We zijn alweer 3 weken bezig. Iedere ochtend om 07:30 u beginnen we met een "devotion" om te zingen en te bidden. Om 8 u gaan we dan aan de slag. Op een dag hadden we ook een EHBO-opleiding. Een hele ochtend oefenen om te reanimeren, te verbinden en meer van dat, een beetje zoals bij Opwekking, haha. We waren het dus wel gewoon. In deze periode kwamen ook tweemaal collega's bij ons eten. Het werken was eerlijk gezegd niet zo eenvoudig. Vooral het weer speelde ons parten. Zeer veel regen en wind wat het voor ons als gidsen moeilijk maakt. In de poort staan is koud en ongezond. Daarom veel kleding en thermisch ondergoed, een buff en een lekker warme muts en dan moet het lukken. Zelfs Debora kan in de winkel behoorlijk koud krijgen door de openstaande buitendeur. In de afgelopen tijd ben ik toch eenmaal kortstondig ziek geweest. Covid-19? ik weet het niet. Debora, stoere meid niet. We zijn in het najaar al beiden flink ziek geweest en dat was misschien wel corona zonder dat we het wisten. Het komt goed. Soms voelde ik me wel eens down, maar God hielp me er dan via een groep weer bovenop door hun bemoedigingen en dankbaarheid. Zo gaf Hij me ook een groepje jongeren uit België. Na wat inleidende gesprekjes en grapjes kwamen we langzaam op het geloof. Gelovig opgevoed en dat is het dan. Eentje geloofde zelfs in reïncarnatie. Het woord "God" of "Jezus" uitspreken in het bijzijn van vrienden? Nee hoor! Je kan afgaan als een gieter, denken vele jongeren. Ik besloot het erop te wagen. Ik kon het meisje van de reïncarnatie na wat overtuiging spontaan laten zeggen dat ze inderdaad geloofde dat Jezus de Zoon van God is dat Hij opgestaan was uit de doden. Ook de anderen deden het haar na. Mooi, zei ik: "Romeinen 10:9 zegt dan dat je zult gered worden als je dit proclameert én gelooft. Hier stonden ze nu. Ze spraken met elkaar over God en Jezus. Hopelijk maakt het iets los en dat vond ik een "high five" waard. Ze moesten lachen. Een gelijkaardig gesprek had ik enkele dagen voordien met een 6-tal Nederlandse jongeren. En zo mogen we, met korte en lange gesprekken de bezoekers wijzen op het belang van Jezus en Zijn volbrachte werk. Later nog een foto gemaakt in de shop, samen met Debora, en dan mochten we de meisjes biddend "uitzenden". Wie we ook "uitgezonden" hebben, is Alison Laing, een Engelse vrijwilligster en trustee. Vriendin van Debora. Ze ging terug naar Schotland. Het afscheidsetentje was in Hotel Ambassador in Noord-Jeruzalem. Lekker, maar nogal ver lopen. Dus wij namen de bus, haha.

Geschreven door Omer-debora.op.reis