Zoals gewoonlijk in ons Nederlandje was het vanmorgen nogal moeilijk om op te staan. Aangezien we vandaag ons driving license moesten gaan regelen was het toch noodzakelijk om vroeg op te staan en dus hebben we al onze krachten gebruikt om de beentjes over de rand van het bed te gooien en eruit te gaan.

Het ontbijt was included en zoals afgesproken met de schattige vrouw van ons guesthouse zaten we op de schappelijke tijd van 9:00uur aan de ontbijttafel. Ze had een lekker ontbijtje voor ons gefixt met wat brood, een omelet en fruit. Een goed begin van de dag dus!

Na het een en ander uitgezocht te hebben, oké, vooral Mirna die zich hier mee bezig hield terwijl ik nog half slaperig aan tafel zat, wisten we wat we moesten doen om ons voor te bereiden op het ultieme Sri Lanka avontuur; een eigen tuktuk huren en hiermee zelf door het land gaan reizen. Hiervoor was het noodzakelijk om naar de hoofdstad, Colombo, te reizen en bij een overheidsgebouw ons Sri Lankaanse rijbewijs te laten maken.

“Zo gezegd, zo gedaan”. We hebben ons aangekleed en zijn met een tuktuk naar het busstation van Negombo gegaan, om vervolgens daar de highway express naar Colombo te pakken. We hadden ons voorbereid op het ergste; een overvolle bus zonder airco, waarin we tussen de Sri Lankanen zouden staan die niet voldoen aan onze hygiëne standaarden en dus bepaalde geuren met zich mee brengen. Gelukkig viel het allemaal reuze mee en bleek het prima geregeld te zijn. Voor 150 Sri Lankaanse Roepie, omgerekend zo’n €0,75 hadden we een prima zitplekje achterin de bus waar wel airco aanwezig was. Oké, de geuren die hier en daar voorbij kwamen voldeden aan onze verwachtingen maar voor de rest hadden we niks te klagen! 😄

Na nog geen uurtje in de bus te hebben gezeten waren we bij het eindstation; Pettah Busstation: het centrale busstaion van Colombo. We stapten uit en daar was voor mij even de cultuurschok. Het was vreselijk druk op deze plek, we moesten door een marktje heen waar ze fruit en groenten verkochten waar ook weer de nodige geuren vanaf kwamen en het was zo’n 35 graden. Hierdoor volgde het geklaag, gesteun en gepuf door mij. “Ik heb het zo heet, het stinkt hier zo, ik kan niet eens normaal doorlopen”. Ik besefte me dat ik me nu echt als een verwend nest aan het gedragen was en mijn mindset moest omgooien.

Gelukkig lukte dit al vrij snel en zijn we met behulp van Google maps naar de place to be gelopen, “AA Ceylon”, de overheidsinstelling waar we ons rijbewijs konden aanvragen. Onderweg voelde ik me al weer even die Hollywood Star die nergens normaal kon lopen zonder herkend te worden. Mensen staarden ons constant aan, wilden gesprekjes aangaan, begroetten ons en wilden op de foto. Vroeger zei ik altijd dat ik rijk en beroemd wilde worden; een goed excuus om naar Sri Lanka te verhuizen 😋.

Onderweg hebben we een broodje gegeten bij een local streetfoodtentje en oh dit was toch weer een rib uit ons lijf; voor 130 roepie, €0,80, hadden we beide een broodje en een flesje drinken. Een sigaretje als dessert en de wandeltocht door Colombo kon weer door.

Na zo’n 45 minuten lopen kwamen we aan bij AA Ceylon. We moesten op de derde verdieping zijn om ons rijbewijs aan te vragen en konden kiezen uit de lift of de trap; na het zien van de lift en de acute hartkloppingen die ik ervan kreeg was de keuze snel gemaakt; deze fitgirls kozen voor de trap. Bij binnenkomst kregen we een papiertje waarop we onze gegevens moesten invullen en konden we doorlopen naar de balie om het rijbewijs aan te vragen. Meteen viel me op dat er een fles wodka op het bureau van deze lieftallige dame stond. Ik dacht nog even dat deze misschien gevuld zou zijn met water maar nee; ondanks dat het daar de naam “AA” droeg bleek er op elk bureau een fles wijn of sterke drank te staan. Deze Anonieme Alcolisten waren niet zo Anoniem meer of ze hadden allemaal een terugval gekregen; ongecharmeerd namen ze zo een slok wijn uit de fles terwijl ze gewoon aan het werk waren. Nog een goed excuus om naar Sri Lanka te verhuizen; lekker zuipen tijdens werktijd ghehe. De alcohol bleek zijn effect te hebben; terwijl we toch echt ingevuld hadden dat we Nederlands waren hadden ze op ons rijbewijs gezet dat we uit NieuwZeeland kwamen. Misschien was een slokje minder tijdens werktijd ook geen slecht idee, hihi.

Het aanvragen en verkrijgen van het rijbewijs duurde nog geen uur en we stonden dus al snel weer buiten. We hadden bedacht dat we wel toe waren aan een “normale” supermarkt in plaats van een klein winkeltje waar ze het een en ander verkochten en zijn dus weer met behulp van onze beste vriend Google Mapps naar een grote supermarkt gelopen. Deze bleek in een shoppingmall te zitten die was voorzien van airco. We waren meteen helemaal happy en genoten volop van de airco en het grote aanbod aan voedsel en producten in de supermarkt. Blij als een kind liepen we daar rond en hebben we maar wat voedsel ingeslagen om mee te nemen voor als we zouden verdwalen met de tuktuk en zouden verhongeren. Zou ons laatste avondmaal toch nog wat chocolade, koekjes en chips bevatten. Als we dan toch dood gaan maakt het ook niet meer uit hoeveel vetjes er aan ons lichaam zitten he😊.

We vonden dat we wel genoeg hadden gelopen in de hitte en drukte en besloten om een tuktuk terug te pakken naar het busstation. Ondertussen had regelaar Mirna gefixt dat we the next day in de morgen naar de tuktuk rental place konden gaan, om daar ons tuktuk lesje te doen en een tuktuk te huren voor onze roadtrip. Met een gerust had en goed voorbereid konden we onze reis dus weer voortzetten.

De tuktukdriver had ons netjes afgezet bij de bus, waar we precies op tijd kwamen om terug naar Negombo te gaan. Een schoonheidsslaapje in de bus en daar waren we alweer back in town. Ook daar maar weer een tuktuk gehuurd en terug gegaan naar het guesthouse waar we verbleven, waar de lieve eigenaren ons alweer op stonden te wachten en enthousiast vroegen naar hoe onze dag was geweest. Echt, de mensen in Sri Lanka zijn zo bijzonder lief, daar zouden wij Nederlanders echt nog heel veel van kunnen leren!!

We hebben ons schoonheidsslaapje nog maar even voortgezet en zijn later in de avond naar een Grieks restaurant gegaan om onze buikjes vol te eten. Tijdens het eten daar kwam er een super lieve kitten bij mij zitten en aangezien ik Ninja mis was ik blij dat ik weer even kattenmama kon zijn. Ik heb mijn kippie met het katje gedeeld en hem wat liefde gegeven. Wel een beetje jammer dat hij in ruil daarvoor niet die angstaanjagende kakkerlak die er rondliep voor mij pakte, maar ach he, die lieve schattige oogjes kon ik natuurlijk ook niet weerstaan.

We zijn nog even naar een supermarkt gegaan om wat dingen te kopen en hebben vervolgens een wandeling naar ons guesthouse gemaakt van 45 mins. Misschien niet de allerverstandigste keuze om deze weg in het donker te lopen, aangezien de politie ons zei dat we goed moesten uitkijken voor sommige mannen en er nogal wat blaffende en soms grommende zwerfhonden rondliepen, maar ach, met onze boxlessen konden we deze mannen vast wel aan.

Het einde van de dag was alweer in zicht. Bij terugkomst hebben we de ontplofte bom maar weer eens netjes geordend en de backpacks ingepakt, ons opgefrist en gaan we nu onze oogjes sluiten om te beginnen aan ons nieuwe avontuur morgen. We are so excited😍🚙!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure