Na alle gekkigheid van de afgelopen dagen was het weer eens tijd om onze kennis bij te gaan spijkeren. We hadden gehoord over het Vietnam Women Museum waar ze showen hoe de Vietnamese vrouwen leven en dachten dat dit wel een leuke activiteit zou zijn voor onze laatste dag in Hanoi.

Na een ontbijtje zijn we naar het museum gelopen. We kwamen langs het meer waar we gisterenavond ook al even waren en hebben daar nog even langs de waterkant gezeten en genoten van het uitzicht. Na zon 20 minuutjes lopen waren we aangekomen bij het museum.

Het bleek een erg groot museum te zijn waar je zeker 2,5 uur kon rondlopen zonder je te vervelen. Het museum had verschillende etages met verschillende onderwerpen: de bruiloft, het moederschap, de evolutie van de vrouwen, het werken op de rijstvelden en de kleding.

Met een koptelefoontje met Engelse uitleg zijn we door het musem gelopen. Het eerste deel vond ik interessant om te horen en zien; dit ging over de bruiloft en het moederschap van de vrouwen in verschillende stammen in Vietnam. Het is gebruikelijk dat wanneer een stel gaat trouwen de familie van de man een aantal offers doen aan de familie van de vrouw en andersom. Per stam verschillen deze offers; van alcohol en tabak tot zilver, sieraden of dieren. Tegenwoordig was het zo dat de mannen en vrouwen zelf mochten kiezen met wie ze wilde trouwen, terwijl het vroeger bij sommige stammen zo was dat er een neef/nicht uit de familie werd gekozen. Er was zelfs een stam waarbij de vrouw de taak kreeg om een aanzoek te doen in plaats van de man. Erg apart om te zien hoe anders het eraan toe gaat dan bij ons. Ik kreeg het al benauwd bij het idee dat er zoveel poespas om een bruiloft heen moest gebeuren 😱. Dat wordt niet trouwen met een Vietnamees dus✌🏼.

Na de trouwerij kwamen we uit bij het moederschap. Hetgeen wat me hiervan het meest is bijgestaan is het kiezen van de naam van een kind door sommige stammen. Hierbij werd steeds een naam genoemd gevolgd door een ritueel; je moest twee holle halve soort bamboo stokjes opgooien nadat er een naam genoemd was. Als de baby niet zou huilen bij het noemen van deze naam en de stokjes zo zouden belanden dat de een op de rug ligt en de ander juist andersom, zou dat de naam worden van het kind. Het werd me niet helemaal duidelijk of dit nu nog zo was, maar het lijkt me een erg apart idee dat een soort van toeval (voor mij dan) de naam van je kind bepaald.

Na deze 2 onderwerpen zijn we door gegaan naar het onderdeel "familie" waarin vooral geshowd werd hoe de rijst geteeld en geoogst wordt. Dan denken wij dat wij hard werken in Nederland, maar hier in Vietnam staan vrouwen van 70+ gewoon nog dagelijks in de rijstvelden te werken van 's ochtends vroeg tot in de namiddag, respect!

Aangezien we al een anderhalf uur door het museum rondliepen en onze hersenen niet meer zoveel informatie tot zich wilden nemen zijn we even een korte pauze gaan houden onder het genot van een ijsje.

Na deze pauze zijn we verder gegaan in het museum, maar moesten we een keuze gaan maken tussen de onderwerpen die nog over waren omdat het museum nog maar een uurtje geopend was. We hadden gekozen voor de kleding, omdat dit een wat makkelijker onderwerp leek in het Engels en we beide al wat moe waren door alle informatie. T is toch wat he, vrijwillig dingen gaan leren terwijl je op vakantie bent... zwaar leven😌.

Het was mooi om te zien hoe de vrouwen zo toegewijd waren aan de speciale kleding die zij zelf maakten en droegen. Elk volk droeg een kledingstuk waaraan je kon herkennen van welke stam zij kwamen; dit kon je zien aan de kleuren, materiaal van stof en de patronen die ze erop maakten. Het kostte soms wel een jaar om 1 outfit te maken!

Tegen 17.00uur vonden we het wel mooi geweest en zijn we weer terug naar ons hostel gelopen. Onderweg kwamen we het gebouw tegen waar we gisterenavond hadden gezeten en werden weggestuurd. We waren erg benieuwd wat voor gebouw het nou precies zou zijn en waarom het zo strikt verboden leek te zijn om dat terrein te bezoeken. Nou, het bleek dat wij weer eens de perfecte plek hadden uitgezocht; we zaten namelijk op het terrein van een overheidskantoor. Achteraf best logisch, want er waren eigenlijk ook veel militaire (of iets in die richting) in de buurt. Daar zijn we dan weer mooi goed vanaf gekomen, Hihi.

Eenmaal aangekomen bij het hostel hebben we even gerust en zijn we vervolgens een hapje gaan eten. Na het avondeten zijn we vroeg gaan slapen als voorbereiding op de bus de volgende dag naar het sprookjesachtige Sapa!

Geschreven door Myfirstbackpackadventure