Vandaag kwam de tweede grote groep van de EO-leden naar de Graftuin, samen met Kees Kraayenoord. Kees en ik hebben een lange geschiedenis achter de rug. Onze allereerste ontmoeting was bij "De Hoop-dagen" van Stichting de Hoop in Dordrecht. Ik mocht er filmen terwijl hij een concert gaf. Ons eerste gesprekje achter de schermen. Sindsdien, elke keer dat we elkaar zien, hebben we steeds een gesprekje. Zo hadden we samen ook een gelijkaardige leiding van God ervaren, via het lied "Healing Rain" van Michael W. Smith. Zowel hij als ik werden door God geleid naar iemand die in gebrokenheid huilend onze hulp nodig had. Hij op de Nederland Zingt Dag waar ie, door God gedreven, een vergadering verliet om in de zaal een jongen te huggen. Ikzelf in de Gemeente Nehemia waar God me van beneden naar het balkon stuurde waar ik een jongen in mijn armen kon opvangen. Met beide jongens is het enorm goed gelopen. Het bracht Kees en mezelf nog dichter naar elkaar toe. Op Center Platform vertelde ik de groep mijn verhaal, daarna bezochten ze Golgotha en het graf. Nadien zong Kees met de groep enkele liederen. Op enkele meters van hun op een andere samenkomstplek zaten 120 Indonesiërs te zingen. "Hey, zei Kees, wij zijn met 160, daar moeten we toch boven uit kunnen zingen of niet?" Gelukkig werd het geen opbod. Nadien zijn nog meerdere Nederlandse groepen in de tuin geweest waarin nogal wat bekenden van de EO en van Opwekking mee liepen. Zo zag ik Gerard en Alie Vlieger, Guus Pijper, Fred Pathuis, en meerdere gezichten waarvan ik de namen niet meer ken. Ook "Wilma" Van De Biesebos was er, de oud-receptioniste van de Graftuin. Ze ging met pensioen twee jaar geleden. Leuk dat we elkaar nog eens zagen. Eigenlijk kwam ze afscheid nemen van haar zo vertrouwde plekje. Ze verhuist na jaren Israël weer naar Nederland, haar roots. Het ga je goed!

Geschreven door Omer-debora.op.reis