Vandaag was het Remembrance day, een dag waarop Israël haar 6 miljoen Joden gedenkt die in de concentratiekampen gedood werden. Dit is natuurlijk een zeer emotioneel gebeuren. Wat heeft dat een impact in het land. Om 11:00 u loeien de sirenes in het gehele land gedurende 2 minuten. Dan stopt iedereen waarmee hij bezig is: Sta stil, stop je auto, zwijg! ... kortom, het land staat stil. Op de snelwegen stopt het verkeer en iedereen stapt 2 minuten uit. Ongelofelijk als je dat ziet. Ikzelf stond op het platform van Golgotha met een Australische groep van Hillsong United. Toen klonken de sirenes. Zij wisten wat er gebeuren zou, ik wist het. Ik zei: " Twee minuten stilte!" Iedereen ging ingetogen, gesloten ogen, nadenken en bidden. Het was zo emotioneel dat velen van ons onze tranen niet konden bedwingen. Het hele verdere verhaal over het sterven van jezus, de dankbaarheid omwille van het kruis, kreeg een veel diepere dimensie in de groep en ook bij mezelf. Dankbaar dat ik hiervan deel mocht uitmaken. Vandaag mocht ik ook een Chinese groep leiden. Deze groepen zijn altijd zo speciaal. Hun geloof wat dikwijls gegroeid is in de ondergrondse kerken, is zo rotsvast, zo diepgaand. Ze hangen aan je lippen. Dat zie je ook aan de ene foto die ik maakte. Wie ik ook ontmoet heb, is een vrouw uit Dilsen-Stokkem. Ze woont vlakbij de plaats waar mijn vader geboren en getogen is. Haha, kom je eens een Belg tegen en dan is het nog in het geboortedorp van je vader. Lekker even "Maaskants" babbelen. Ze had een vriendin bij uit Nederland. "Naar welke kerk ga je?" Euh, ..." ik ga eigenlijk niet naar de kerk. Ik ben wat ontgoocheld in de kerk. Ik leef nu alleen met God. ik voel me goed." Ik mocht haar toch aanmoedigen om dit niet te lang vol te houden. Het is belangrijk dat je samenkomt met andere gelovigen, omdat je soms al eens bemoediging en een hug nodig hebt. Daarom ben je aan elkaar gegeven. Nou, ... ze zou er over nadenken!

Geschreven door Omer-debora.op.reis