Deze periode zijn er ook aan aantal Nederlandse groepen, onder andere eentje onder leiding van Dominee van Sleewijk. Ik had hem nooit ontmoet, maar zijn naam kwam me bekend over. Nadien wilde de groep voor het graf een lied zingen. U zij de glorie, klonk in de tuin. Het waren niet de enige Nederlanders. Een leuke familie, die hun 25-jarig huwelijk vierde en als gezin met 4 kinderen, één aangetrouwde en een baby'tje op komst, door Israël trokken. Erg leuke ontmoeting. Ik vertelde hun dat ik iemand kende die dat ook mijn zijn hele gezin, kinderen en kleinkinderen gedaan had. Jacques en Edith de Vos uit Kampen. "Huh? ... Kampen?" Wij zijn ook uit Kampen. Haha ..;wat een toeval! Die Kampenaren toch, he ... Maar Jacques en Edith kenden ze niet. Vandaag waren er vooral Nederlandse en Duitse groepen waar ik mee door de tuin trok. Het leuke is dan soms, dat ze je aanspreken en zeggen: "He, ik ken jou ergens van .... Kom jij niet op Opwekking?" Dan raak je even in gesprek en ze kennen me dan weer, he ... die meneer in dat strakke pak. Ook gisteren en vandaag viel het me op dat er wel best veel mensen zijn die wel gelovig zijn maar hun geloof niet praktiseren of gewoon nog twijfelen of ze wel de stap willen zetten. Dat is wel best spannend. Maar toch ... wij zijn er niet om te prediken of mensen te bewegen zich te bekeren of zo. De dag werd besloten met een barbecue op het terras van een van de appartementen in de tuin. Een gezellig samen zijn met alle vrijwilligers en sommige stafleden. Er wordt lekker gegeten, ieder brengt iets mee. Meestal een leuke bedoening waar er gelachen en gek gedaan wordt. Maar dat mag wel, na een lange dag waarin we God aan het werk zien, door onze handen, voeten en woorden heen.

Geschreven door Omer-debora.op.reis