. Ook het eten van bezoekers vinden ze natuurlijk niet geheel oninteressant en we mochten weer ooggetuige zijn van een aap die de hele lunchbox van een man afnam. Leedvermaak, het beste vermaak wat er is right?😄

Na een tijdje zijn we even richting een andere tempel gelopen en hebben daar rustig even een sigaretje gerookt. Vervolgens zijn we terug gegaan naar de parkeerplaats waar de tuktuk driver zou moeten zijn, maar deze bleek net even iets te eten in het restaurant. Rennend kwam hij aan, verontschuldigde zich voor het wachten en zijn we de tuktuk in gestapt op weg naar de volgende tempel.

De volgende tempel die we zijn gaan bezichtigen was de Bayon tempel.Ook weer een mooie oude tempel welke kenmerkend is voor alle gezichten die je erin kan zien.

Jammer genoeg waren gezichten van de tempel niet de enige gezichten die we zagen, er waren namelijk zoveel chinezen bij de tempel aanwezig en het leek wel alsof ze met elke single steen een selfie wilden maken. Beetje jammer als je zelf ook een foto wil maken van de tempel waarop je graag nog wil zien hoe de tempel eruit ziet.

Na deze drukke bedoeling zijn we naar een wat rustigere tempel gereden, de Thommanon tempel. Hier waren slechts 4 andere mensen en dus was de kans op een foto van de tempel zelf veel groter. Heel bijzonder vond ik deze tempel niet, ik was vooral aan het genieten van de rust hier.

Na een kort bezoek hieraan zijn we voor de verandering door gereden naar de Chau Say Tevoda tempel. Het begon nu toch wel erg warm te worden en stiekem waren we het beide wel al een klein beetje beu met de tempels. Deze tempel was in restauratie wat het beeld van de tempel eigenlijk verpestte. Toch hebben we ons beste beentje voortgezet en zijn we de hoge, ietwat gevaarlijke trap van de tempel opgelopen om hem te bezichtigen. Eenmaal boven aangekomen had je een mooi uitzicht naar beneden, maar om je heen moest je niet kijken. Of je moest zin hebben om Cambodjaanse mannen aan het werk te zien die je met enge ogen aankeken als je naar ze keek. Of je moest hun toilet willen bezichtigen, voor als je nog niet genoeg onaangename geuren had laten binnendringen in je neus.

Na deze tempel hadden we nog 2 tempels op de planning staan om te bezichtigen. We zijn naar de Ta Promh tempel gereden, een tempel die zich kenmerkt door de vele raar gekronkelde bomen die er door de jaren heen zijn door gegroeid. Erg bijzonder om te zien hoe sommige bomen dan ook echt om de stenen van de tempel heen zijn gegroeid, de natuur en het geloof leken zo echt in elkaar gegroeid te zijn en samen een te zijn. Jammer genoeg vonden ook de massa's chinezen dit mooi om te zien en vonden ze het ook hier nodig om met elke steen en tak een selfie te maken. Toch bleef het een bijzonder mooie tempel en ik denk dat ik dit de mooiste tempel vond die ik vandaag heb gezien.

Het was ondertussen al erg warm geworden en beide waren we erg moe van al het lopen in deze hitte, tempel op tempel af. We hadden besloten de laatste tempel over te slaan aangezien we de mooiste nu toch gehad hadden en we gewoon zin hadden in een dutje. Toen we de tempel uitliepen was de tuktuk driver nergens te bekennen. Hij had gezegd dat hij "aan de andere kant" zou wachten, maar welke andere kant was voor ons niet helemaal duidelijk. Mirna is even gaan rondlopen om hem te zoeken terwijl ik lui ergens een plekje in de schaduw had gezocht om te gaan zitten. Ik zou bijna denken dat ik pfeiffer heb door de vermoeidheid die ik elke dag opnieuw ervaar, maar dit komt enkel door de hitte. After all blijkt de koelte in Nederland dus toch nog een voordeel te zijn..

We konden de tuktuk driver alsnog niet vinden en het bleek dat hij bedoelde dat hij aan de andere kant van de tempel op ons zou wachten. Perfect; dit was nou net hét moment dat ik zin had om tussen alle chinezen door nog eens 1,5 km te lopen in de hitte, god bless me.

Met onze laatste krachten hadden we een half uurtje later de andere kant van de tempel bereikt. Daar stond onze tuktukdriver trouw op ons te wachten. We gaven aan dat we erg moe waren en liever terug naar ons hostel zouden gaan, waar hij het natuurlijk helemaal mee eens was. Aangezien wij helderziend zijn zagen we de grote regenbui die volgde natuurlijk allang aankomen, dat moe zijn was gewoon een smoesje om weg te gaan. De regen kwam met bakken uit de lucht vallen toen we net waren gearriveerd bij ons hostel, perfect uitgekiemd dus.

We zijn lekker een paar uurtjes in bed gaan liggen en hebben vervolgens een busticket geboekt naar ons volgende avontuur: Laos. Morgenvroeg worden we opgehaald om vervolgens met de bus naar Laos te gaan. De verdere avond bestond dus alleen nog maar uit eten, tasje inpakken en netflixen om vervolgens vroeg te slapen en de illusie te hebben goed uitgerust te zijn voor the next adventure!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure