Vandaag was het plan om te gaan tuben over de rivier in Vang Vieng. Tubing is met een band over de rivier drijven en ondertussen aanmeren bij barretjes om een drankje te nuttigen, of onverstandig mee te doen aan drankspelletjes en vervolgens weer de rivier in te gaan met je band. Dit keer had bedacht om niet onverstandig te zijn en zouden we onszelf inhouden met drinken, aangezien er op internet allemaal verhalen te lezen zijn van tubing met een fatale afloop door het gebruik van alcohol en/of drugs. Best leuk natuurlijk, die drankspelletjes, maar het is niet echt de dood die ik in gedachte had..😋

Gisteren werd ons verteld dat we dit gewoon vandaag konden boeken en dus zijn we rond half 12 naar de tubing office gelopen om te boeken.

Daar aangekomen gaven ze aan dat we om 1 uur konden vertrekken, echter zouden we om 4uur dan al opgehaald worden door een tuktuk bij de laatste bar om terug te gaan naar het centrum. Aangezien dit dan maar 3 uurtjes zouden zijn hadden we ervoor gekozen om het tuben nog maar een dagje uit te stellen en hebben we ons voor de volgende dag om 11 uur ingeschreven.

We zijn een hapje gaan eten en bedachten dat we vandaag nog wel een motortje konden huren om naar Blue Lagoon #3 te gaan. Gisteren hebben we Blue Lagoon # 1 bezocht en de nummer 3 schijnt ook mooi te zijn en net iets minder toeristisch.

Na even zoeken voor de goedkoopste optie om een motor te huren zo dichtbij mogelijk ons guesthouse hadden we voor 6 euries een motor gehuurd en zijn we gaan rijden. Op het internet werd beschreven dat de weg ernaar toe wat lastiger zou zijn, maar na de bijgeleerde skills van gisteren durfden we het wel aan.

Niets was minder waar: de weg naar het meer was nog lastiger dan de weg die we gisteren hadden gehad. Overal weer gaten in de weg en stenen waardoor je de achterband soms voelt wegschuiven, en als extraatje waren de zandwegen vandaag ook nog eens op vele plekken glibberig door de regen. Op sommige stukken werd de weg zelfs gebarricadeerd door plassen water over de hele breedte van de weg, dus maar voorzichtig net langs de plassen gereden of er doorheen in de hoop dat we niet zouden uitschuiven en modder zouden happen.

Na ongeveer een uur zijn we gelukkig veilig aangekomen bij Blue Lagoon #3. Alleen de voetjes hadden af en toe een modderbadje gehad onderweg, maar dat was nog te overzien natuurlijk. Het meer was een mooie plek, maar minder toeristisch dan Blue Lagoon #1 was het zeker niet. Ook hier kon je het meer in en je prima vermaken door in het water te springen vanaf een soort stijger of aan een soort kabelbaan te gaan hangen.

Aangezien we alweer bijna oververhit waren besloten we om het water in te gaan. Behalve veel toeristen zaten er ook vissen in het water die niet bang waren om gewoon naar je toe te komen zwemmen, dus de waterpret was voor ons van korte duur.

Er was een restaurantje bij het meer en dus zijn we een hapje gaan lunchen. Hier leek het erop alsof ze dachten dat niet alleen wij mensen, maar ook de tafels de behoefte hadden aan een frisdrankje.
Om gezond te doen had ik een Cola Zero besteld. Na opening keek ik naar de houdbaarheidsdatum en zag ik dat deze van mei 2017 was. Ik ging ermee terug naar de serveerder en vertelde hem dat de houdbaarheidsdatum (die aan de onderkant van het blikje staat) was verlopen. Zonder na te denken hield hij het blikje op zijn kop om de datum te bekijken en daar stroomde de cola zo over de tafel heen. Ik pakte een nieuw blikje uit de koeling, deze keer een cola light aangezien de andere blikjes cola zero ook over de datum waren. Deze vervangen was natuurlijk niet nodig, konden gewoon nog verkocht worden aan minder oplettende klanten😋.

We zaten aan een tafel te wachten op ons eten toen we werden verveeld door wat wespen die steeds bij de tafel vlogen. De eigenaar probeerde met goede bedoelingen de wespen voor ons weg te jagen, aangezien het wel duidelijk te merken was dat ik niet zo kapot ben van die beesten. En hupsakee, daar ging het tweede blikje drinken: deze keer werd Mirna's Fanta omgegooid. At least they care about the thirsty tables..

Even later kregen we ons eten en zaten we onder het genot van een mooi uitzicht te lunchen. We zijn hierna nog even gebleven bij het meer en vervolgens weer terug gereden, zodat we eventuele neerslag misschien nog zouden kunnen voor zijn.

Alsof ik nog niet genoeg motorskills had bijgeleerd besloot Moeder Natuur er nog een schepje bovenop te doen: rijden op een glibberige weg vol met gaten en losliggende stenen terwijl het met bakken uit de lucht komt vallen. Met half dichtgeknepen ogen zijn we verder gereden en gelukkig werd de stemming er niet slechter op en konden we er hard om lachen.

Een uurtje later kwamen we doorweekt maar veilig aan bij ons guesthouse. De regen zorgde ervoor dat we het koud hadden en onze kamer leek net een vrieskist doordat de airco de hele dag aan had gestaan. Deurtje open gezet om de warmte binnen te laten komen en ondertussen met een bezem de ingang beschermd tegen muggen die naar binnen willen vliegen.

We zijn gaan douchen en nadat we weer op temperatuur waren hebben we de motor teruggebracht en zijn we een hapje gaan eten in het centrum. Het restaurant waar we zaten was erg druk en dat bracht dan ook de nodige complicaties met zich mee. We hadden besteld en na een kwartiertje kreeg ik mijn diner al geserveerd. Mirna daarentegen heeft zo'n 45 minuten moeten wachten en toen ze besloot om maar eens te gaan vragen waar haar eten bleef, gaf de mevrouw achter de balie simpelweg aan dat het gerecht dat ze had besteld "finished" was. Wel chill natuurlijk als je zolang zit te wachten en niemand even komt vragen of je iets anders wilt bestellen aangezien het gekozen gerecht niet meer beschikbaar is..

We zijn dus nog even naar een ander restaurantje gelopen waar Mirna nog een hapje heeft gegeten en zijn vervolgens terug gegaan naar ons guesthouse. Netflix heeft ons beziggehouden in de avond en we zijn op tijd gaan slapen om dan morgen eindelijk te gaan tuben!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure