Hier in de Graftuin kom je nogal eens bekend volk tegen. Ik had op een dag het voorrecht om Andries Knevel, een bekende EO-presentator te ontmoeten. Hij kwam hier met een groep Nederlanders, waarvan ik dacht dat ze zeker allemaal christen zouden zijn. Bleek dus niet zo. De meesten van hun waren niet gelovig of niet-praktiserend gelovig. Andries vroeg dus of ik een beetje voorzichtig wilde zijn. "Dat zijn we toch altijd?" opperde ik. Nou, ik liet het aan God over. Ik vertelde mijn verhaal en was inderdaad wat voorzichtiger om niemand voor het hoofd te stoten. Toch zag ik Andries zo af en toe wat schuifelen en dacht ... "Oei, zeg ik wat verkeerd?". We zien wel. Nadien hadden we een leuk gesprekje over de rondleiding. "Nou, je was soms wel wat op het randje, " zei hij. "Nou, dat is goed. opperde ik. Zolang we er maar niet overheen gaan, hé... Dan hebben ze stof tot nadenken én jij kan er met ze over praten." Dat ging hij doen. We hadden een leuk gesprek. Fijne aangename man, die Andries. Ook had ik een Amerikaanse groep met een echte Senator in hun midden. Hij kwam uit Texas en had zijn gevolg mee. Ze moesten even overtuigd worden dat IK hun gids zou zijn in de tuin en niet hun eigen spreker. Ze hadden namelijk niet geboekt. Sorry, ik dus. Deze opgedirkte mensen in maatpak volgden mij doorheen de tuin. Ik zag een maatpak-man bij de meeste woorden die ik sprak, huilen en schuifelen. Deze man was duidelijk aangeraakt. Nadien kwam hij naar me toe en zei: "Ik wist niet dat jullie hier echt het evangelie verkondigen. Wow, zo mooi." Hij huilde en gaf me een knuffel. Toen kreeg ik een kaartje in mijn handen gestopt. Bryan Hughes, Senator, Texas. Hij was het dus zelf. Ik mocht hem e-mailen, dan zouden ze speciaal voor mij en de tuin bidden. Mooi toch? Afgelopen woensdag hadden we een vrije dag. Even uitblazen in de Oude Stad bij de Hurva Synagoge en een falafeltje verorberen. Moet kunnen, toch?

Geschreven door Omer-debora.op.reis