Het leven gaat zijn gewone gangetje hier .... alhoewel ... kan je dat zeggen als je in het hart van de wereld bent? In de Stad van God waar het heilsplan uitgevoerd werd en waar Jezus de Messias zal terugkomen? We verwonderen ons nog elke dag. De laatste dagen ging dat wat moeizamer. Ik ben eerst ziek geweest, een fikse verkoudheid, nadien kreeg Debora haar deel. Nochtans is ze nooit op die manier ziek: snotvalling en hoesten. Medicatie gehaald en nu gaat het weer wat beter. Maar nu is Omer opnieuw in een dip. Ik moet mijn stem nogal dikwijls forceren voor grote groepen zonder een "whisper" (microfoontje) en audio-oortjes. Dat vraagt om problemen. Er hangt "rommel" in de lucht waardoor velen ziek worden. Hopelijk gaat het snel voorbij. De drukke periode is wat geluwd. Er zijn wat minder bezoekers zodat we wat meer ademruimte krijgen. Gerald, onze Franse gids is met verlof en dus ben ik stand-in. Nu doe ik alle Franse groepen. Er zijn weinig of geen Nederlanders. Af en toe Duits. Door Gods genade mag ik een leuke tour aanbieden. Ik zoek dikwijls naar goede invalshoeken en God geeft ze mij meestal in de nacht. Constant anders, constant nieuw. Wat mooi. Ik ben Hem dankbaar voor Zijn genade en geduld met mij. In het begin van de week zijn twee echtparen naar huis gegaan, waaronder Henk en Nelly Dik. Als afscheid hebben we samen een leuke wandeling gemaakt in de Oude Stad, naar de Heilige Grafkerk, verder via een keramiekwinkel naar de Jaffapoort en Mamila waar we een lekkere koffie met gebak nuttigden. Nu zijn Henk en Nelly weer thuis. Tim, hun zoon, kwam hun even uitzwaaien. Hij is met een Amerikaanse groep in Israël. Twee nieuwe echtparen kwamen in hun plaats, waaronder Jaap en Anneke Engberts, de ouders van Nathanaël (Opwekking).

Geschreven door Omer-debora.op.reis